Θα σας γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω με αυτή τη δραστηριότητα αλλά αξίζει τον κόπο. Το 1991 κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οίκο Νέοι Ακρίτες ένα μικρό βιβλιαράκι με τον τίτλο Το στοχολούλουδο και συγγραφέα τον Ε. Τριβιζά, το οποίο δυστυχώς έχει εξαντληθεί. Δεν είναι ακριβή, επιμελημένη έκδοση. Είναι ένα μικρό βιβλίο με σκίτσα σχεδόν παιδικά, γραμμένο με το πολυτονικό σύστημα. Το ανακάλυψε τυχαία μια φίλη φοιτήτρια στο Βόλο και ξέροντας ότι το αναζητούσαμε, μας το χάρισε. Σήμερα το διαβάσαμε στην τάξη. Τα παιδιά μαγεύτηκαν από τη συγκινητική ιστορία του… αστόχαστου στόχου που ζούσε με το όνειρο να γίνει λουλούδι και να αγαπηθεί από τις πεταλούδες. Όταν λοιπόν το αγόρασε ένα αγόρι, πίστεψε ότι θα το φυτέψει και το όνειρο του θα γίνει πραγματικότητα. Μάταια ο αέρας προσπαθούσε να τον προειδοποιήσει ότι θα πληγωθεί. Το παιδί δεν φύτεψε τον στόχο. Τον κάρφωσε σε ένα δέντρο κι άρχισε να τον πυροβολεί ξανά και ξανά. Ο στόχος έτρεμε, πονούσε, φοβόταν. Το παιδί πυροβολούσε. Ένα βόλι πέτυχε το στόχο στην καρδιά. Ένιωσε μια στοχοδίνη. Γεμάτος τρύπες, κουρελιασμένος βρέθηκε σε λίγο σε ένα παρτέρι με λουλούδια, πεταμένος. Θυμήθηκε το παλιό του όνειρο, να γίνει λουλούδι. Όμως τα λουλούδια τον αποπήραν και τον έδιωξαν. Κι ήρθαν οι πεταλούδες κι άρχισε της Άνοιξης το πανηγύρι αλλά καμιά δεν άγγιζε τον στόχο. Ώσπου εμφανίστηκε μια γαλάζια πεταλούδα με πλουμίδια χρυσαφιά. “Καλέ μου στόχε τι σου κάνανε;” τον ρώτησε. Κι όταν τον είδε να τηην κοιτάζει με απορία του θύμισε πως τη στοχαζόταν στα όνειρά του, σαν μεταμορφωνόταν σε λουλούδι. Στη μυστική μοναξιά του κουκουλιού της η άχαρη κάμπια έπαιρνε από τα όνειρά του χρώματα και μεταμορφωνόταν σιγά σιγά σε πεταλούδα. Τη δική του πεταλούδα. Και τότε κάτι παράξενο, υπέροχο και μαγικό συνέβη. Κάτω από τον ανοιξιάτικο ουρανό, έβγαλε ο στόχος φύλλα, μίσχο, πέταλα χρωματιστά κι έγινε το ομορφότερο λουλούδι. Τα άλλα τα λουλούδια θαύμασαν κι απόρησαν…
Τα παιδιά δεν απόρησαν γιατί μπορούν και νιώθουν τη μαγεία της αγάπης και της φιλίας και τη δύναμη των ονείρων. Αρκεί ένα μικρό ερέθισμα. Μιλήσαμε για κουρελιασμένες ψυχές από σκληρά λόγια και βίαιες πράξεις αλλά κυρίως για αγάπη και φιλίες και όνειρα. Ζωγράφισαν ύστερα τους δικούς τους στόχους που ήθελαν να γίνουν ήλιοι λαμπεροί να ζεσταίνουν τις καρδιές των ανθρώπων και κουμπιά σε ρούχα για αυτούς που κρυώνουν και μπάλες και τούρτες. Ζωγράφισαν στοχοαερόστατα και στοχορολόγια που οι δείκτες τους κυλούν πιο αργά την ώρα της χαρά και του παιχνιδιού.
Αφιερωμένο στη Στέλλα για το όμορφο δώρο!
Από το Στοχολούλουδο του Ε. Τριβιζά σε μια δραστηριότητα για την ενδοχολική βία
