“Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,
έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομα μου,
από τους μύθους έρχομαι, βαθιά, απ’ τον καιρό.
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ”
Το πνεύμα της Παπαρούνας στην Αγέλαστη πολιτεία των αδερφών Κατσιμίχα, μόλις εμφανίστηκε, τούτα τα λόγια τραγούδησε. Η παράδοση θέλει το αίμα του Ιησού απ’ το σταυρό να πέφτει στο χώμα και να δημιουργούν τούτο το όμορφο, κατακόκκινο λουλούδι που ως τότε μάλλον ζούσε λευκό και αν πιστέψουμε τον Θεόφραστο ως παράσιτο ανάμεσα στα κριθάρια. Πριν τον Ιησού, στα πλαίσια της συνήθους υιοθέτησης από μέρους των νέων θρησκειών στοιχείων των προϋπαρχουσών, αποτελούσε ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας. Η παπαρούνα, ένα υπέροχο φυτό, λουλούδι της αγάπης. Της αγαπημένης θεάς Δήμητρας που τη Γη αγαπούσε και νοιαζόταν. Του Ιησού που το γέννησε από το αίμα του ανθρώπινου θανάτου του.
Φέτος (δείτε παλαιότερη ανάρτηση) δεν αρκεστήκαμε στο να φτιάξουμε αλλά το “φυτέψαμε” κιόλας σε κεσεδάκι παιδικού εδέσματος (γιαουρτίου κτλ) με το ειδικό πλαστελινόχωμα μας (απλή πλαστελίνη ήταν , μην εξάπτεστε). Τέσσερις κόκκινες (κυανοπόρφυρο είναι για την ακρίβεια το χρώμα της παπαρούνας) καρδιές, που αν τοποθετηθούν πλάι πλάι δημιουργούν τα πέταλα αυτού του υπέροχου λουλουδιού. Φακές που βάψαμε μαύρες για τα “σποράκια” της που χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων ως μπαχαρικό μαγειρικής αλλά και ζωοτροφή. Δύο σύρμα πίπας που λυγίζουμε στη μέση ώστε να δημιουργήσουμε 4 άκρες. Ένα πόντο κάτω από τις άκρες τους στρίβουμε το σύρμα πίπας δημιουργώντας ένα δυνατό, στέρεο κορμό. Ανοίγουμε τις τέσσερις άκρες όπου δημιουργείται ένας σταυρός. Κάθε άκρη συγκρατεί κι από ένα πέταλο-καρδιά. Το καλύτερο κόλλημα με κόλλα, το πιο γρήγορο με συρραπτικό (ξέρετε).
Στο τέλος γράψαμε ένα μικρό χαρτάκι που το τυλίξαμε σαν πάπυρο με κορδέλα. Μέσα γράψαμε ξέρετε τι…Δείτε στην αρχή της ανάρτησης. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της παπαρούνας.
