Η συγγραφέας Χριστίνα Φραγκεσκάκη γράφει για το “Αύγουστος είναι…“, το αφιέρωμα του ELNIPLEX στον μήνα που αδειάζει τις πόλεις και γεμίζει τις αναγνώσεις και τις στιγμές.
Το καλοκαίρι. Στο κέντρο του καλοκαιριού περιμένει πάντα το Περιβόλι. Εντός του αγέρωχη και θριαμβική στέκεται εκείνη. Γιγάντια, υπεραιωνόβια, στοργική. Η Αγραμυθιά. Της παιδικής ζωής και όλων των χρόνων. Εποπτεύει από το ύψος της τον κοντινό κόσμο. Τον καλοχτισμένο πέτρινο μαντρότοιχο, τις βαριές από τους γινωμένους καρπούς συκιές, τις φραγκοσυκιές. Εποπτεύει και τον πιο μακρινό κόσμο. Το μικρό λιμάνι, τα καΐκια και τα σπίτια, τους χαμηλούς λόφους. Το Ηφαίστειο. Τα γύρω νησιά που δεν χάνουν το όνομά τους. Τα απέναντι βουνά. Πυκνή σκιά, κούνιες κρεμασμένες από τα χοντρά κλαδιά, δροσερά υφαντά στη γη που πατά. Εκεί, στο σημείο αυτό της Άγονης Γραμμής, σ’ αυτή τη Νήσο των θησαυρών, συναντιέστε κάθε Αύγουστο. Μυθικά πλοία, δίαυλοι αλησμόνητοι: Μιαούλης, Πανορμίτης.
Αρχαίο δέντρο, μέσα στο θρόισμα των φύλλων, στις μυστικές σιωπές σου, μιλάμε, γελάμε, παίζουμε και μεγαλώνουμε, ενώ πηγαινοέρχονται δροσερές μα.πο.λε λεμονάδες, κατακόκκινες φέτες καρπούζι, γλυκό του ψυγείου μωσαϊκό. Υπάρχει ευτυχία; Είναι γαντζωμένη στο εδεμικό περιβόλι της παιδικής ζωής, στην άκρη ενός κλαριού της αγραμυθιάς, όπως τόσες φορές την ονειρεύτηκες.
Τι είναι τα δέντρα; Τι σημαίνει καίγεται ένα δέντρο; Καίγεται -ξανά και ξανά- η παιδική μας ηλικία….