Αγαπημένο μου ημερολόγιο, μ’ αυτά και μ’ εκείνα σε ξέχασα κι εσένα. Χθες ενώ είχα στρωθεί να στρώσω γιορτή ελληνικής επάναστασης κι ασχολιόμουν με τον Κολοκοτρώνη και τον Δράμαλη, βγήκανε τα κουμπούρια μες τη μούρη μου.
Δε ξέρω και πολλά από ποδόσφαιρο. Ξέρω όμως που οφείλονται όλα αυτά που εσείς βλέπετε και πέφτετε από τα σύννεφα. Οφείλονται στον Μένιο και την Αντιγόνη, δυο συμμαθητές της κόρης μου.
Ο Μένιος ήτανε από το νηπιαγωγείο ο γόης της τάξης. Όλα τα κορίτσια με το που έμπαιναν το πρωί μέσα, έψαχναν τον Μένιο. Κανά δυο κοντοστέκονταν στην πόρτα μέχρι να φανεί ο Μένιος. Εκείνος, πάντοτε περιποιημένος και καλοφτιαγμένος (προφανώς δεν γεννήθηκε έτσι), απολάμβανε την δημοφιλία του. Η μάνα του και η γιαγιά που τον πήγαιναν σχολείο να δειτε πως καμάρωναν, τι κουκουβάγιες και γύφτικα σκεπάρνια μου λέτε! Μιλάμε οι γυναίκες είχαν αλλάξει πίστα στο καμάρωμα, μόνο εισιτήριο δεν είχαν αρχίσει να κόβουν για να δουν οι θαυμάστριες τον Μένιο.
Ο θαυμασμός στο Μένιο πήγαινε σύννεφο. Όταν ήθελα να πιέσω ένα κορίτσι να τελειώσει καμιά εργασία ή να κάνει καμιά δουλίτσα, την απειλούσα ότι δε θα την αφήσω να ξαναπαίξει στο διάλειμμα με το Μένιο. Μόνο που δεν κόρναραν γύρω από τον Μένιο. Μπάσκετ στη γυμναστική ο Μένιος; Μπάσκετ και τα κορίτσια. Πουσάπς ο Μένιος; Κοιλιακούς από δίπλα τα κορίτσια.
Πήγανε τα παιδιά Δευτέρα, πήγαν Τρίτη, πήγαν Τετάρτη δημοτικού, τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Μένιος ο αυτοκράτορας, οι υπόλοιποι κομπάρσοι, να κρατάνε το φανάρι και να ξύνουνε την μύτη.
Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως. Η ρημάδα η ζωή πως τα φέρνει. Στην Πέμπτη δημοτικού, ήρθε με μεταγραφή ένα αγόρι από την Κέρκυρα, ο Θανάσης. Κούκλος κι ο Θανάσης, λιγότερο περιποιημένος από τον Μένιο, αλλά το πακέτο ηρεμία, πρώτο μόι και πράσινο μάτι που είχε, κέντρισε το ενδιαφέρον των παιδιών που τον καλοδέχτηκαν. Τα κορίτσια εξακολούθησαν να κάνουν ουρές για τον Μένιο ώσπου… ο Μένιος πιάστηκε να φιλά στο μάγουλο την Ελενίτσα, κάπου στις βρύσες (μου το ανήγγειλε τρέχοντας η κόρη μου) αλλά ταυτόχρονα να συντηρεί και το ενδιαφέρον των υπολοίπων (όχι στις βρύσες, σε όλα τα υπόλοιπα μέρη). Κάτι σε στυλ Φαίδωνα Γεωργίτση που έδινε ραντεβού σε όλες στο ίδιο μαγαζί στις έξι.
Απογοήτευση στα κορίτσια, μεγαλύτερη κι από εκείνη όταν παντρεύτηκε ο Ρουβάς τη Ζυγούλη. Μια ξινίλα πλανήθηκε στο χώρο. Από εκεί που τον υποδέχονταν σαν νικητή του σαρβάιβορ κάθε πρωί, οι ουρές αραίωσαν, ο θαυμασμός ατόνησε και τα κορίτσια άρχισαν να λοξοκοιτούν όλο και πιο συχνά στον Θανάση. Κι ο Θανάσης, παιδιά, εκμεταλεύθηκε στην συγκυρία και “τιμώρησε” την αλαζονεία του Μένιου, βάζοντας και λίγο σάλτσα στην όλη ιστορία και έχοντας και την καλή μαρτυρία/κάλυψη της δασκάλας που προσπαθούσε να τον κάνει να ενταχθεί καλά στην τάξη. Ο Θανάσης ήταν τώρα ο νέος αγαπημένος των περισσότερων κοριτσιών, αφήνοντας τον Μένιο μπουκάλα με την Ελενίτσα η οποία ξεροστάλιαζε στα ξύλινα τουβλάκια να παίξει με τον Μένιο.
Ο Μένιος συνετρίβη. Από πολιορκούμενος βασιλιάς, έμεινε με την Ελενίτσα και την μπάλα του μπάσκετ. Κι άρχισε τότε να κατηγορεί στα κορίτσια τον Θανάση ότι είναι αλαζόνας, υπερόπτης και ότι τις κοροϊδεύει. Ό,τι πάνω κάτω έκανε κι εκείνος όσο καιρό δεν είχε ανταγωνισμό.
Ε, αυτό έγινε παιδιά στην Τούμπα και αυτό γίνεται μια ζωή στην ελληνική κοινωνία. Όλοι μα όλοι κόπτονται για δικαιοσύνη και ισότητα. Και συνήθως αυτό σημαίνει ότι θέλουν να ρίξουν κάτω αυτόν που έχει το πάνω χέρι και να πάρουν αυτοί το πάνω χέρι για να κάνουν ο,τι έκανε αυτός που μέχρι πρότινος κατηγορούσαν. Ο,τι δηλαδή έκαναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο η χούντα, ο Βαρδινογιάννης, ο Γιδόπουλος, ο Μελισσανίδης, ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης, ο Πατέρας και τώρα ο Σαββίδης (τους μισούς μου τους ξέρασε ο άντρας μου). Όλοι θέλουν να φωνάζουν όταν αδικούνται αλλά να το βουλώνουν οι άλλοι όταν ευνοούνται. Το ίδιο πράγμα είναι οφσάιντ όταν ευνοεί τον Θανάση, αλλά όταν ευνοεί εμένα βγάλτε το σκασμό. Και το πράγμα πηγαίνει από το νηπιαγωγείο, στα πανεπιστήμια, από τα πανεπιστήμια στις εξέδρες των γηπέδων και από εκεί στις προεδρικές καρέκλες των ομάδων.
Οι παιδικοί σταθμοί θέλουν το πάνω χέρι έναντι των νηπιαγωγείων, ο ΠΑΟΚ θέλει το πάνω χέρι από τον Ολυμπιακό, ο Θανάσης θέλει το πάνω χέρι από τον Θανάση κι εγώ θέλω το πάνω χέρι στην τηλεόραση για να δω καμιά ταινία της προκοπής και όχι το ποδόσφαιρο που θέλει ο άντρας μου.
Είμαστε όλοι οσφάιντ, Μένιο!
