Αγγελία: “Χαρίζεται τάξη, με 24 παιδιά, ελαφρώς μεταχειρισμένα, πλήρως εμβολιασμένα, με όλα τα απαραίτητα έγγραφα και δωρεάν τα έξοδα αποστολής. Επιπλέον δώρο ο παιδαγωγικός εξοπλισμός” που μάζευα επί είκοσι συναπτά έτη και στις 12 Σεπτεμβρίου κάθε έτους μου προκύπτει πάντα πιο άχρηστος κι από την έξυπνη σίτα ή εκείνο τον φυσικό ορό σαλιγκαριού που επιδιορθώνει τις ρυτίδες.
Τι να σας πω, ρε παιδιά; Ετούτο το επάγγελμα έχει αξιοζήλευτες χαρές και πολλές όμορφες μέρες, με εκπλήξεις που νοστιμίζουν την καθημερινότητα. Αλλά έχει σημαδέψει ο πανάγαθος και κάτι μέρες στο ημερολόγιο… τσουρουφλιστές πατάτες στις μασχάλες. 12… 13… 14 Σεπτεμβρίου… Τι τριήμερο είναι αυτό; Όποια συνάδελφο και να ρωτήσω, ακούς ένα αχ, ένα βαχ, ένα “άστα τώρα, τι να λέμε”, κάτι σε μοιρολόγια η άλλη, κάτι σε “προτιμώ να είμαι αυτή που φέρνει τα υλικά για κολοκυθοκεφτέδες στον Πετρετζίκη” και μια άλλη μου είπε ότι “θα ήθελα να το κάνω να φανεί σαν ατύχημα, αλλά έπεσε κάτω ανάσκελα και μετά από έξι ώρες κοιτάζω ακόμα το ταβάνι”.
Σκέφτομαι να φτιάξω μία γραμμή υποστήριξης εκπαιδευτικών. Να ηχογραφώ τα παράπονά τους και να τα κάνω ένα βιντεάκι στο γιουτιούμπι. Θα χεστώ στο ευρωτάληρο λέμε, πολεμόχαρη φυλή των εκπαιδευτικών.
Ανήμερα των αγιασμών άκουσα το καλύτερο. “Ομαλά κύλησε ο αγιασμός στα σχολεία όλης της χώρας”. Δηλαδή που πάνε και σπουδάζουν αυτά τα τσακάλια οι ρεπόρτερ ήθελα να ‘ξερα. Δηλαδή ωρέ αδέρφια τι θα μπορούσε να πάει… ανώμαλα στον αγιασμό;
α) να τηλεφωνήσει ο παπάς ότι δε θα έρθει καθόλου γιατί διεκδικεί τα 10 χιλιάρικα στο πρωινό του Παπαδάκη ή ότι επελέγη στο Σαρβάιβορ 3;
β) να βγει ένα σατανικό τσίνι μέσα από το κλαρί του βασιλικού και να κάνει όλα… μπιιιιπ;
γ) να μην έχει βασιλικό ο ιερέας και να ραντίσει με μουριά σκανδαλίζοντας τους παρευρισκομένους;
δ) να τους πήρε όλους ο ύπνος επειδή διαβάστηκε το τρισέλιδο μήνυμα του υπουργού;
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να πάει στραβά σε έναν αγιασμό. Να σου πω εγώ τι μπορεί να πάει στραβά την επομένη του αγιασμού; Λοιπόν μέτρα:
#Ουάν: όλα πηγαίνουν στραβά για να αργήσεις, από το σίδερο που χάνει νερό πάνω στη φούστα μέχρι τους γείτονες που έχουν παρκάρει πιο κλειστά στο αμάξι σου κι από τον κορτάκια σε λεωφορείο.
#Του: να σταματήσεις να πάρεις έναν έτοιμο καφέ, να έχει τέσσερα άτομα μπροστά σου και όταν φτάσεις εσύ να έχει τελειώσει το γάλα, ο καφές, η ζάχαρη και κανά δυο ταμειακές κορδέλες.
#Θρι: να φτάσεις με την ψυχή στο στόμα, να πιάσεις δουλειά με χαμόγελο και θετική διάθεση και να σου έρθει ζευγάρι με παιδί 8:31 που θέλει να κάνει μεταγραφή και να μην είναι και από τις πιο συνεργάσιμες περιπτώσεις. Κι εσύ να έχεις υποδοχή και πρώτη μέρα τα παιδιά.
#Φορ: να έχεις τρία παιδιά που κλαίνε, ένας σκαρφαλωμένος στο παράθυρο και δύο που χτυπιούνται στο πάτωμα και εκβιάζουν να κάνουν εμετό κι εσύ δε ξέρεις που να πρωτοπάς, στο παράθυρο, στο πάτωμα ή στο τρελοκομείο.
