“Η Κρυσταλλία άνοιξε τα μάτια της με το πρώτο φως του ήλιου. Αυτή η ώρα ήταν η καλύτερη για αναζήτηση πρωινού γιατί λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στους δρόμους”. Από τις πρώτες δύο προτάσεις του μυθιστορήματός της, η Μελίνα Βλάχου φροντίζει να σε μεταφέρει στο νέο σύμπαν στο οποίο θα κινηθεί η κεντρική ηρωίδα και η ιστορία της.
Εκείνο το πρωί λοιπόν, η μοναχική Κρυσταλλία, καθώς ξετρύπωνε πορτοκάλια και καρβέλια ψωμί για πρωινό, συνάντησε εκείνα τα ξανθά, σχεδόν λευκόμαλλα, παιδιά που μπορούσαν να μεταμορφώνονται, όταν ήθελαν, σε ζώα. Ήταν η Καλλιρρόη, ο Δοράς, ο Όστρια. Τους κυνηγούσαν οι άντρες με τις μαύρες κουκούλες. Κίνδυνος! Έγιναν δελφίνια και γεράκια. Κι εκείνη την ώρα κατάλαβε κι η Κρυσταλλία πως μπορεί να γίνεται κάτι άλλο αν το πιστέψει πολύ. “Σε ακούω”, της είπε ο Όστρια. Και εννοούσε ότι τα παιδιά αυτά μπορούσαν και να ακούνε τη σκέψη του άλλου. Μα αυτά ήταν μόνο η αρχή.
Οι άνθρωποι με τους μαύρους μανδύες… Άνθρωποι που δεν υπάρχουν με την μορφή που τους βλέπεις, που υπήρξαν πριν εκατοντάδες χρόνια κι ο,τι έχει απομείνει από αυτούς βρίσκεται στιν Κόσμο των Καταραμένων, μια αχανή φυλακή ασφαλείας για όσους χρησιμοποιούν τη μαγεία για να αφαιρέσουν ψυχές. Ο Βορέας όμως φαίνεται πως βρήκε τον τρόπο να δραπετεύσει εξουσιάζοντας μια ανάμνησή του και τώρα ετοιμάζεται να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος.
Η Κρυσταλλία θα ακολουθήσει τα παιδιά σε έναν άλλο κόσμο. Στην Μαίστρη, την αόρατη πόλη που κρέμεται από ασημένια σχοινιά σε βράχους. Ή σε μέρη που κρύβονται στο βυθό υπόγειων ποταμών. Κι αυτή η μεγάλη περιπλάνηση θα σταθεί κάτι παραπάνω από αποκαλυπτική για την ίδια. Πόσοι κόσμοι ανάσαιναν κοντά στον δικό της! Πόσα πλάσματα, πόσες επιθυμίες και κίνητρα, πόσες φιλοδοξίες!
Θαρρείς και τίποτα περισσότερο από ένα ταπεινό πέπλο ήταν όλα αυτά για την Κρυσταλλία, μπροστά στο κυνηγητό του αδίστακτου Βορέα και της ακολουθίας του να συμπληρώσουν την πύλη των Ιδεών, μπροστά στην ανακάλυψη της πραγματικής της καταγωγής, μπροστά στην υποψία που γίνεται βεβαιότητα ότι ο νεκρός πατέρας της που δεν γνώρισε ποτέ, ήταν ακόμα ζωντανός. Γιατί ήταν αθάνατος. Γιατί ήταν κάποιος που δεν περιμένεις.
Τα νεανικά (και δεν τα λες μόνο τέτοια καθώς το ύφος, η γλώσσα, η εξέλιξη δεν αφορούν μόνο τους φερόμενους ως νέους) μυθιστορήματα φαντασίας αρχίζουν να πατούν για τα καλά στην ελληνική εκδοτική παραγωγή. Το μεστό, ατόφιο σύμπαν που στήνει η συγγραφέας είναι ένας δυνατός φορέας συμβολισμών, σηματοδοτήσεων και σκέψεων πάνω στη ζωή και το θάνατο, την ελευθερία και την εξουσία, την ύλη και το πνεύμα, τις ιεραρχίες και τις ιεραρχήσεις, των παράλληλων κόσμων και υπάρξεων που ζουν κάπου εδώ γύρω σου. Μια ουσιαστική εξιχνίαση της ίδιας της σκέψης, της φύσης της, των δυνατοτήτων της, των ωθήσεών της για δράση, αντίδραση και εν τέλει απόδραση. Αλλά πάνω απ’ όλα, προσωπικά έγινα ακόλουθος μιας δυναμικής εξερεύνησης των αναμνήσεων και του ελέγχου τους, του παρόντος και του μέλλοντος, ενός mind control. Κατ’ επέκταση μια άσκηση πάνω στη μεγάλες νοητικές δυνάμεις που είναι διαθέσιμες και στριμωγμένες έξω από την καθημερινότητα.
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη γραφή και την πλοκή της ιστορίας της Μ. Βλάχου, μια περιπέτεια ντυμένη το μανδύα του φιλοσοφικού δοκιμίου ή ακόμα καλύτερα το ακριβώς ανάποδο, ένα φιλοσοφικό πόνημα με όχημα μια δυνατή περιπέτεια. Για όλους τους adventurer (κυνηγούς μιας ζωής περιπέτειας), τους λάτρεις των φανταστικών κόσμων με τους αλά Τόλκιν συμβολισμούς, θαρρώ θα βρείτε αξιόλογο το μυθιστόρημα της Μ. Βλάχου.
Από τις εκδόσεις Κέδρος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Τα τέσσερα στοιχεία- Η πύλη των ιδεών |
| Συγγραφέας: | Μελίνα Βλάχου |
| Υπεύθυνη διορθώσεων: | Μαρία Σπανάκη |
| Εκδόσεις: | Κέδρος, 2016 |
| Σελίδες: | 296 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,6 |
| ISBN: | 978-960-04-4692-0 |
