Γράφουν
οι μαθητές του τμήματος Δ2
του Δημοτικού σχολείου Τύμβου Μαραθώνα
Παίζοντας τις ανάποδες μουσικές καρέκλες.
Πρώτη μέρα στο σχολείο. Παλιά δασκάλα, παλιοί συμμαθητές….. και ένας καινούργιος!!
Στην τάξη μας τα θρανία ήταν σε σχήμα «π» και στο κενό που αφήσαμε στη μέση βάλαμε μικρά χαλάκια σε κύκλο και καθίσαμε σ’ αυτά. Με το μαγικό μας κοχύλι, το οποίο όποιος το κρατάει μόνο αυτός μιλάει, ξεκινήσαμε να λέμε πώς περάσαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές.
Μετά από περίπου δύο ώρες συζήτησης και αφού όλοι είπανε τα νέα τους, είχε έρθει η ώρα για να σηκωθούμε και να ξεπιαστούμε παίζοντας ένα παιχνίδι! Το παιχνίδι αυτό λέγεται: «Ανάποδες μουσικές καρέκλες». Οι ανάποδες μουσικές καρέκλες ήταν ένα παιχνίδι διασκεδαστικό που αντί να βγαίνουν τα παιδιά με τις καρέκλες, έβγαιναν μόνο οι καρέκλες και παρέμεναν τα παιδιά. Στο τέλος έμεινε μια καρέκλα και 20 παιδιά που πάνω σ’ αυτήν έπρεπε να καθίσουν όλοι!!!Ο ένας έκατσε πάνω στον άλλον και ο καθένας προσπαθούσε να τον κρατήσει αγκαλιά για να μην πέσει κανείς!!! Εκεί όλοι μαζί αγκαλιά βγάλαμε την πρώτη φετινή μας φωτογραφία.
Παίζοντας αυτό το παιχνίδι περάσαμε υπέροχα, τέλεια, φανταστικά!!!
Η μόνη που ντράπηκε να καθίσει στην αγκαλιά ήταν η καινούρια συμμαθήτριά μας η οποία όμως πήγε πολύ κοντά , δίπλα στους άλλους. Μας είπε ότι τελικά ένιωσε ωραία και χάρηκε που μέσα από αυτό το παιχνίδι σιγά ,σιγά μας γνώρισε.
Γράφει
η δασκάλα του τμήματος
Ζαφειριάδου Ελένη
Ανάποδες μουσικές καρέκλες.
Κάθε φορά που ξεκινάει μια χρονιά είναι σαν να αρχίζει ένας νέος κύκλος. Έτσι και φέτος… Αν και αυτή είναι η δεύτερη χρονιά που συνεργάζομαι με τα ίδια παιδιά σκεφτόμουν πως ως ξεκίνημα έπρεπε να κάνουμε ένα παιχνίδι που να μας θυμίσει το δέσιμο της ομάδας μας, που με πολύ πραγματικά κόπο είχαμε πετύχει την περσινή χρονιά. Έτσι επέλεξα τις ανάποδες μουσικές καρέκλες, το παιχνίδι που σας περιέγραψαν παραπάνω οι μαθητές του τμήματος. Η ιδέα είναι από το εγχειρίδιο του ΚΕΘΕΑ «Δεξιότητες για παιδιά δημοτικού», που το παραλαμβάνεις τελειώνοντας την παρακολούθηση του αντίστοιχου σεμιναρίου. Πραγματικά ήταν απολαυστικό να βλέπεις τους μαθητές να προσπαθούν να κρατήσουν σφιχτά ο έναν τον άλλον έτσι ώστε να μην πέσει κανείς κάτω από την μοναδική καρέκλα που έμεινε στο τέλος!!! Το ίδιο παιχνίδι είχαμε παίξει και παλαιότερα με μαθητές της Α΄ τάξης κλείνοντας τη χρονιά, με την ίδια πάλι επιτυχία. Θα ήθελα να επισημάνω ότι τέτοιου είδους δραστηριότητες και παιχνίδια, είναι πολύ ευχάριστα για τους μαθητές, καλλιεργούν κλίμα εμπιστοσύνης και αποδοχής και πράγματι συμβάλλουν ιδιαίτερα στην προσπάθεια που κάνουμε εμείς οι δάσκαλοι να καλλιεργήσουμε την ομαδικότητα των μαθητών μας. Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε να έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα από την πρώτη φορά. Δοκιμάζουμε και πειραματιζόμαστε, αποτυγχάνουμε αλλά δεν απογοητευόμαστε, επιμένουμε στο στόχο μας και με επιμονή και μέγιστη υπομονή τα καταφέρνουμε. Είναι βέβαια αυτονόητο ότι όλη η διδασκαλία μας και η διαδικασία της μάθησης πρέπει να βασίζεται στις αρχές της ομαδοσυνεργατικής. Ξεκομμένες και ασύνδετες τέτοιες δραστηριότητες δύσκολα οδηγούν στα επιθυμητά αποτελέσματα. Προσωπικά επιλέγω να κάνω μικρά βήματα, να θέτω εφικτούς στόχους στους μαθητές και στον εαυτό μου για να μην απογοητεύομαι, και έτσι κλιμακωτά να καταφέρνουμε τα σπουδαία.
Ευχαριστούμε πολύ για την πρόταση να δημοσιεύσουμε τη συγκεκριμένη μας δραστηριότητα και σας προτείνουμε να τη δοκιμάσετε… και να την απολαύσετε…
Γράφει το elniplex
Τη δοκιμάσαμε σε τάξη νηπιαγωγείου -από όπου τραβήχτηκαν και οι φωτογραφίες- με μια μικρή διαφοροποίηση, αντί για μια καρέκλα αφήσαμε έναν πάγκο για να καθίσουν όλα τα παιδιά. Είναι πραγματικά μια πολύ ωραία ιδέα για τη δημιουργία θετικού συναισθηματικού κλίματος και το “δέσιμο” της ομάδας.