#Φάιβ: ο ένας που εκβίαζε τον εμετό, ε… τελικά τον έκανε πάνω στο μοναδικό ένα επί ένα χαλάκι που είχες στην τάξη, λες και τόσο πάτωμα ήταν αόρατο. Τρέχα, σφουγγαρίστρες, αποσμητικά, τηλέφωνα, ρούχα αλλαξιά, παρηγοριές και δώσ’ του.
#Σιξ: στα παιχνίδια γνωριμίας, να επιχειρήσεις να παίξεις και την περιβόητη καυτή πατάτα και η ρημάδα η πατάτα που ήταν μια πραγματική πατάτα να καταλήξει από δυο μαγικά χεράκια πάνω στην τηλεόραση που έπαιξε τα ρέστα της “να πέσω να μην πέσω” και τελικά την γλιτώσαμε μη μας έρθει στο κεφάλι, αλλά όχι και την πατάτα, την λήξαμε άρον άρον και φουλ για τηγανιτή.
#Σιξ παρτ του: στη συνέχεια ο ίδιος κατουρήθηκε, έβγαλε τα παπούτσια του και έκανε βόλτα με τις βρεγμένες (ξέρετε από τι κάλτσες) σε όλη την τάξη.
#Σέβεν: να μην τρώει κανένα το δεκατιανό και κυρίως το μεσημεριανό και την επομένη να έχεις λαϊκή διαδήλωση γονέων που έθεσαν ζήτημα ζωής και θανάτου να τρώει το παιδί το φαγητό του, ακόμα και αν έχει μισή σκάφη φασολάκια γιαχνί. Φασολάκια πρώτη μέρα ολοήμερο ρε φίλε; Δεν τα θέλει ούτε ο θεός δηλαδή!
#Έιτ: το χειροτερότερον–) να έχεις ατύχημα πρώτη μέρα (όχι μια απλή γρατζουνίτσα), πρώτο διάλειμμα και να πρέπει να αποδείξεις στα υπόλοιπα παιδιά και στους γονείς του ατυχήσαντος ότι δεν είσαι ελέφαντας ή τιραμόλας ή η δασκάλα λάστιχο που σώζεις τους πάντες λίγο πριν συμβεί το κακό. Λήγεις άρον άρον ξανά το διάλειμμα, τα μαζεύεις μέσα όλα, γιατί πρέπει να επικεντρωθείς στον τραυματία
#Νάιν: πρώτη μέρα, πρώτη αποχώρηση των παιδιών και πρώτη καθυστέρηση της Χ μαμάς που έρχεται με δέκα λεπτά καθυστέρηση ενώ μένει δύο τετράγωνα πιο κάτω, το παιδί όλως τυχαίως χτυπιέται και η μαμά άνετη στραβώνει μαζί σου γιατί δεν μπόρεσες να το ηρεμήσεις αφού ως γνωστόν για ό,τι πάει σωστά με ένα παιδί του το έχει μάθει η οικογένεια, αλλά ό,τι πηγαίνει στραβά φταίει η παιδεία, οι δασκάλες/-οι και ίσως και ο ψιλικατζής της γωνίας, αλλά σε καμία περίπτωση η οικογένεια.
#Τεν: από τη ζαλάδα που έχεις, φεύγεις από το σχολείο και ξεχνάς τα κλειδιά του σπιτιού σου, γυρίζεις πίσω και παίρνεις και μια λίστα για το βιβλιοπωλείο, όπου στις 12 του Σεπτέμβρη για τα σχολικά, έχει περισσότερο κόσμο από το ΙΚΕΑ ακόμα και το “βιβλία-ψιλικά ο Μητσάρας” στην Άνω Κληματαριά. Ψωνίζεις, τελειώνεις κατά τις 5 παρά, τρως μεσημεριανό στις 6, παίρνεις τα παιδιά από τη μάνα σου (ανάβεις και ένα κερί που υπάρχει κι αυτή) και πέφτεις τέζα στον καναπέ κάνοντας ζάπινγκ και σκεπτόμενη αν αυτή ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο ή έχεις δουλέψει και άλλες 57 και απλά δεν το θυμάσαι.
Κι αντίο, αγαπημένο μου ημερολόγιο!
ΥΓ: Αν σου τύχουν όλα αυτά μαζί (σε εμένα ή σε κανέναν που ξέρω δεν έτυχαν και τα δέκα την ίδια πρώτη μέρα) τότε καλύτερα να ψαχτείς στο λήμμα γκαντέμης- γκαντέμω μην έχει τη φωτογραφία σου δίπλα.
