Τον γνωρίσαμε ως ηθοποιό μέσα από την παρουσία του σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές (Κόκκινος Κύκλος, Εραστής Δυτικών Προαστίων). Από το 2014 μας ξανασυστήνεται ως συγγραφέας και σκηνοθέτης μιας πολύ ιδιαίτερης παιδικής παράστασης, «Ο Κύριος Τιμόθεος και το χαμένο πετράδι της γνώσης» μαγεύει στον πολυχώρο της Αθηναϊδας συνδυάζοντας την υψηλή αισθητική, τη σύνδεση του θεάτρου για παιδιά με την ελληνική παράδοση, τη φαντασία, το χιούμορ. Μιλήσαμε μαζί του για την παράσταση και όχι μόνο. Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας της παράστασης, Στέφανος Κοσμίδης, μιλά στο ELNIPLEX για όσα έφτιαξαν τον ξεχωριστό Τιμόθεο.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Γούδα.
Πώς αποφάσισες ν’ασχοληθείς με την συγγραφή και την σκηνοθεσία;
Δεν είναι κάτι καινούριο για μένα. Aσχολούμαι χρόνια με τη γραφή και τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους. Μου αρέσει να πειραματίζομαι, να ανακαλύπτω νέες προοπτικές, να ονειρεύομαι, να δημιουργώ. Δεν είναι εύκολο, αλλά δύσκολο να προσεγγίσεις τον κόσμο με την πένα σου και να τον κάνεις να ταξιδέψει μέσα από την δική σου ματιά, να τον παρασύρεις στο όνειρό σου.
Από τις κινηματογραφικές ταινίες πώς πέρασες στο θεατρικό σενάριο και μάλιστα παιδικό;
Ο Γιάννης Μακρίδης της εταιρίας παραγωγής TEXNIS είναι ο ένας εκ των δυο υπευθύνων γι’ αυτό. Σε μια μας συνάντηση λοιπόν, μου ανέφερε πως το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) είναι προς αναζήτηση θεατρικού που να συνδέεται με την παράδοση και την θεματική των μουσείων του. Ο δεύτερος υπεύθυνος είναι ο χορογράφος Σίμων Πάτροκλος, ο οποίος είχε σπείρει την ιδέα των παροιμιών και το πόσο ενδιαφέρον θα είχε μια τέτοια παράσταση. Η σπίθα άναψε και τότε το φυτίλι πήρε φωτιά.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν αυτό; Να συνδυάσεις δηλαδή τις παροιμίες με την θεματική των μουσείων του ομίλου;
Ήταν μια πρόκληση. Ο Τιμόθεος είναι η πρώτη μου προσπάθεια στο θέατρο. Στο μυαλό μου υπήρχε ήδη το προσχέδιο. Θα έβρισκα την κρυμμένη ιστορία της κάθε παροιμίας που θα χρησιμοποιούσα και θα αντιπροσώπευε ένα από τα μουσεία του ομίλου. Το έστησα και υπέβαλα την πρότασή μου.
Και η πρόταση εγκρίνεται. Από το προσχέδιο αυτό πώς φτάνεις στον Τιμόθεο;
Διάβασα, έψαξα σε αρχεία, έτρεξα σε βιβλιοθήκες, πήγα όπου μπορούσα να αντλήσω πληροφορίες. Την περίοδο μάλιστα εκείνη ήμουν στον Βόλο. Εκεί, στη βιβλιοθήκη, ανακάλυψα έναν τεράστιο θησαυρό. Γνώρισα την λαϊκή σοφία του τόπου μας, διάβασα παροιμίες που κρύβουν τόσο σκοτεινές και μαύρες ιστορίες και άλλες εκπληκτικά αστείες. Σιγά, σιγά οι παροιμίες βρήκαν το δρόμο τους, αφηγήθηκαν τις ιστορίες τους και χάραξαν την πορεία μέσα στον χρόνο. Κοινό σημείο αναφοράς ο αφηγητής -ταξιδευτής, Τιμόθεος.
