Ο κόσμος μας, ευτυχώς, είναι πολύχρωμος!
Μια διαδικτυακή φίλη από την Ιταλία όμως, με προσκάλεσε για μια μέρα, στις 2 Απριλίου, να κάνω τον κόσμο μου μπλε. Ο λόγος; Σήμερα εκτός από Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου, καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ -στη γενική συνέλευση της 1ης Νοεμβρίου 2007- και ως Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Αν και δεν μου λένε απολύτως τίποτα οι Παγκόσμιες Μέρες, θα πω ναι στο μπλε και θα βάλω τα μπλε μπαλόνια στο σχολείο μου, ως μια μικρή χειρονομία αλληλεγγύης. Είχα πολλές φορές παιδιά με αυτισμό στην τάξη μου. Δεν θα πω ότι η καθημερινότητα ήταν πάντα εύκολη. Στα ελληνικά σχολεία των εικοσιπέντε παιδιών, με την ελλιπή υποδομή είναι αστείο να μιλάμε για ένταξη. Επιβάλλεται όμως να μιλάμε για σεβασμό, για αποδοχή και για δικαιώματα στην εκπαίδευση και στη ζωή, σήμερα και κάθε μέρα. Τα μπλε μπαλόνια δε θα σώσουν σίγουρα την κατάσταση. Ίσως όμως να δώσουν ένα μήνυμα για τον περιορισμό των διακρίσεων και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ίσως να είναι μια αφορμή κάποιοι που δεν γνωρίζουν να ενημερωθούν. Ανοιχτά, χωρίς συστολές και δήθεν διακριτικότητα και οίκτο.
Ας το δούμε και διαφορετικά, ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος. Ευτυχώς! Το μυαλό και η ψυχή μας πολύ συχνά τείνει στη μονοχρωμία. Το μπλε είναι το χρώμα της σιωπής, της ηρεμίας, του ουρανού και της θάλασσας, της ζωής. Αν η Μπλε Ημέρα γίνει αφορμή να κάνουμε μια θεσούλα στο μυαλό και την ψυχή μας για το διαφορετικό… χαλάλι. Ας τα βάψουμε μπλε!
