Ένα σπίτι για όλους. Ή Deep in the Woods (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του παραμυθιού). Αυτό είναι το εξαιρετικό παραμύθι που μας απασχόλησε τις πρώτες μέρες του χρόνου. Όπου.. βαθιά μέσα στο δάσος υπήρχε ένα μικρό ξύλινο σπίτι, κατάλευκο, με κόκκινη εξώπορτα και εννιά παραθυράκια. Και μια μέρα ένας ποντικός περνούσε από εκεί. "Το τέλειο μέρος για ένα μικρό ποντίκι σαν κι εμένα" σκέφτηκε και μπήκε μέσα. Σκούπισε, συγύρισε και το σπίτι απέκτησε ζωή. Λίγο μετά πέρασε πηδώντας ένας βάτραχος. "Υπάρχει χώρος για έναν όμορφο βάτραχο σαν κι εμένα" ρώτησε τον ποντικό. Κι εκείνος τον καλοδέχτηκε.
Κι αυτό έγινε με όλα τα επόμενα ζώα που ακολούθησαν. Γιατί, από το όμορφο σπιτάκι στο δάσος πέρασε κι ένα κουνέλι που χοροπηδούσε κι ένας τρεχάτος κάστορας και μια αλεπού και ένας κόκορας κι ένα ελάφι και ένα κόκκινο σκιουράκι και μια κουκουβάγια και δύο κίσσες και ένας τρυποκάρυδος. Όλοι οι προηγούμενοι ένοικοι καλοδέχονταν όλους τους επόμενους, όσο διαφορετικοί κι αν ήταν. Το σπίτι έγινε τέλειο. Τα ζώα ένιωθαν υπέροχα, τραγούδια, αγάπη και χαρές κάθισαν εκεί μέσα.
Όχι όμως για πολύ. Ένας ευμεγέθης αρκούδος, άκουσε τη μουσική, πλησίασε το σπίτι και ζήτησε να μπει κι αυτός μέσα. Μόνο που αυτή τη φορά άκουσε από τα σαστισμένα ζώα ένα εκκωφαντικό "όχι". Ήταν πολύ μεγάλος ο αρκούδος, δεν υπήρχε χώρος για αυτόν σε ένα ξύλινο σπιτάκι. Εκείνος όμως δεν πτοήθηκε. Προσπάθησε να μπει από δω, προσπάθησε από κει, σκαρφάλωσε στη στέγη μέχρι που… ΚΡΑΑΑΑΑΑΚ το σπίτι κατεφαφίστηκε και τα ζώα πετάχτηκαν έξω με δάκρυα στα μάτια που το τέλειο, ξύλινο σπιτάκι τους δεν υπήρχε πια. Όλοι κοιτούσαν τον ένοχο. Τι θα γινόταν τώρα; Τόσα ζώα έχασαν ξαφνικά το υπέροχο σπιτάκι τους κι ο φταίχτης είναι ένας ξεροκέφαλος αρκούδος.
Η βάση από μακετόχαρτο στο οποίο στήσαμε το χριστουγεννιάτικο χωριό του Αι-Βασίλη… ξηλώθηκε. Και έγινε η βάση μας για μια καινούρια δημιουργία. Κι αυτή ήταν το ξύλινο σπιτάκι του παραμυθιού του Κρίστοφερ Κορ. Τα παιδιά έσυραν τις παλάμες τους πάνω στο μακετόχαρτο με τέμπερες και καλλιτέχνησαν μία βάση χρωμάτων. Κατόπιν καταπιάστηκαν με τα δέντρα κατά τον τρόπο που τα εικονογράφησε ο Κ. Κορ στο βιβλίο του. Κομμάτια λοιπόν χαρτονιού υποδέχθηκαν τα δάχτυλά μας με τέμπερες και ο πουαντιγισμός θριάμβευσε. Ο ήλιος έγινε επίσης με την ίδια τεχνική. Τοποθετήσαμε και 3 λιμνούλες από μπλε σακούλα σούπερ μάρκετ και κατόπιν περιμέναμε το σπίτι. Η καλή μας φίλη Κατερίνα Γούδα μας το έφτιαξε με ακρίβεια (από μακετόχαρτο) και η μακέτα που θα ζωντάνευε το παραμύθι ήταν έτοιμη.
Το σπίτι και η μακέτα όμως αποτελούσαν μια οπτικοποίηση του κεντρικού στοιχείου του παραμυθιού. Του σπιτιού. Είχαμε όμως και άλλες ιδέες που σας προτείνουμε.
Καταρχάς, δεν αφήσαμε το σπίτι μόνο του με τα δέντρα. Συμπράττοντας με τις συναδέλφους και τα παιδιά (κατά την προσφιλή μας συνήθεια στο σχολείο) του άλλου τμήματος, συνδημιουργήσαμε ένα σωρό μικρές λεπτομέρειες, πέραν των μεγάλων δέντρων. Τα παιδιά έφτιαξαν τα ζώα, αυτοσχέδια μανιτάρια, σαλιγκάρια, λουλούδια, φυτά. Να πως έγινε το σπίτι όταν ολοκληρώθηκε.
