Ο Κάδμος είναι ένα μαύρο λυκόσκυλο με καφετιά μουσούδα και πόδια. Όσο θυμόταν τον εαυτό του ζούσε στην αυλή ενός Μουσείου, εκείνου της Θήβας, με αγάλματα, πέτρινα λιοντάρια και όμορφα, λογιών λογιών, δέντρα. Καμωνόταν ο Κάδμος κι όχι άδικα ότι ήταν ο καλύτερος φύλακας του μουσείου. Και το επιβεβαίωναν όλοι οι υπόλοιποι φύλακες που παρεμπιπτόντως όμως ήταν…άνθρωποι.
Ο κύριος αρχαιολόγος του φαίνεται σοβαρός, μοναχικός, αλλόκοτος. Εξερευνά μέρα και νύχτα μάρμαρα και κομμάτια γης αμίλητος. Και όταν χαίρεται είναι μόνο όταν ανακαλύπτει κομμάτια με αρχαία ελληνικά γράμματα. Γιατί ο κύριος αρχαιολόγος αυτά ψάχνει, αυτά αγαπά.
Ο Κάδμος με τη σειρά του αγαπάει τον κύριο αρχαιολόγο. Αλλά αγαπά κι άλλα πράγματα: να τρέχει, να τρώει μαύρα σταφύλια, αγαπά το αρχαίο πιθάρι δίπλα στο πεύκο. Και επίσης αγαπάει το φεγγάρι. Ω, ναι! Το φεγγάρι! Τόσο του αρέσει που το περιμένει και το παρατηρεί και βλέπει μορφές και κίνηση πάνω του τις νύχτες που του κάνει την τιμή να εμφανίζεται.
Και κάποτε, μια μέρα που μοιάζει με ολόκληρη ζωή, είδε στην άκρη του φεγγαριού μια σκυλίτσα. Μια σκυλίτσα όμορφη που τόσο πόθησε να τη δει από κοντά που το ευχήθηκε με πάθος. Και αφού το ευχήθηκε με πάθος, κάποτε η ευχή του έπιασε και του ξεδίπλωσε μια σκάλα που έφτανε ως το φεγγάρι. Γιατί εκείνη τη νύχτα το φεγγάρι ήταν ολόκληρο και η κληματαριά είχε χίλια τσαμπιά μαύρα σταφύλια. Χίλια ακριβώς! Έτσι πιάνουν οι ευχές. Κι έτσι με μια σκάλα, πήγε στο φεγγάρι. Εκεί, τον υποδέχτηκε η σκυλίτσα του. Κι εκεί έλαβε χώρα ο ομορφότερος διάλογος που διάβασα τον τελευταίο καιρό.
-Σε περίμενα, του είπε η σκυλίτσα. Το ήξερα πως, δεν μπορεί, μια νύχτα θα ερχόσουν. Κι ήρθες. Καλώς ήρθες!
-Από τότε που σε πρωτοείδα άλλο δεν είχα στο νου μου εκεί κάτω, στην αυλή με τα σπασμένα μάρμαρα. Μα πες μου, σ’ αρέσουν τα μαύρα σταφύλια;
-Αφού αρέσουν σ’ εσένα, πολύ μ’ αρέσουν τα σταφύλια, απάντησε εκείνη.
Και εκείνη τον ταξίδεψε στις γειτονιές του φεγγαριού. Του έδειξε καβαλάρηδες, όμορφα δέντρα, νεράιδες, ένα σωρό υπέροχα πράγματα. Ώσπου ξημέρωσε κι ο ευσυνείδητος Κάδμος έπρεπε να κατέβει ξανά στη θέση του. Αποχαιρετίστηκαν. Η σκυλίτσα του έδωσε μια κόκκινη κορδέλα, για να τον θυμάται.
