Η τάξη της Βίκυς, της δασκάλας της πρώτης, είναι σχεδόν απέναντι από τη δική μου, έτσι οι δρόμοι μας συναντιούνται συχνά κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν αποφασίστηκε να μπουν κάγκελα στο ένα παράθυρό της λόγω μεγάλης επικινδυνότητας, δόξασα τον Μεγαλοδύναμο που δεν έτυχε σε μένα τέτοια συμφορά… δεδομένου ότι δεν τα αντέχω τα κάγκελα. Χτες πήγα στην τάξη της Βίκυς και τι να δω, τα κάγκελα είχαν μετατραπεί σε έναν όμορφο κρεμαστό κήπο. Στο διάλειμμα τρύπωσα κρυφά και τον φωτογράφησα. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα βρεθώ σε τμήμα Ένταξης και συνάδελφος ή γονιός είναι επιφυλακτικός ως προς την αναπηρία, θα του δείξω αυτή τη φωτογραφία. Αυτό που κάποιος θεωρεί εμπόδιο ή τροχοπέδη, μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για σκέψεις και δράσεις. Η ύπαρξη της αναπηρίας σε μια γενική τάξη μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαφοροποιημένο πρόγραμμα με οφέλη για όλη την ομάδα… όλα είναι θέμα οπτικής στη ζωή και την εκπαίδευση.
