Ήμασταν ανυπάκουοι το ομολογώ! Την είδαμε την έκλειψη ηλίου ζωντανά κι όχι από την οθόνη του υπολογιστή που ήταν ανοιχτός στην τάξη μας αλλά μείωνε κατά πολύ τη μαγεία της ζωντανής, της πραγματικής εικόνας. Τη διαβάσαμε προσεκτικά την Εγκύκλιο οδηγιών σχετικά με το φαινόμενο της έκλειψης ηλίου. Μετά καθίσαμε και σκεφτήκαμε. Και σοβαρά τώρα, τον τελευταίο καιρό κι αυτό πολυτέλεια κατάντησε. Κι είπαμε να το δούμε λίγο διαφορετικά το θέμα. Χρόνια τώρα μας μιλάνε για βιωματική μάθηση, για αξιοποίηση των γεγονότων και των φαινομένων που συμβαίνουν γύρω μας. Για σύνδεση της διδασκαλίας με πράγματα που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Λόγια πολλά. Θεωρίες πολλές, καλές και ευφάνταστες. Κι έρχεται μια έκλειψη και καταλαβαίνεις ότι από την εκπαίδευση εκλείπει η παιδεία. Εκλείπουν και η τόλμη και η φαντασία και τα κίνητρα και οι προκλήσεις. Στριμώχνεται η εκπαίδευση όλο και περισσότερο. Σκιάζεται και… σκιάζεται. Κι έχει και την απαίτηση να κλείσει και τη νέα γενιά στο καβούκι της. Αλλά ας το δούμε διαφορετικά είπαμε. Κι εμείς κομματάκι της εκπαίδευσης είμαστε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά και οι γονείς της τάξης μας, του σχολείου μας. Εμείς αυτή την εκπαίδευση θέλουμε; Κι αν δεν τη θέλουμε τι κάνουμε;
Τη διαβάσαμε προσεκτικά την Εγκύκλιο οδηγιών σχετικά με το φαινόμενο της έκλειψης ηλίου. Έπειτα την πρωτοκολλήσαμε και την αρχειοθετήσαμε. Κι ύστερα βγήκαμε στην αυλή. Ας είναι καλά και ένας γονιός, γιατρός στο επάγγελμα, ο οποίος μας κινητοποίησε κάνοντάς μας δώρο δυο-τρία ζευγάρια γυαλιά από το αστεροσκοπείο. Βάλαμε τα προστατευτικά γυαλάκια μας και είδαμε το φαινόμενο ζωντανά σε μικρές ομαδες. Και ευτυχώς ξέρουμε καλά ότι δεν είμαστε οι μόνοι!
ΥΓ: Συγχωρέστε μας που δε μπορείτε να δείτε την υπέροχη έκπληξη και θαυμασμό στα πρόσωπα των παιδιών.