Πέρασε καιρός. Ο Κάδμος μετρούσε τα τσαμπιά που δεν έλεγαν να γίνουν χίλια. Είχε μεγαγχολήσει, του έλειπε η σκυλίτσα του. Της κουνούσε την κόκκινη κορδέλα της. Μάταια!
Ώσπου μια μέρα…
Όχι, όμως! Δε μπορώ, αγαπητέ αναγνώστη, να ολοκληρώσω τούτη την περίληψη. Η ιστορία αυτή έχει εκδοθεί από το 1996 και υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου 2 χρόνια. Δυστυχώς, τη διάβασα μόλις πριν λίγες μέρες. Τόσα χρόνια έλειπε από μέσα μου αυτό το μαγευτικό κείμενο.
Ο Κάδμος, η σκυλίτσα και το φεγγάρι είναι λογοτεχνία. Κανονική λογοτεχνία. Δεν είναι μια ιστοριούλα που σε ξαπλώνει κάτω από τις επαναλαμβανόμενες ατάκες. Είναι μια “ταινία” σε βιβλίο.
Δε θα σε κάνει να ξεκαρδιστείς. Θα σε συγκινήσει.
Δεν είναι ένα απλό παιδικό βιβλίο. Και δεν είναι μόνο παιδικό. Είναι ένα βιβλίο που θα το διαβάσει ένας 5χρονος (έστω μέσω του “βοηθού” του) και ένας 55χρονος και θα αγγίξει και τους δύο τόσο μα τόσο πολύ.
Ποιητικές λέξεις, φτιάχνουν ποιητικές προτάσεις κι εκείνες με τη σειρά τους ένα κείμενο γλαφυρό, μια ιστορία ολόχρυση σαν το φεγγάρι που κοιτούσε και περίμενε ο Κάδμος. Γλώσσα στρωτή, κομψή, οι 2-3 χαρακτήρες στοιχειοθετημένοι, στέρεοι. Ξέρεις τι θέλουν, τι είναι, που πατάνε. Γιατί δεν είναι μόνο ο Κάδμος και η σκυλίτσα του. Είναι και ο κύριος αρχαιολόγος… Τόσο ρεαλιστικά δοσμένος, τόσο μετρημένα αποτυπωμένος.
Η Φωτεινή Στεφανίδη με την τεχνική gouache (gouache, αδιαφανή υδροχρώματα και κόλλα) σε χαρτί Schoeller (σέλερ) διακοσμεί με 12-13 ιδιαίτερα έργα-χρυσάφια το κείμενο του Χρήστου Μπουλώτη, στο βιβλίο που εγκαινίασε τη συνεργασία τους το 1996, κάνοντας το ακόμα πιο ζωντανό. Κινηματογραφικό έργο νόμισα πως έβλεπα, έτσι κινούνταν κείμενο και εικονογράφηση μπροστά μου. Κι αυτός ο απίστευτος Κάδμος.
Η ιστορία είναι πραγματική μας λέει ο συγγραφέας από την αρχή κιόλας. Δε θέλω να συνεχίσω τον έπαινο. Διαβάστε το, διαβάστε το, διαβάστε το! Κοστίζει λιγότερο από δέκα ευρώ κι αξίζει μια περιουσία!
ΥΓ: Η κληματαριά του Μουσείου της Θήβας, παιδιά, αύριο θα έχει πάλι πάνω της χίλια τσαμπιά μαύρα σταφύλια. Χίλια ακριβώς! Κλείστε τα μάτια, σκεφτείτε, γράψτε μια ευχή στο φεγγάρι μας (ένα χαρτόνι με τέμπερα ή…αβγοτέμπερα) και όλα θα πάνε καλά…
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Κάδμος, η σκυλίτσα του και το φεγγάρι |
| Συγγραφέας: | Χρήστος Μπουλώτης |
| Εικονογράφηση: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Καστανιώτη, Ιούνιος 1996 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 30 |
| ISBN: | 960-03-1567-1 |
