Το γυροφέρναμε το χωριό του Αι-Βασίλη. Κάπως έπρεπε να το φτιάξουμε. Εκείνα τα ρολά υγείας που είχαμε βάψει μαύρα και είχαμε κρατήσει από τη γιορτή της 28ης έγιναν η βάση για τα σπιτάκια μας. Μια σκεπή το καθιστούσε ένα κανονικό σπιτάκι. Τα 25 σπιτάκια λοιπόν πήραν έναν αριθμό στη σκεπή τους, γέμισαν με γλυκά στο εσωτερικό τους ενώ στο κέντρο του χωριού στήθηκε το μεγαλοπρεπές σπίτι/εργαστήριο του Αι-Βασίλη με τη σημαία του.
Κάθε μέρα ένα παιδί που κληρωνόταν, έπρεπε να τρέξει στο χωριό του Αι-Βασίλη και να αναγνωρίσει τον αριθμό της ημέρας, πηγαίνοντας ασφαλώς αντίστροφα, δηλαδή ξεκινώντας από το 25 την πρώτη Δεκεμβρίου. Τα παιδιά μετρούσαν ως το 20 και το παιδί που έπρεπε να το βρει είχε και το χρόνο αντίπαλό του. Στους αριθμούς όμως έχουμε γίνει εξπέρ (δεν έχουμε κάνει ακόμα ούτε ένα φύλλο εργασίας με αριθμούς, έτσι;) και κάπως έτσι τα καταφέραμε όλοι, τίμια και δίχως ζαβολιές.
Τις τελευταίες 2-3 μέρες το χωριό του Αι-Βασίλη είχε αδειάσει αισθητά αφού τα παιδιά, κάθε μέρα, έπαιρναν κι από ένα σπιτάκι με τα γλυκά σπίτι τους. Τα μελομακάρονα και τα μπισκότα κούκις που φτιάξαμε με τα παιδιά και τους γονείς στο εργαστήρι μας αναζητούσαν στέγη. Κι εκεί ήρθε η ιδέα του χριστουγεννιάτικου γλυκοπωλείου. Χάρτινες, στρογγυλές συσκευασίες παγωτού με διαφανές καπάκι στο κάτω μέρος τους, τριγωνική στέγη, πόρτες και παραθύρια από χαρτόνι, έφτιαξαν μερικά καταπληκτικά σπιτάκια/γλυκοπωλεία που γέμισαν με γλυκάκια και καραμέλες και τα παιδιά τα πήραν την τελευταία μέρα πριν τα Χριστούγεννα.
Κάπως έτσι το χωριό του Αι-Βασίλη γέμισε πάλι ζωή για 1 μέρα. Τώρα έμεινε σχεδόν αδειανό. Αλλά δεν ανησυχούμε… Θα 'ρθουν άλλα…
