Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη. Ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος με ζωή χωρίς θορύβους και κραυγές, με τόνους χαμηλούς που ανεβαίνουν μόνο στα βιβλία. Αγαπά τους ανθρώπους, πιστεύει στη δύναμη των λέξεων και την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από την ισχύ τους. Μέσα από τα βιβλία της μεταμορφώνεται, γίνεται άλλοτε ο άνθρωπος που ήταν μονάχος και δεν είχε κανένα, για να συναντήσει κάθε μοναχικό άνθρωπο και να του χαρίσει ελπίδα και αισιοδοξία. Άλλλοτε μεταμφιέζεται σε πολύ γριά γυναίκα που κρατάει καλά φυλαγμένα τα μυστικά της λαικής παράδοσης, ως μάνα των παραμυθιών και να μεταδώσει τη γνώση και τη σοφία του παλιού καιρού. Μπορεί να τρυπώσει στα παραμύθια και να μεταμορφωθεί σε μια γάτα που κρατά καλά φυλαγμένα μυστικά των ανθρώπων. Αντικρύζει τους ανθρώπους κατάματα και μοιράζει χαμόγελα σε όποιον νιώθει “ξένος” γιατί πιστεύει στην ομορφιά του διαφορετικού.
Κάποιες φορές υιοθετεί τον ρόλο της δασκάλας, σιγοτραγουδά στιχάκια και παίζει κρυμμένο θησαυρό με τα παιδιά μέσα σε μια βιβλιοθήκη. Κι άλλες φορές γίνεται ξανά παιδί, φορά τα σιδερένια της παπούτσια και ξεκινά το δικό της ταξίδι. Προβληματίζεται για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και την αποστασιοποίηση των ανθρώπων και αναζητά την χαμένη Άνοιξη.
Μας παρασύρει σε ταξίδια του νου και της καρδιάς με τις ιστορίες της. Μιλά κατευθείαν στην ψυχή , εξάπτει τη φαντασία, συγκινεί, ενώνει τους ανθρώπους, γινόμαστε όλοι μια παρέα και τότε η στορία γίνεται πέρα για πέρα αληθινή.
Ευχή κι ελπίδα μας, οι ιστορίες της να διαβαστούν ξανά και ξανά σαν τα λαικά παραμύθια, να ευαισθητοποιήσουν κρυμμένες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, να αφυπνίσουν κάθε μονοπάτι μας που κοιμάται και ίσως να καταφέρουν ν’ αλλάξουν έστω και λίγο τον κόσμο.
Ο λόγος σε 3 κυρίες που γνωρίζουν τη Χριστίνα Φραγκεσκάκη λίγο περισσότερο…
Αργυρώ Πιπίνη
“Η Χριστίνα είναι όπως και τα βιβλία της: μαγική, αστεία και υπαινικτική, φωτεινή και μυστηριώδης ταυτόχρονα. Η Χριστίνα δεν έχει μόνο την ιδιότητα του συγγραφέα αλλά και του διανοητή, εξ ου και η αφάνταστα ευφυής διαχείριση των λέξεων και των εννοιών στις ιστορίες της. Αυτό το χάρισμα, όμως, δεν στερεί από τη γραφή της μια παιδική αθωότητα. Το αντίθετο μάλιστα. Kαθόλου. Χαίρομαι που είναι φίλη μου και μοιράζεται μαζί μου ταξίδια, και λέξεις και αγκαλιές, και όνειρα και φιλιά, και αγάπη και φοντίδα.”
Εύη Γεροκώστα
“Όταν κάποιος τη γνωρίσει για πρώτη φορά, τον κερδίζουν αμέσως τα καθαρά μάτια της.
Όταν κάποιος την ακούσει να μιλάει για το νησί της, στήνει αυτί και αφουγκράζεται λέξεις παλιές και τραγουδιστές.
Όταν κάποιος χαρεί μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές που αφηγείται παραμύθια, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι το χθες, το σήμερα και το αύριο είναι κοντά, πολύ κοντά.
Κι όταν διαβάσει όσα γράφει, τη γνωρίζει ξανά απ’ την αρχή.
Δεν είναι ότι με το γράψιμο βρήκε το δρόμο της, γιατί ποτέ δεν τον είχε χάσει.
Είναι ότι, με κάθε της ιστορία αφήνει κάτι καινούριο σ’ αυτόν το δρόμο: μια μηλιά σ’ ένα περιβόλι, μια στρουμπουλή γάτα που όλα τα βλέπει, μια πλεξούδα γεμάτη πουλιά, παιχνιδιάρικα στιχάκια παιδιών, πάγους που λιώνουν και φέρνουν την άνοιξη.
Κι ο δρόμος ζωντανεύει, κι ο δρόμος ομορφαίνει, κι ο δρόμος μεγαλώνει και ανοίγεται σε όλους μας, για να τον περπατήσουμε ξυπόλητοι δίχως να φοβόμαστε ότι τα πόδια μας θα πληγωθούν…”
Μάρια Μπαχά
“Με την Χριστίνα Φραγκεσκάκη γνωριστήκαμε με αφορμή το βιβλίο της ‘Άμπερ Φάμπερ Βγε’, στο οποίο έκανα την εικονογράφηση. Η συνεργασία μας ήταν δημιουργική και πολύ ευχάριστη, στοιχεία καθόλου αυτονόητα σε μια καλλιτεχνική σύμπραξη. Αυτό οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο ότι η Χριστίνα είναι άνθρωπος με προσωπικό όραμα, εύρος και ταλέντο, με σπάνια συγκρότηση και δυναμική σχέση με την τέχνη της, και με ιδιαίτερο σεβασμό στους συνεργάτες της. Σου μεταδίδει την πηγαία αγάπη της για το γράψιμο αλλά και τη βαθιά σύνδεση της με αξίες που καμιά φορά θεωρούμε παλιές και ξεχασμένες αλλά που προφανώς τις έχουμε ανάγκη και οι μικροί και οι μεγάλοι.”
Η Μάρια Μπάχα για τη Χριστίνα Φραγκεσκάκη. Για το ELNIPLEX.
