Το άπειρο (α-στερητ.+πέρας/τέλος): φιλοσοφική και ευρύτερα επιστημονική αφηρημένη έννοια που περιγράφει κάτι που δεν έχει κανένα όριο και κυρίως τέλος.
“Το άπειρο και εγώ” της Κέιτ Χόσφορντ δεν είναι ένα βιβλίο μαθηματικών ή επιστημονικό. Αν γυρίσετε το χρόνο πίσω, στην παιδική σας ηλικία, θα θυμηθείτε σίγουρα περιπτώσεις που χρησιμοποιήσατε εσείς ή κάποιος συνομίληκός σας αυτήν την λέξη με μη “επιστημονικό” τρόπο. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς δεν χρειάζεται να γυρίσετε και πολύ πίσω. Τα ακούτε ίσως κάθε μέρα:
– Το σπαθί μου είναι τόσο μεγάλο που φτάνει ως τον ουρανό.
– Το δικό μου το περνάει, φτάνει ως το άπειρο.
– Στο σπίτι μου έχω πολλά lego.
– Εγώ έχω άπειρα και ακόμα πιο άπειρα.
Όλοι έχουμε αναπαράγει παρόμοιες εκτάσεις της έννοιας του απείρου. Η Χόσφορντ λοιπόν μας παρουσιάζει την Φοίβη που κοιτάει τον νυχτερινό έναστρο ουρανό. Της φαίνεται απέραντος, τα αστέρια μοιάζουν άπειρα. Την επόμενη μέρα η Φοίβη ρωτάει τον Τσάριλι τον συμμαθητή της, και πιο μετά τη φίλη της τη Σαμάνθα, και την επόμενη μέρα τη γιαγιά. Όλοι φαντάζονταν το άπειρο λίγο διαφορετικά.
Πάνω στη θλίψη της που κανένας δεν πρόσεξε τα καινούρια της κόκκινα παπούτσια, η Φοίβη σκέφτηκε την καταπληκτική απορία: “Τι θα μου άρεσε να κάνω για πάντα;” Θα ήθελε να μην έχει σχολείο; Να είναι για πάντα οκτώ χρονών; Να τρώει πάντα ένα παγωτό χωνάκι; Σκέψεις σαν αυτές την πονοκεφάλιασαν. Α, υπάρχει ίσως κάτι που μοιάζει πολύ με το άπειρο και ίσως το ξεχνάμε: η αγάπη! Κι αυτήν η Φοίβη, κι εσείς, κι εγώ, θα τη δούμε να καφρεφτίζεται… (η συνέχεια στο βιβλίο).
Συγκινητικό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα βαθιά φιλοσοφικό “Το άπειρο και εγώ”, εξερευνά μέσα από τους αριθμούς και την πληθικότητα, την έννοια του απείρου όπως αυτή εμφανίζεται στην καθημερινή μας ζωή, μικρών και μεγάλων, αποφεύγοντας να σταθεί στην παραδοξότητά του. Τι θα θελα να διαρκεί για πάντα; Πόσα πράγματα μας μοιάζουν ατελείωτα, άπειρα; Πού υπεισέρχεται το άπειρο στις μικρές, καθημερινές σκέψεις και κινήσεις μας;
Το βιβλίο υιοθετεί τη σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση συνδυασμού των μαθηματικών με τη φιλοσοφία (θεωρία συνόλων κ.ο.κ.) ακολουθώντας πολύ πιο ουσιαστικά μονοπάτια για τους ανθρώπους. Στην περίπτωσή μας, θα καταλήξουμε ότι υπάρχουν πολλά άπειρα πράγματα, ανάμεσά τους και η αγάπη. Η βασίλισσα.
Εντυπωσιακή η εικονογράφηση της Πολωνής Γκάμπι Σβιατκόφσκα και η προσπάθεια απόδοσης των σκέψεων του απείρου στο μυαλό της Φοίβης και των συνομιλητών της.
Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το άπειρο και εγώ |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Infinity and me |
| Συγγραφέας: | Κέιτ Χόσφορντ |
| Εικονογράφηση: | Γκάμπι Σβιατκόφσκα |
| Μετάφραση: | Μάνος Μπονάνος |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Μάρτιος 2018 |
| Επιμέλεια: | Μάνος Μπονάνος |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-569-825-6 |