Άλλα πράγματα που σκεφτήκαμε:
Ένα αυτοσχέδιο επιτραπέζιο με δεκατρείς θέσεις και υποδοχές πάνω στις οποίες καρφώσαμε τα δεκατρία ζώα με καλαμάκι. Τα παιδιά τοποθετούν τα ζώα στον αντίστοιχο αριθμό με βάση τη σειρά που μπήκε κάθε ζώο στο σπίτι. Η βάση του επιτραπεζίου μας είναι κουτί από φελιζόλ στο οποίο τοποθετήσαμε το μαγικό εσώφυλλο του βιβλίου.
Το κουτί αυτό λειτουργεί και ως βάση για τις μίνι αυτές κούκλες, δηλαδή να τις παίζουν τα παιδιά και τις επανατοποθετούν εκεί.
Φτιάξαμε κάρτες. Η μπροστινή όψη τους είχε τον τίτλο του παραμυθιού και μια εικόνα του κάθε ζώου που μπαίνει στο σπίτι. Η πίσω όψη είχε γραμμένο το όνομα του ζώου.
Μαζί με τα παραθυράκια που εκτυπώσαμε και πλαστικοποιήσαμε (μπορείτε να φτιάξετε επιτόπου και αυτοσχέδια αν λίγο πιάνει το χέρι σας, όχι σαν το δικό μου), οι κάρτες αυτές μας έδωσαν πολλά παιχνίδια μαθηματικών. Αντιστοιχίσεις 1 προς 1 και 1 προς 2 (για αρχή), προσθέσεις και αφαιρέσεις (ποιος ή πόσοι περισσεύουν, πόσα λιγότερα/περισσότερα παράθυρα/ζώα έχουμε), βάλε τόσα/όσα, τοποθέτησε τα ζώα στα παράθυρα από το μικρότερο στο μεγαλύτερο ή από το πρώτο που μπήκε στο σπίτι προς το τελευταίο και άλλα πολλά παρόμοια παιχνίδια μαθηματικής αντίληψης.
Ένα άλλο παιχνίδι ήταν ο συνδυασμός γλώσσας και μαθηματικών και η τοποθέτηση της καρτέλας του ζώου στον αριθμό που έδειχνε τη σειρά στην οποία μπήκαν μέσα στο σπίτι. Τα μικρότερα παιδιά το έπαιξαν με τις εικόνες μόνο ενώ τα μεγαλύτερα με τις λέξεις, καθώς ήδη αρκετοί διαβάζουν ικανοποιητικά.
Οι κάρτες αυτές μας άρεσαν πολύ. Μπορεί ο καθένας να στήσει τα δικά του παιχνίδια μόνο με μερικές κάρτες σαν αυτές.
Ζωγραφίσαμε με τον τρόπο του εσώφυλλου του βιβλίου. Ένα πραγματικά υπέροχο εσώφυλλο όπου ο Κορ ζωγράφισε σε κίτρινο φόντο πάμπολλα μικρά ζώα, φυτά και πράγματα που μπορεί κανείς να συναντήσει μόνο σε ένα δάσος. Ε, αυτό κάναμε κι εμείς με τον δικό μας τρόπο.
Και ασφαλώς δε μας γλίτωσαν τα υπέροχα ζώα του Κορ. Διαλέξαμε ποιο θέλαμε, πήραμε ένα χαρτί με προσχεδιασμένο ένα απλό περίγραμμα και καλλιτεχνήσαμε με τέμπερες κατά το δοκούν.
Το Ένα Σπίτι Για Όλους σου προσφέρει πραγματικά ένα πλήθος ιδεών, δραστηριοτήτων και εικαστικών συνθέσεων αφού σου παρέχει ένα πολύ ιδιαίτερο πλαίσιο, τόσο κειμενικά, όσο και εικονογραφικά.
Κειμενικά; Οι μεγάλες ιδέες του βιβλίου προς συζήτηση, παιχνίδι, ανατροφοδότηση:
– ανεκτικότητα, αποδοχή
– ευγένεια
– συμβίωση, όχι απλώς ειρηνική αλλά με πραγματική γαρνιτούρα διασκέδασης
– αναγνώριση του λάθους
– παράλειψη φανατικής ενοχοποίησης του "δράστη"
– ουσιαστική πρωτοβουλία και προσπάθεια αποκατάστασης του λάθους
– συνδρομή όλων και βοήθεια προς τον "δράστη" να επιτύχει την αποκατάσταση του λάθους του
Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Α! Κατεβάστε πατώντας εδώ τις κάρτες των ζώων.
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.