Χριστουγεννιάτικο (και όχι μόνο ασφαλώς), χειροποίητο φαναράκι από ένα…και μόνο…μανταρίνι. Μόνο οι παλιές, καλές μου μαμάδες κάνουν αυτά τα μαγικά. Η σούπερ αυτή ιδέα και εκτέλεση ανήκει στην Κρυσταλλία Παπαργύρη, τις οποίας τις δύο κόρες είχα την τιμή να έχω στην τάξη μου για κάπου 600 μέρες. Η κυρία Κρυσταλλία μου έγραψε λοιπόν ότι κόβει ένα μανταρίνι με χοντρή σάρκα στη μέση, βγάζει ασφαλώς όλες τις φέτες προσεκτικά ώστε να μείνουν μέσα οι ίνες που θα χρησιμεύσουν ως φυτίλι,. Περιχύνει τις ίνες με λαδάκι, ανάβει το μανταρινοφάναρο και σκεπάζει το αναμένο με το άλλο μισό στο οποίο έχει φροντίσει να ανοίξει μια μικρή τρυπούλα ώστε να ανασαίνει η φωτιά μας. Εντυπωσιακό, ζεστό! Δεν κρατά πολλή ώρα αναμμένο αλλά το αποτέλεσμα θα αποζημιώσει τα παιδιά…
