Όταν έγραψα για το βιβλίο της ISOL στις 18 Νοεμβρίου, ήμουν βέβαιος ότι… και λίγα έγραφα:
Η σπουδαία ISOL, μια από τις κορυφαίες δημιουργούς του κόσμου, που σέβεται την υπόθεση εικονογραφημένο βιβλίο σαν ακριβό κόσμημα, φτιάχνει ακόμα ένα βαθυστόχαστο, πολυεπίπεδο εικονογραφημένο βιβλίο που σχολιάζει με λέξεις και εικόνες τον ναρκισσισμό, την ομορφιά και την εγκλωβισμένη στο εγώ ωραιοπάθεια που συντρίβεται όταν τελειώσουν τα κεφάλια και έχει μείνει για κόψιμο μόνο… το δικό σου.
Η από σπόντα μητρότητα φτάνει, ο ναρκισσισμός της συνθλίβεται, ένα νέο μέλος παίρνει τώρα τη σκυτάλη του ναρκισσισμού και κανείς δεν ξέρει αν θα ακολουθήσει τον δρόμο της μητέρας του. Μέσα από αυτήν την παρωδία των παραδοσιακών παραμυθιών με όμορφες πριγκίπισσες που με κάποιον τρόπο δικαιώνονται στο τέλος ή και ερωτεύονται κάποιον όμορφο πρίγκιπα, η Γκριζέλντα δια μέσω της Isol διαλύει κάθε στερεότυπο, ενώ παράλληλα δείχνει τη μοναξιά και τα αδιέξοδα των ανθρώπων που παγιδεύονται στην εικόνα τους και θρέφονται από τις κατακτήσεις και τη σώρευση κεφαλών, λιπόθυμων από τη γοητεία της.
Το κεφάλι εμπεριέχει τις αισθήσεις, όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, που χάνονται, μαζί με τη νόηση, μαζί με τα συναισθήματα όλα, όταν ο ενδιαφερόμενος, σαν αποκεφαλισμένο κοτόπουλο, μένει έρμος, πεσμένος και αδειανός, έχοντας πάρει την άρνηση του υποκείμενου του πόθου. Γιατί η ομορφιά δεν έλκει απαραίτητα την ευτυχία, αλλά συχνά, όταν δεν συνοδεύεται από άλλες όψεις, είναι πηγή δυστυχίας. Και όταν μιλάμε για γυναικεία ομορφιά, από παλιά, συνδέθηκε με στερεοτυπικές αντιλήψεις καταστροφής και έγερσης κακών, βλέπε Ωραία Ελένη, ή ως παράμετρος ανταγωνισμού και κρίσης, βλέπε μήλο Αφροδίτης, Χιονάτη και βασίλισσα. Εν προκειμένω, ωστόσο, το χάρισμα της ομορφιάς, που διόλου δεν πρέπει να υποτιμάται ως δήθεν ρηχότητα, γυρίζει μπούμερανγκ στην πλανεύτρα και σαγηνεύτρα Γκιζέλντα, καθώς εκείνη μένει να συλλέγει δάφνες, δίχως να βρίσκει κάπου αγάπη.
Με μια σαγηνευτική τριχρωμία μαύρου, μπλε και dandelion κίτρινου με το λευκό (τέταρτο χρώμα) να είναι παντού, λίγο ή πολύ, με το μπλε να αντιτίθεται επιδέξια στο κίτρινο και εκείνο με τη σειρά του στο μαύρο, με παιδικές χειρογραμμές, μοτίβα και μοναδικές γεωμετρίες, η πολυβραβευμένη καλλιτέχνιδα αποτυπώνει όλο αυτό το δίχτυ των ανθρώπινων αξιών και ιδιοσυγκρασιών που κινείται από την ταπεινότητα και την έπαρση, έως τον σεβασμό και την αποδοχή, και από την ομορφιά και τη μειονεξία, μέχρι την ηθική και φυσική τιμωρία που εν τέλει δεν αφήνει ποτέ τίποτε ανέγγιχτο.
Αυτή η εξερεύνηση της ομορφιάς, με αναγεννησιακές γραμμές, είναι ο τρόπος της Isol να την κοιτάξει με μακάβριο χιούμορ, με σαρκασμό, να μοιράσει σκέψεις και προβληματισμό, να μετρήσει τις αντιδράσεις και τις απόψεις της κοινωνίας απέναντι στην ομορφιά των γυναικών. Και πάνω απ’ όλα να αφήσει ξανά και ξανά μία γεύση αναγνωστικής πληρότητας, στα υψηλότερα επίπεδα αισθητικής. Και τι είναι η αισθητική περισσότερο από την αέναη αναζήτηση και δημιουργία της ομορφιάς;
Η ISOL μιλάει στους Έλληνες αναγνώστες μέσα από ένα όμορφο βίντεο που έφτιαξαν οι Εκδόσεις Πατάκη. Παρακολουθήστε το:
