Στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook, η βραβευμένη συγγραφέας Έλενα Αρτζανίδου έγραψε τις εντυπώσεις της από την επίσκεψή της στην 20η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Η άποψή της έχει πάντα βαρύτητα:
2 μέρες ΔΕΒΘ.
2 μέρες είδα και άκουσα συγγραφείς τόσο της παιδικής εφηβικής λογοτεχνίας όσο και των ενηλίκων. Δημιουργούς που γνωρίζω το έργο τους, δημιουργούς που πρώτη φορά άκουσα για το έργο τους, δημιουργούς που γνωριζόμαστε καλά, έχουμε φιλία και κυρίως αγαπώ πολύ και ξεχωρίζω το έργο τους.
Δημήτρης Μαμαλούκας, μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου που εκτιμώ βαθιά και αγαπώ την γραφή και όλο του το έργο, σήμερα ήταν για το μεταφρασμένο πλέον έργο του και στα τουρκικά, Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Κέδρος.
Είδα και άκουσα αρκετά θέματα που οι ομιλητές ήταν άρτιοι και το έργο μοναδικό, όπως Μένη Κανατσουλη, Τασούλα Τσιλιμένη, Δημήτρης Γουλης, παρουσίασαν τον συλλογικό τόμο Άλκη Ζέη -Ιστορία, Μνήμη και αυτοβιογραφία, επιμ. Τσιλιμένη, Βασ. Βασιλουδη, εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.
Μοναδική, συγκινησιακή η εκδήλωση για τα 33 χρόνια της τηλεοπτικής εκπομπής, Ένα βιβλίο, ένα ταξίδι, του Στέλιου Λουκά, στην tv100.
Μια διαφορετική εκδήλωση το βιβλίο, Της Αριάδνης τους χιτώνες και ζωστήρες, του Ανάσταση Μαμαδοπουλου, εκδόσεις Έναστρον, με την εικαστικό Σμαρω Τζενανίδου να φωτίζει σημεία της τέχνης και του βιβλίου με συντονιστή τον Τάσο Ρέτζιο.
Η όμορφη παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μισέλ Φάις, Αμήν, εκδόσεις Πατάκη.
Αλλά και πολλές άλλες στιγμές, σταματήματα, ανταμώματα, αγκαλιές, καφέδες, συζητήσεις έξω από τον χώρο ή στους διαδρόμους ή στο παιδικό περίπτερο, ή ακόμη μπροστά στην τιμώμενη χώρα Sharjah.
Η ΔΕΒΘ συνεχίζεται και αύριο το πρόσημο είναι και θετικό, ωστόσο απαιτεί και βελτιώσεις πχ: καλύτερα κτίρια, περισσότερη εξωστρέφεια στο ελληνικό βιβλίο…
Γιατί τόσες πολλές εκδηλώσεις;
Και αρνητικό πρόσημο “γραμμένο με κόκκινο”, η απομόνωση του Παιδικού περιπτέρου νούμερο 12. Για δεύτερη χρονιά οι διοργανωτές το έβαλαν στη γωνία ή καλύτερα μόνο και “ορφανό”. Η παιδική λογοτεχνία ζητά από την επόμενη διοργάνωση χώρο που της πρέπει, όχι της απομόνωσης ή του φτωχού συγγενή. Η λογοτεχνία είναι μία και ενιαία.
Για αυτό της πρέπει Περίπτερο δελεαστικό στο παιδί αλλά και στον ενήλικα επισκέπτη ή να βρίσκεται μέσα στον ίδιο χώρο όπου βρίσκονται όλοι οι εκθέτες, σίγουρα οι δράσεις του δε θα συμβαίνουν δίπλα στους χώρους ομιλιών.
Παρατηρήθηκε ότι πάρα πολλοί δεν ήξεραν ότι υπάρχει, νόμιζαν ότι το τέλος της έκθεσης ήταν το Περίπτερο 13, με συνέπεια μικρή επισκεψιμοτητα στην παιδική γωνιά με τον πλούτο της παιδικής, εφηβικής παραγωγής.
Αν θέλουμε αναγνώστες, επενδύουμε στην παιδική λογοτεχνία για να χτίσει τους αυριανούς αναγνώστες, να απαιτήσει τις Βιβλιοθήκες, την φιλαναγνωσία και όχι μια “αναιμική φιλαναγνωσία”.
Με την ολοκλήρωσή της σίγουρα πολλά θα πουν και θα γράψουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν όλες αυτές τις μέρες από το πρωί έως το βράδυ. Θα πουν και θα γράψουν τα πολλά όμορφα, δημιουργικά αλλά και όσα απαιτούν είτε βελτίωση, είτε αλλαγή ή συμπλήρωση ή πολλά ακόμη που θα μας πάνε στα επόμενα 20 χρόνια ΔΕΒΘ με την πόλη παρούσα και όχι απούσα όπως και φέτος δυστυχώς.
Έλενα Αρτζανί.
