Σήμερα τα Φυλλαράκια της γλώσσας έχουν… γράμμα!
Στο γραμματοκιβώτιό τους λαμβάνουν δυο φωτογραφίες. Προέρχονται από την Πόζα Λίζα η οποία έχει σαν χόμπι τη φωτογραφία.Με αφορμή τις φωτογραφίες αυτές, προέκυψε η ιδέα να δημιουργήσουμε τη δική μας ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ με φωτογραφίες αντικειμένων και προσώπων που θα τραβάμε καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Κι επειδή «Τα παιδιά δεν αρκούνται να παίζουν μόνο με τα αντικείμενα, αρέσκονται και σε παιχνίδια με ήχους και λέξεις» (K. Ι. Τσουκόβσκι), τα φιλαράκια σκέφτηκαν μερικά παιχίδια που μπορούμε να παίξουμε με την τράπουλά μας:
– Να ανακαλύψουμε τις φωνές που φωνάζουν πολύ (τα φωνήεντα). Μπορείτε να βρείτε στο κανάλι του ELNIPLEX το Τραγούδι του Χειμώνα και να το γνωρίσετε ακόμα περισσότερο εδώ και εδώ.
– Να επιλέγουμε στην τύχη ένα χαρτί της τράπουλας και να βρίσκετε όσες περισσότερες λέξεις μπορείτε που να αρχίζουν από το συγκεκριμένο γράμμα.
– Να βρίσκουμε λέξεις που να περιέχουν ή να τελειώνουν με αυτό το γράμμα
– Να ζωγραφίζουμε ένα πρόσωπο, ζώο ή πράγμα που αρχίζει από το γράμμα που μας έτυχε.
– Να φτιάχνουμε λέξεις που υπάρχουν ή και που δεν υπάρχουν (ψευτολέξεις)
– Να οργανώσουμε ένα κυνήγι θησαυρού συλλέγοντας αντικείμενα που αρχίζουν από ένα γράμμα που μας έτυχε.
– Να αναζητήσουμε το γράμμα που μας έτυχε σε ένα λεξικό ή στον τίτλο ενός παραμυθιού.
Ας μην ξεχνάμε πως ο στόχος είναι το γλωσσικό παιχνίδι να προσανατολίζει το παιδί, όχι προς τον αναμασημένο λόγο που αποκοιμίζει το νου και αποτελεί καταναγκασμό, αλλά προς ό,τι καλλιεργεί τη φαντασία, οξύνει την παρατηρητικότητα και προκαλεί περιέργεια. Γι αυτό ας επιστρατεύσουμε το χιούμορ μας κι ας βρούμε λέξεις που μοσχομυρίζουν, που βρωμάνε, που λιώνουν στο στόμα, που πονάνε κι ας διασκεδάσουμε. Κι αν δεν πειστήκατε, διαβάστε κι αυτό:
«Οι μεγάλοι ακούνε τις λέξεις αλλά δεν τις προσέχουν.
Οι μεγάλοι διαβάζουν τις λέξεις αλλά δεν τις νιώθουν.
Οι μεγάλοι αρθρώνουν τις λέξεις αλλά δεν τις γεύονται.
Οι μεγάλοι γράφουν τις λέξεις αλλά δεν τις οσμίζονται.
Οι μεγάλοι όταν μιλούν δε δίνουν καμιά σημασία στις λέξεις
κι έτσι οι λέξεις πνίγονται στη θλίψη και τη μοναξιά.
Οι μεγάλοι χρησιμοποιούν τις λέξεις αλλά δεν τις αγαπούν.
Κι έτσι οι λέξεις μαραζώνουν και φθείρονται.
όμως με τα παιδιά είναι αλλιώς. Τα παιδιά παίζουν με τις λέξεις.
Το παιχνίδι δυναμώνει τις μαραζωμένες λέξεις.
Το παιχνίδι διώχνει από τις φθαρμένες λέξεις τη σκουριά
και τους ξαναδίνει τη λάμψη τους τη νεανική.
Το παιχνίδι δυναμώνει τις μαραζωμένες λέξεις.
Το παιχνίδι διώχνει φέρνει στη ζωή νέες, πρωτάκουστες λέξεις, όλο φρεσκάδα και ομορφιά.
Τα παιδιά ακούνε τις λέξεις.
Οι λέξεις είναι η μουσική της ανθρώπινης φωνής.
Τα παιδιά τις νιώθουν τις λέξεις: είναι απαλές, σκληρές, στρογγυλές, αιχμηρές.
Τα παιδιά τις γεύονται τις λέξεις: Είναι γλυκές, αλμυρές, ξινές, πικρές.
Τα παιδιά τις μυρίζουν τις λέξεις.
Οι λέξεις είναι η γύρη στ’ άνθη των πραγμάτων.
Τα παιδιά τις αγαπούν τις λέξεις.
Γι αυτό και οι λέξεις αγαπούν τα παιδιά»
Φως και σκιά στην παιδική ηλικία
Boris A. Novak
