Την Κυριακή μπαίνει ο Νοέμβριος και ένας νέος κύκλος εικαστικών εργαστηρίων ξεκινάει στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου. Εισηγητής τους ο εικαστικός καλλιτέχνης Ανδρέας Κοκκαλιάρης, που εκτός από εικαστικά έργα, παράγει γλυπτά, εγκαταστάσεις και video-art. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έχει συμμετάσχει σε 12 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Παρίσι. Η πρωτοτυπία των εργαστηρίων όσον αφορά την πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν, αλλά και το βιομηχανικό τοπίο ως χώρος έμπνευσης των παιδιών, τράβηξε το ενδιαφέρον μας. Έτσι, βρεθήκαμε να μιλάμε μαζί του κι εκείνος πρόθυμα απάντησε και έλυσε τις όποιες απορίες μας.
Συνέντευξη στην Ανέζα Κολόμβου
Σε λίγες μέρες ξεκινάει στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου το εργαστήριο «Ένα εργοστάσιο από πηλό και χρώματα». Δώσε μας περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτό.
Το εργαστήριο «Ένα εργοστάσιο από πηλό και χρώματα» που θα διεξαχθεί στο χώρο του Βιομηχανικού εργοστασίου τις τέσσερις πρώτες Κυριακές του Νοεμβρίου θα αφορά παιδιά ηλικίας 5 ως 12 χρονών. Τις δύο πρώτες Κυριακές (1/11 και 8/11) οι μικροί μας φίλοι θα έρθουν σ’ επαφή με το κάρβουνο, με το οποίο θα πειραματιστούν και θα σχεδιάσουν τα δικά τους έργα. Τις δύο επόμενες Κυριακές (15/11 και 22/11) τα παιδιά θα εμπνευστούν από τους χώρους του μουσείου και θα φτιάξουν τις δικές του κατασκευές- μηχανές- εργαλεία από ανακυκλώσιμα υλικά.
Για ποιους λόγους πιστεύεις πώς θα θελήσει ένα παιδί να παρακολουθήσει το συγκεκριμένο εργαστήριο; Αφήνουν εύκολα τα παιδιά τον ψηφιακό κόσμο για να έρθουν σε επαφή με έναν πιο πραγματικό, υπαρκτό;
Η επαφή με νέα υλικά ενθουσιάζει τα παιδιά και τα οδηγεί στο να δημιουργήσουν το δικό τους εικαστικό – φανταστικό κόσμο. Είναι λογικό τα παιδιά πρώτα να παίξουν και να πειραματιστούν δημιουργώντας με τα χέρια τους είτε ζωγραφικά είτε γλυπτικά έργα και φυσικά να οδηγηθούν στον ψηφιακό κόσμο εάν το θέλουν .
Ποιες είναι οι αντιδράσεις των παιδιών όταν έρχονται σε επαφή με πρωτογενή υλικά, όπως το κάρβουνο και βλέπουν ότι από αυτό μπορεί να παραχθεί έργο τέχνης.
Τα παιδιά στην πρώτη τους επαφή με τα υλικά είναι διστακτικά αλλά παρατηρώντας τα έργα τέχνης μαγεύονται με τις δυνατότητες των υλικών. Με τη παρότρυνση μας εξοικειώνονται και βρίσκουν ακόμα και τρόπους έκφρασης μέσα από αυτά.
Το κάρβουνο είναι ένα υλικό άμεσα συνδεδεμένο με το παλιό εργοστάσιο φωταερίου, αλλά και με έργα τέχνης. Ωστόσο, είναι ένα υλικό που σπανίως χρησιμοποιείται μέσα στις σχολικές τάξεις. Γιατί; Δεν είναι εύχρηστο, δεν ενδείκνυται για μικρές ηλικίες;
Στις τάξεις του γυμνασίου και του Λυκείου τα παιδιά διδάσκονται στο μάθημα των Καλλιτεχνικών τη χρήση του κάρβουνου, στις μικρότερες τάξεις οι δάσκαλοι προτιμούν να φέρουν σ ΄επαφή τα παιδιά με τα χρώματα διότι τα προσελκύουν περισσότερο από το ασπρόμαυρο αποτέλεσμα του κάρβουνου. Εμείς παρουσιάζουμε στα παιδιά έργα από κάρβουνο και καλλιεργούμε την εικαστική τους παιδεία στο ασπρόμαυρο.
