More
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_1068x150
    patakis_tallek_1068x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 1068x150
    patakis_MHNAS EFHVEIAS banner_405x150
    patakis_tallek_405x150 (1)
    patakis_Grizelda banner_elniplex 405x150
    ΑρχικήΒιβλίο5-7 ετώνΈνα πουλί στον ώμο μου, της Σιμπίλ Ντελακρουά

    Ένα πουλί στον ώμο μου, της Σιμπίλ Ντελακρουά

    Η ηρωίδα της ιστορίας, που δεν αναφέρεται τ’ όνομα της θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε παιδί, ένα παιδί που ίσως έχετε συναντήσει, ή να σας θυμίσει τη δική σας παιδική ηλικία. Είναι η πρώτη της μέρα στο σχολείο και ενώ περιμένει με ανυπομονησία να γνωρίσει καινούργιους φίλους και είναι έτοιμη να τους μιλήσει, ήρθε ένα πουλί και κάθησε στον ώμο της. Στην αρχή δε έδωσε σημασία, ήταν όμορφο και ελαφρύ. Σκέφτηκε ότι θα είχε κάποιον δίπλα της να την προσέχει, όμως…

    «Το πιο τρελό απ‘ όλα ήταν ότι άρχισε να μιλάει.
    Αλήθεια σας λέω, μιλούσε…
    Δεν κελαηδούσε όπως κάνουν συνήθως τα πουλιά.
    Μιλούσε μια γλώσσα παράξενη και αστεία.
    Από το στόμα του έβγαιναν λέξεις που τις άκουγα για πρώτη φορά, όμως – τι παράξενο – καταλάβαινα τι έλεγε.»

    Η αλήθεια είναι ότι το πουλί ακολουθούσε παντού το μικρό κορίτσι και δεν σταματούσε να μιλάει και να λέει τη γνώμη του για όλα. Μιλούσε μια γλώσσα που μόνο οι δυο τους καταλάβαιναν.
    Κάθε μέρα η ίδια ιστορία και το πουλί εκεί να μην φεύγει με τίποτα και να γίνεται όλο και πιο επιβλητικό. Και ενώ το μικρό κορίτσι ήθελε τόσο πολύ να πλησιάσει και να παίξει με τ’ άλλα παιδιά, το πουλί στον ώμο της δεν την άφηνε σε ησυχία. Άσε που κάθε μέρα γινόταν και πιο βαρύ.

    Ένας εσωτερικός διάλογος αναπτύσσεται ανάμεσα στο κορίτσι και το πουλί, αυτή η εσωτερική φωνή που όλο και μεγαλώνει και επισκιάζει κάθε πρωτοβουλία της. Είναι εκεί πάντα και υψώνει ένα αόρατο τοίχος ανάμεσα σε εκείνη και τον έξω κόσμο. Μέχρι που γίνεται δυσβάσταχτο άγχος και περιορίζει κάθε ευκαιρία για επικοινωνία με άλλα παιδιά. Το μικρό κορίτσι μόνο όταν έμπαινε στο σπίτι ηρεμούσε.

    Όμως κάθε πρωί που έφευγε για το σχολείο, ήταν πάντα δίπλα της να την αποθαρρύνει για κάθε είδους επικοινωνία με τους άλλους. Και δεν σταματούσε εκεί, έκανε συνεχώς κριτική και σχολίαζε αρνητικά το κάθε τι. Έβγαζε στην επιφάνεια κάθε ανασφάλεια, της τόνιζε πως η ζακέτα της δεν ήταν τόσο όμορφη όσο της Κλάρας και η ζωγραφιά της ήταν πιο άσχημη από του Σάββα. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούσε αρνητικά συναισθήματα και αποθάρρυνε κάθε βήμα της. Η κατάσταση είχε γίνει αφόρητη μέχρι που δεν άκουγε τίποτε άλλο παρά μόνο τα ενοχλητικά λόγια του πουλιού, ώσπου μια μέρα κάτι άλλαξε…

    Μια συμμαθήτρια της, η Ζωή την πλησιάζει, της απλώνει το χέρι και τότε όλα αρχίζουν να μοιάζουν πιο εύκολα. Η Ζωή όπως και η ίδια η “ζωή” πάντα βρίσκει τον τρόπο να σε ξαφνιάζει ευχάριστα και να σου θυμίζει ότι εκεί έξω υπάρχει ένας υπέροχος κόσμος για να τον ανακαλύψεις. Ευρηματικό στοιχείο, το πουλί στον ώμο που ολοένα και βαραίνει και μιλά ασταμάτητα. Η ιστορία αγγίζει ένα ιδιαίτερο θέμα την έλλειψη θάρρους και αυτοπεποίθησης, που είναι πολύ σημαντική στην παιδική ηλικία. Τα παιδιά χρειάζονται ενίσχυση της αυτοπεποίθησης ώστε να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, γιατί παίζει καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή τους. Από τη μικρή ηλικία χρειάζεται το παιδί να πιστεύει στον εαυτό του, να λειτουργεί αυτόνομα και να μάθει να διαχειρίζεται αγχώδεις καταστάσεις που θα προκύψουν στη διάρκεια της ζωής του.

    Το κείμενο απλό, κατανοητό, με κρυμμένα νοήματα σε συνδυασμό με την υπέροχη εικονογράφηση σε ασπρόμαυρο φόντο με λιτές γραμμές και παλ χρώματα σε λεπτομέρειες μαγνητίζουν το βλέμμα.
    Χαρακτηριστικό το πουλί σε κίτρινο πορτοκαλί χρώμα που σε κάθε σελίδα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Η μετάφραση της ιστορίας έχει γίνει από την αφηγήτρια παραμυθιών Εύη Γεροκώστα. Η γλώσσα του πουλιού περιγράφεται από συνεχόμενες προτάσεις και τιτιβισματα, σε μια γλώσσα που θυμίζει λίγο τα κορακίστικα. Τις λεζάντες μπορείτε να αξιοποιήσετε στην τάξη με γλωσσικές ασκήσεις ανάπτυξης της κριτικής σκέψης.
    Τα παιδιά μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τα λόγια του πουλιού σε κάθε σελίδα και να μετατρέψουν τις αρνητικές προτάσεις σε προτάσεις ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης. Για παράδειγμα «μητριμιλαστριτρι, μηνπαιζεισεσυτουιτουι, δενμπορείστριτριι…»
    σε «φυσικά και μπορείς να μιλήσεις, να παίξεις όπως τ’ άλλα παιδιά»

    Ένα βιβλίο για την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης σε μικρά παιδιά και δεν πρέπει να λείπει από καμία σχολική βιβλιοθήκη. Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα…

    ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
    Τίτλος: Ένα  πουλί στον ώμο μου
    Συγγραφέας: Σιμπίλ Ντελακρουά
    Εικονογράφηση: Σιμπίλ Ντελακρουά
    Επιμέλεια κειμένου: Χάρης Πολίτης
    Εκδόσεις: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2019
    Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα
    Σελίδες: 32
    Μέγεθος: 21 Χ 19
    ISBN: 978-618-5151-84-3

     

    Δώρα Πουρή
    Δώρα Πουρή
    Νηπιαγωγός, συντάκτης του elniplex. dwrapouri@yahoo.gr
    RELATED ARTICLES

    Most Popular