Ένας άγγελος. Ένας φύλακας άγγελος. Ένας άνθρωπος που νομίζει πως έχει πεθάνει, σε ένα νοσοκομείο, κάπου. Μα δεν είναι και σίγουρος για τίποτα. Δε ξέρει καν ποιος είναι και πως τον λένε. Τα λίγα που καταλαβαίνει έρχονται από την κυρία Μαργαρίτα, μια αινιγματική ηλικιωμένη κυρία που περιφέρεται γύρω του με τον άντρα της στην εντατική. Ο φύλακας άγγελος πρέπει να διαλέξει ποιανού άγγελος να γίνει: ενός γυμνασμένου και ωραίου αθληταρά ή ενός βαρετού και χλομού νεαρού; “Είμαι και ο πρώτος φύλακας άγγελος! Σοβαρολογώ. Νομίζω τελικά ότι γι’ αυτό γεννήθηκα. Για να πεθάνω και να γίνω μετά φύλακας άγγελος”, σκέφτεται.
Τον αθληταρά ασφαλώς θα διαλέξει. Θα περάσουν καλά μαζί. Με τα κορίτσια τους, τα μπασκετάκια τους, τα φιλαράκια τους. Μα η παγίδα ήταν μεγάλη και ανοίχτηκε με λίγα λόγια από την κυρία Μαργαρίτα ως mind trap. Όχι! Τελικά αναλαμβάνει το αγόρι του δωματίου 214. Το ακολουθεί στο σπίτι του. Ως φύλακας άγγελος είναι αόρατος και πανταχού παρών. Μπαίνει στον υπολογιστή του, το facebook, τα μέιλ του. Μαθαίνει για το παρελθόν του, για την αιτία της κατάθλιψής του, για την αλαλία του. “Δεν έχω πια φωνή. Αν είχα, θα ούρλιαζα δυνατά για να με ακούσεις… Δε θέλω να πηγαίνω σχολείο. Εγώ θέλω να είμαι αόρατος, κι εκείνοι επιμένουν να με βλέπουν. Προσπαθούν και να με ακούσουν. Έχω ξεχάσει τη φωνή μου. Αυτό που με πονάει είναι που κοντεύω να ξεχάσω και τη δική σου… Δεν τις θέλω τις λέξεις. Δεν έχω τι να πω…”
Ο έφηβος Πέτρος πενθούσε. Την απώλεια του πατέρα του. Δίπλα του μια μάνα που έψαχνε τι είναι σωστό και λάθος, τι πρέπει να κάνει και τι όχι και εσχάτως ένας φύλακας άγγελος ο οποίος στην αρχή πήγε με βαριά καρδιά στον Πέτρο και τη ζωή του μα σταδιακά άρχισε να ζει στο πλάι του μια ζωή τόσο ενδιαφέρουσα όσο και η πένθιμη καθήλωση του προστατευόμενού του. Τι θα κατάφερει ο φύλακας άγγελος; Να βοηθήσει τον Πέτρο. Μα το κυριότερο; Να ανακαλύψει ποιος είναι ο ίδιος και να βρει εκείνη τη ζωή που ψάχνει και ίσως τελικά να τον περιμένει κάπου κι αυτή.
Ένας απίθανος αφηγητής-φύλακας άγγελος δια χειρός Μάγιας Δεληβοριά κάνει ένα συναρπαστικό (αφηγηματικό) ταξίδι στις βαθιές ρίζες του παιδικού/εφηβικού πένθους, στα στάδια του, τις διακλαδώσεις, τις πτυχές του. Πιστεύω όμως βαθύτατα πως το παρόν δεν είναι (απλά) ένα βιβλίο για το πένθος και την απώλεια αλλά αντιθέτως και κυρίως ένα βιβλίο που υμνεί τη ζωή και την τέχνη να τη ζεις.
Πολύ (πραγματικά πολύ) χιούμορ, κοφτές προτάσεις, της μιας ανάσας σχεδόν, βραχυπερίοδος λόγος, σαρκασμός, ανατροπή, βαθυστόχαστο μα διόλου κουραστικό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσοι από 12-13 ετών και πάνω προσδοκούν να ανακαλύψουν μικρά κλεισίματα του ματιού στο τι είναι η ζωή, πώς πρέπει να την κυνηγάς, πόσο σοβαρά πρέπει να την παίρνεις.
“Αγάπα και ξεφάντωνε, και δούλεψε και ζήσε
και προσηλώσου στη ζωή σαν τον κισσό στο δέντρο,
και δέσου με την γην αυτή, στρείδι στο βράχο επάνω,
και μη σε μέλει πού θα πας τα μάτια σου όταν κλείσεις.
Το τρεχαντήρι το γοργό το νοιάζει σε ποια ξέρα
θα σπάσει, σε ποιο πέλαγο θε να χαθεί, πού εγράφτη
να σκορπιστούν τα ξύλα του, ποια φλόγα θα τα κάψει,
τι θα γενούν οι ναύτες του σαν πάει χαμένο εκείνο;
Ζωή! χαρά, δόξα σ’ εσέ κι αγάπες και τραγούδια!”
από το ποίημα “Ύμνος της ζωής” του Κωστή Παλαμά.
Και με αυτό οδηγό, μπες στο βιβλίο και αλώνισε μαζί με το φύλακα άγγελο. Θα σε κάνει καλύτερο. Κι αυτό είναι σπάνιο.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ένας άγγελος στο ταβάνι μου |
| Συγγραφέας: | Μάγια Δεληβοριά |
| Σειρά: | BIG BANG BOOKS |
| Εκδόσεις: | Κέδρος, 2015 |
| Σελίδες: | 208 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-04-4623-4 |
