Καλός; Μέτριος; Ενδιαφέρων; Αδιάφορος; Αυθεντικός; Υποκριτής; Ειρηνιστής; Καπιταλιστής; Ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για τον Μπαράκ Ομπάμα, προφανώς και ανήκει στη σφαίρα των δικαιωμάτων του.
Εκείνο το οποίο όμως ζήλεψα ως πολίτης μιας άλλης, μακρινής δημοκρατίας, είναι το θάρρος του και η κουλτούρα του να μοιράζεται με τον κόσμο και τους -προφανέστατα- πολλούς υποστηρικτές του (ειδικά όσοι είδαν ποιος τον διαδέχθηκε στην προεδρία των ΗΠΑ ίσως ξανασκέφτηκαν τα πυρά εναντίον του) πράγματα που έκαναν πιο λαμπερό τον χρόνο που πέρασε: ταινίες, τραγούδια, βιβλία. Το ξεκίνησε το 2018, το τίμησε και φέτος. 
Στην Ελλάδα, αν τολμούσε ένας, ΕΝΑΣ κορυφαίος πολιτικός παράγοντας, να κάνει κάτι τέτοιο θα τα άκουγε από τους φρουρούς της πολιτικής ορθότητας, από ιδεολογικούς αντιπάλους και από μηδενιστές: “ε, ρε κάτι αβάντες στους φίλους του ο Μπαράκ”, ο ένας. “Έμαθε κι από κινηματογράφο ο τραχανοπλαγιάς ο Ομπάμα να πούμε που δεν ξέρει πόσα Σπάιντερμαν έχουνε γυριστεί”, ο άλλος. “Ωραίο προμοτάρισμα των κινηματογραφικών στούντιο και των εκδοτών που του τα έσταξαν στις προεκλογικές του περιόδους”, κάποιος άλλος. Και ασφαλώς τέτοιοι υπάρχουν και στις ΗΠΑ. Να ένας που ψάρεψα στα γρήγορα ανάμεσα στα 7 τόσες χιλιάδες σχόλια:
Ποιο είναι το θέμα όμως; Να σιωπάς για να μην παρεξηγηθείς ή πέσεις στα νύχια των απανταχού και επί παντός επιστητού social σχολιαστών; Ή έστω, πιο υγιές αυτό, των ιδεολογικών σου αντιπάλων; Ο Ομπάμα και ο κάθε Ομπάμα που κάνει κάτι τέτοιο, εκτίθεται, καταθέτει τον πολιτιστικό του χάρτη, φανερώνει πόσο δυνατός ή επιφανειακός είναι ο πνευματικός του ορίζοντας. Κρατάει κάποιες ισορροπίες μεταξύ των δημιουργών; Ενδεχομένως. Θέλει να ισορροπήσει τάσεις; Μπορεί. Ποιος άνθρωπος που διαβάζει, βλέπει, ακούει βιβλία, κινηματογράφο, μουσική, έχει μία μόνο όψη, μία πλευρά, έναν και μόνο πολιτιστικό προσανατολισμό;
Ο Ομπάμα τολμά να εκθέτει όσα τον γοήτευσαν. Και ξαναναρωτιέμαι: πότε κάποιος εγχώριος πολιτικός ή άλλος κορυφαίος παράγων έδωσε φόρα παρτίδα έναν χάρτη φωτός για το έτος που πέρασε; Πότε κάποιος Έλλην, εκτός από γλυκανάλατες φιλοφρονήσεις, συνήθως την ημέρα της κηδείας ή του μνημοσύνου κάποιου, ξεχώρισε 5 θραύσματα πολιτισμού, έτσι για την… αλητεία της έκθεσης;
Και κάτι ακόμα: πόσοι είναι οι “πυροβολημένοι” που θα τρέξουν να πάρουν και να δουν ό,τι τους πρότεινε ο πρώην πρόεδρος; Όχι, δεν είναι πολλοί, φίλοι μου. Ζούμε την εποχή όπου η γνώση μας για ένα αγαθό δεν εξαρτάται από την λάμψη ενός πρώην προέδρου. Οι περισσότεροι πλέον γνωρίζουν τι κυκλοφορεί, ποια νέα σειρά του Netflix τα σπάει, πότε βγαίνει ο τέταρτος κύκλος του Casa de Papel και ποιο βιβλίο θα σου κόψει την ανάσα αυτό το καλοκαίρι. Και οι μαθητές της έκτης δημοτικού παίζουν στα δάχτυλα όλες τις νέες κυκλοφορίες της Μπιγιονσέ ή όποιου άλλου ρεύματος είναι “φαν”, για να περιμένουν τον πρόεδρο Ομπάμα να τους επηρεάσει. Όπως θα κλικάρουν στο γιουτιούμπ να ακούσουν αυτό που τους είπε η συμμαθήτριά τους, έτσι θα κλικάρουν και 1-2 από τη λίστα Ομπάμα.
Οπότε, αφήστε τους πυροβολισμούς κατά μέρους και εκτεθείτε, πουλάκια μου.
Παρεμπιπτόντως, ο πρόεδρος Ομπάμα, επέλεξε για το 2019 αυτά, ως τις πιο φωτεινές στιγμές:
Δεν τρελαίνομαι με την λίστα του, περίπου οι μισές από όσες ξέρω είναι μέτριες ταινίες (ομολογώ πώς δεν έχω δει αρκετές από δαύτες). Είδατε όμως πολλούς να αποθαρρύνονται και να μην πάνε να δουν το Τζόκερ ή να κάνουν ουρές για το Marriage Story του 8.2 στο imdb;
Αντίστοιχα, ίσως λίγο καλύτερα, κινούνται οι προτιμήσεις του σε μουσική και βιβλία.
Εκτεθείτε σαν τον Μπαράκ. Μην μας λέτε ότι το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε εντύπωση, κύριε υπουργέ, ήταν ο Αλχημιστής του Κοέλιο. Γκώσαμε πια.