Οδηγοί-βοηθοί στον τρόπο που στήθηκε η παράσταση, ήταν τα παιδιά μου. Παρατηρούσα τον τρόπο που παίζουν, που φαντάζονται, έπαιζα μαζί τους και έμπαινα στους φανταστικούς τους κόσμους. Κόσμοι μαγικοί, άυλοι. Γι’ αυτό αποφάσισα να μιμηθώ το παιχνίδι τους. Έτσι δεν υπάρχουν χρωματιστά σκηνικά και αντικείμενα πάνω στην σκηνή. Το κάθε παιδί καλείται να φανταστεί και να ζήσει το δικό του παραμύθι.
Εκτός από τα κείμενα ανέλαβες και την σκηνοθεσία. Πόσο εύκολο ήταν;
Η δουλειά μου ως σκηνοθέτης ήταν να κρατώ κάποιες σταθερές, αλλά λειτουργήσαμε ομαδικά. Ακούσαμε ιδέες, αλλάξαμε ιδέες, απορρίψαμε ιδέες. Επικοινωνήσαμε άψογα με σεβασμό και εκτίμηση, χωρίς προστριβές και εντάσεις. Είναι μαγικό να λες άλφα, ο άλλος βήτα και ξαφνικά να σχηματίζεται η ιδέα. Όπως με τον Νίκο… Του ζήτησα ένα soundtrack που να αλλάζει σε σχέση με τη διάθεση της ιστορίας και εκείνος κατάλαβε αυτό το παράξενο πράγμα που του ζήτησα. Και το έφτιαξε ακριβώς όπως το εννοούσα.
Οδηγοί-βοηθοί στον τρόπο που στήθηκε η παράσταση ήταν τα παιδιά μου. Παρατηρούσα τον τρόπο που παίζουν, που φαντάζονται, έπαιζα μαζί τους και έμπαινα στους φανταστικούς τους κόσμους. Κόσμοι μαγικοί, άυλοι. Γι’ αυτό αποφάσισα να μιμηθώ το παιχνίδι τους. Έτσι δεν υπάρχουν χρωματιστά σκηνικά και αντικείμενα πάνω στην σκηνή. Το κάθε παιδί καλείται να φανταστεί και να ζήσει το δικό του παραμύθι. Το θέατρο σκιών παραπέμπει στα όνειρά τους. Τα παιδιά όμως θέλουν να υπάρχει χρώμα στη ζωή τους, έτσι κι εμείς επιλέξαμε χρώματα να υπάρχουν στα κοστούμια. Λιτά, χωρίς πολλή χρυσόσκονη.
Γιατί επέλεξες να συνεργαστείς με μέλη της θεατρικής ομάδας ΕΧ ΑΝΙΜΟ;
Τους ΕΧ ΑΝΙΜΟ τους γνώριζα, τους παρακολουθούσα, εκτιμούσα την δουλειά και το χιούμορ τους, τους θαύμαζα. Ήταν πολύ κοντά σε μένα, στον δικό μου τρόπο έκφρασης. Όταν λοιπόν εγκρίθηκε η πρόταση, ήξερα πως θέλω να συνεργαστώ μαζί τους. Το πρότεινα και δέχτηκαν. Για τους υπόλοιπους συντελεστές ήταν… μοιραίο.
Ο Κύριος Τιμόθεος θα συνεχίσει το ταξίδι του;
Μέχρι τις 24/4 θα παίζεται στον Πολυχώρο Αθηναίς. Μετά δεν ξέρω. Θα ήθελα σίγουρα να συνεχίσει. Υπάρχουν διάφορες σκέψεις. Ίσως να είχε ενδιαφέρον εάν γινόταν βιβλίο.
Μελλοντικά σχέδια ή καλύτερα… όνειρα;
Πάντα ονειρεύομαι. Έχω μεγαλώσει με Lego, Playmobil και Indiana Jones, κάπως θα καταφέρω να τα συνδυάσω.
Στο μυαλό μου γυρίζει… μια κινηματογραφική περιπέτεια με μινιατούρες. Που θα πάει! Κάποια στιγμή θα σταθεί και τότε θα την πιάσω.
Στέφανε, σ’ ευχαριστώ και καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις.
Εγώ, καλή συνέχεια.