Η έμπνευση με την τέχνη συνδέεται συνήθως με ρομαντικά συναισθήματα και όμορφα φυσικά τοπία. Επέλεξες ένα βιομηχανικό χώρο για το συγκεκριμένο εργαστήριο. Πώς πιστεύεις πως θα εμπνεύσει αυτός ο χώρος τα παιδιά, ώστε να δημιουργήσουν του δικό τους έργο; Πώς θα τα οδηγήσει να δουν τη γοητεία αυτού του βιομηχανικού τοπίου;
Η απάντηση έχει να κάνει στο πως αντιλαμβάνεται ένα τέτοιο χώρο το παιδί.
Σκεφτείτε μόνο τι διάσταση μπορεί να δώσει ένα παιδί σ ένα χώρο με μηχανές και παράξενα δωμάτια. Είναι δεδομένο ότι στα μάτια του θα δημιουργεί ένα κόσμο ονειρικό, ένα κόσμο για περιπέτειες και ανακαλύψεις.
Πίνακες ζωγραφικής: Χρώματα, εικόνες, συμβολισμοί, συναισθήματα… Πώς μπορούν να προσεγγίσουν και να κατανοήσουν τα παιδιά ένα πίνακα;
Με τη πρώτη ματιά των έργων τέχνης τα παιδιά είτε γελάνε, είτε γκρινιάζουν πως δεν καταλαβαίνουν. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν το βαθύτερο νόημα αλλά ίσως δεν έχει και τόση σημασία αυτό για τους μικρούς μας φίλους. Μέσα από το παιχνίδι αντιλαμβάνονται τις εικόνες και τους συμβολισμούς και φυσικά γεμίζουν συναισθήματα.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε όλο και περισσότερο περιπτώσεις παιδιών με διάσπαση προσοχής. Πόσο και πώς το μάθημα των εικαστικών βοηθάει στη συγκέντρωση τους;
Ναι, είναι αλήθεια, όμως μέσα από εικαστικά παιχνίδια τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν με ευχάριστο τρόπο και να δράσουν δημιουργικά μέσα από την τέχνη. Γι αυτό και ο πιο σωστός τρόπος για να παίξεις εικαστικά με ένα παιδί είναι να μην υπάρχουν κανόνες και όρια…….
Τι χρειάζεται για να αναπτύξουν τα παιδιά το αισθητικό τους κριτήριο και την επαφή τους με την τέχνη;
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ερεθίσματα. Οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να τα παρακινούν, να διαβάζουν, να ζωγραφίζουν, να παρατηρούν και κατά βάση είναι αναγκαίο να παρακολουθούν τέτοιου είδους προγράμματα, διότι καλλιεργούν την αισθητική τους και την εικαστική τους γλώσσα.
Η κλίση, το ταλέντο όσον αφορά τις εικαστικές τέχνες είναι έμφυτο και σταματάμε εκεί; Ή είναι κάτι που δουλεύεται και καλλιεργείται;
Πιστεύω ότι υπάρχουν έμφυτα ταλέντα τα οποία με τη σωστή καθοδήγηση και με τα κατάλληλα ερεθίσματα θα βρουν το δρόμο τους και θα εξελιχθούν. Φυσικά, υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις παιδιών που δεν χαρακτηρίζονται από ταλέντο, όμως και αυτά μέσα από εξάσκηση μπορούν να τα καταφέρουν.
Εσύ πότε και πώς ανακάλυψες το ταλέντο σου;
Δεν θα έλεγα ότι μικρός είχα εικαστική παιδεία αλλά μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι το ενδιαφέρον μου στρεφόταν γύρω από τις τέχνες, όποτε, πρέπει να πω σχετικά σε μεγάλη ηλικία ανακάλυψα την κλίση μου.
Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σκοπός μου είναι να προωθήσω τη τέχνη σε παιδιά και σε μεγάλους μέσα από τέτοιου είδους προγράμματα σε ιδιωτικούς φορείς, αλλά και σε πολιτιστικά κέντρα. Τώρα τελευταία η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι και τη συγγραφή κάποιου βιβλίου για τα εικαστικά που να απευθύνεται σε μικρές ηλικίες.
Επίσης, θα ήθελα να δημιουργήσω και μια ομάδα από καλλιτέχνες και θεωρητικούς της τέχνης που θα διοργανώνει προγράμματα για παιδιά.
Ανδρέα, σ’ ευχαριστούμε!
Κι εγώ!
