Η Τατιάνα Ζωγράφου δεν κρύβει αυτό που είναι, εκπροσωπεί και αγαπά. Το περασμένο Σάββατο άκουσα από την ίδια και τους υπέροχους μουσικούς που τη συνόδευαν το παραμύθι του Κώστα Μάγου “Ο Τζικιτζίκ, ο Κρικικρίκ και η παράξενη χορωδία του δάσους”. Από κάτω μερικές δεκάδες πιτσιρίκια ζούσαν μαζί της την αφήγηση και τα τραγούδια του παραμυθιού.
Μια εβδομάδα μετά (χθες δηλαδή), στο Polis Art Cafe ερμήνευσε μαζί με τον Ανδρέα Καρακότα και τη Δάφνη Πανουργιά το Μεγάλο Ερωτικό του παγκόσμιου Μάνου Χατζιδάκι καθώς και άλλα καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια, δικά της και άλλα αγαπημένα. Ήταν μια κανονική μυσταγωγία. Ένα μαγαζί γεμάτο, καθηλωμένο, σχεδόν αρνούνταν να τραγουδήσει μην και σκεπάσει ο ψίθυρος του τις φωνές των ερμηνευτών.
Από τα θεωρούμενα “παιδικά” της, μέχρι τα θεωρούμενα “για μεγάλους” τραγούδια της, η Τατιάνα Ζωγράφου είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος μουσικός. Γιατί, ουσιαστικά, δεν υπάρχει παιδικό και εφηβικό και νεανικό και μεσήλικο τραγούδι. Υπάρχει μουσική που σου αρέσει γιατί σε πάει κάπου (στη χαρά, στη γαλήνη, στο κέφι, στο χαμόγελο, όπου αλλού αγαπάς) και μουσική που δε σε πάει πουθενά πέρα από κάποιο πρόσκαιρο κούνημα.
Ως εκπαιδευτικός προτείνω ανεπιφύλακτα τη μουσική της για κάθε σχολική τάξη: από θεατρικό παιχνίδια και δραματοποιήσεις, μέχρι απλή χαλάρωση πριν το βάναυσο μάθημα της πρώτης ώρας της Δευτέρας.
Η Τατιάνα Ζωγράφου είχε πάντα από πάνω της ένα σύννεφο: του νέφους της Αθήνας, της βροχής των Ιωαννίνων και του Ρέντινγκ. Δέκα σχεδόν χρόνια τώρα έφτιαξε ένα σύννεφο και το έστειλε από πάνω μας, να βρέχει όμορφα τραγούδια. Για εκείνους που δε βιάζονται να μεγαλώσουν…
Polis Art Cafe, Σάββατο 20 Απριλίου 2013
Μαζί με Δάφνη Πανουργιά και Ανδρέα Καρακότα (εκπληκτικοί ερμηνευτές)
ΙΑΝΟΣ, Σάββατο 13 Απριλίου 2013
Παρουσίαση του Τζικιτζίκ του Κώστα Μάγου
