Φαντάζεσαι τι θα γινότανε, αγαπημένο μου ημερολόγιο, έτσι και τα πιτσιρίκια μας στο νηπιαγωγείο, έφερναν τα κινητά από το σπίτι; Να έπαιζαν, να πούμε, και κάθε τρεις και λίγο να τράβαγαν το κινητό από την τσέπη και να πόσταραν στα σόσιαλ μίδια τι κάνουν ανά πάσα στιγμή στην τάξη; Να βλέπαμε ας πούμε:
ή
και από κάτω φωτογραφία όπου έχει κουρέψει σα γίδι κάποια συμμαθήτριά του η οποία το απολαμβάνει λες και την κουρεύει ο Βιντάλ Σασούν και την ντύνει ο Αρμάνι. Και δώστ’ του τα λάικ από τις άλλες γωνιές της τάξης και δώσ’ του οι φατσούλες και τα χαχανητά και δωσ΄του η Σουζάνα και ο Μίμης να κάνουνε φασίνα τις κομμένες μπούκλες και ποστ στο instagram αυτοί.
Κι εμείς, οι νηπιαγωγάρες, καλωδιωμένοι, να παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις. Γιατί σου φαίνεται παράξενο, αγαπημένο μου ημερολόγιο; Αφού εμείς οι μεγάλοι, όλοι ή σχεδόν όλοι, με μια συσκευή στη μούρη είμαστε. Εγώ ας πούμε πολλές φορές άνοιξα το κινητό μου στην τάξη για να τους βάλω ένα τραγούδι ή να βρω τους στίχους από κάποιο άλλο που μου διέφευγε. Θέλουμε δε θέλουμε τα εθίσαμε τα πιτσιρίκια στην εικόνα ενός μεγάλου με ένα κινητό στο χέρι.
Αν είχαν κινητά τα πιτσιρίκια στο νηπιαγωγείο τα πράγματα θα άλλαζαν άρδην. Τα παιδιά πλέον δε θα ενημέρωναν τη νηπιαγωγό για το που πάνε, ούτε θα έπαιρναν άδεια για κάτι. Δε θα υπάρχει ας πούμε το “κυρία, να πάω τουαλέταααα;”, ούτε οι νηπιαγωγάρες θα κοιτάμε την Ελενίτσα που βγαίνει από την τάξη ακολουθώντας την για να την φέρουμε πίσω. Τα πράγματα θα γίνονταν φυσικά:
και tag σε σχόλιο την νηπιαγωγό της. Η κυρία από την μεριά της δε θα έχει ανησυχίες του στυλ “πού είναι, παιδιά, η Ελένη;”. Θα έχει πολύ περισσότερο ουσιαστικό χρόνο να παρατηρεί τα παιδιά αλλά, επίσης, θα ανιχνεύει και πολύ πιο εύκολα τα προβλήματα. Για παράδειγμα:
“Ο χρήστης Άννα είναι λυπημένη στην τοποθεσία κάτω από το τραπέζι”.
και από κάτω δώσ’ του σχόλια.
Είδατε πώς προέκυψε η διερεύνηση; Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι θα λύνονται τα προβλήματα, παιδιά, ούτε σκοτούρες, ούτε να τρέχεις εσύ κάτω από το τραπέζι και να ρωτάς “Άννα μου τι έχεις;” και να σε φτύνει η Αννούλα 43 λεπτά και να βγάζει τη μέρα μέχρι το σχόλασμα εκεί.
Επίσης παιδιά θα λυθούν και τα προβλήματα φλερτ. Αυτός ο αγνός, αθώος, παιδικός έρωτας που πολλές φορές σκοντάφτει στο αδέξιον της ηλικίας. Δε θα κρυφογελάει πια η Ρόζα όποτε μιλάει ο Πάνος, ούτε θα κοκκινίζει ο Μιχάλης όποτε σηκώνω την Δανάη στον πίνακα να φτιάξει ημερομηνία το πρωί. Τι ανοησίες είναι αυτές! Έτσι έμειναν έρωτες και έρωτες από το νηπιαγωγείο ανεκπλήρωτοι και φτάνεις σαράντα χρονών και βλέπεις την Μαρία στο δρόμο, ανύπαντρη ακόμα και λες “μήπως σκέφτεται εμένα ακόμα;” (άσχετα αν η Μαρία παίζει να μη σε θυμάται καν κι άσχετα αν αυτή που βλέπεις μπορεί να μην την λένε καν Μαρία). Τα πράγματα λοιπόν θα είναι πολύ απλά. Μέσατζ παιδιά στο κινητό γιατί στο νηπιαγωγείο αυτό δεν υπήρχε γουάι φάι και ποιος να πρωτοφάει:
Εντάξει, μπορεί να την έφαγε την πίτα του ο Νικολάκης και να πρέπει να προσπαθήσει κι άλλο, αλλά έκανε μια πρώτη θαρραλέα προσέγγιση, έτσι δεν είναι;
Το πιο σημαντικό, παιδιά όμως, είναι οι μεγάλες δυνατότητες στην διοργάνωση εκδηλώσεων. Τα παιδιά θα οργανώνονται άμεσα, αποτελεσματικά και με τρανή συμμετοχή.
Βέβαια θα υπήρχαν και άλλες παράμετροι στη χρήση σόσιαλ στην τάξη. Η κυρία δε θα επέτρεπε στα παιδιά να παίζουν παιχνίδια στο κινητό. Κάποια παιδιά θα κρύβονταν κάτω από κανένα τραπέζι ή πίσω από κανα κουκλόσπιτο για να ταΐσουν ζώα στη φάρμα ή να περάσουν κανά δυο πίστες που έχουν σκαλώσει, αλλά η κέρβερος κυρία θα τους έβλεπε και θα περιόριζε τα φαινόμενα: “Αλέξηηηηη, τι κάνεις εκειιιιί; Τι έιπαμεεεε;”
Τέλος, ενδιαφέρον θα είχε και το MarketPlace. “Πωλείται καραμέλα μισάνοιχτη”, “πωλείται γόμα χρησιμοποιημένη” κτλ.
Κάπως έτσι θα ήταν τα πράγματα, παιδιά. Κάπως έτσι θα τα είχαμε κάνει τα πράγματα αν είχαμε αφήσει στο κινητό να κυριαρχήσει και στα τελευταία προπύργια, όπως το νηπιαγωγείο. Γιατί κατά τ’ άλλα, σπίτι, ταβέρνα, επίσκεψη στη θεία, καφές με φίλους από το εξωτερικό, το κινητό είναι βιδωμένο στα χέρια των παιδιών. Τα καταφέραμε, αδέρφια. Τα καταφέραμε δίχως πολύ κόπο! Αλλά στα νηπιαγωγεία… Δε θα περάαασει. Έτσι δεν είναι;
Καλή χρονιά, ακούλτουροι γιδαρμέχτες μου!
