Γράφει η Μαίρη Τρύφων*
Κάνουμε τηλεκπαίδευση ΟΛΟΙ μαζί
Ξεκινήσαμε τα τηλεμαθήματα! Όταν λέμε ξεκινήσαμε το εννοούμε κυριολεκτικά ΟΛΟΙ μαζί! Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, νταντάδες, θείες, θείοι, αδελφάκια, ξαδελφάκια, σκυλάκια, γατάκια, κουνελάκια. Που όλοι αυτοί; Μα σε ένα τηλεμάθημα!
Ξεκινάμε, κάθε μέρα με ευχέλαιο στον «Αι-Γουέμπεξ» , με την ελπίδα ότι θα δούμε τα παιδιά της τάξης μας, θα κάνουμε το καλά οργανωμένο μάθημά μας και όλα θα κυλήσουν ρολόι. Αμ δε! Κάμερα, φώτα, μικρόφωνα πάμε!
Kinder έκπληξη! Κάνουμε διαδικτυακό grand tour σε διάφορα σπίτια! Βρισκόμαστε στο σαλόνι, στην κουζίνα, στο παιδικό δωμάτιο, στο γραφείο. Στην κουζίνα συνήθως έχουμε φόντο μαγειρέματα, γιατί είναι και η ώρα τέτοια. Πολύ κακώς πάντως, δεν μας τρατάρετε κάτι από αυτά που φτιάχνετε! Γιατί μαμά Μαιρούλας; Ψυχή δεν έχει και η νηπιαγωγός τέτοια ώρα; Που δεν έχει φάει τίποτε, από την αγωνία να πάνε όλα καλά;
Την Τετάρτη έκανα τον γύρο του σπιτιού της Ελενίτσας, που είχε πάρει το tablet και περπατούσε. Περάσαμε από το σαλόνι, χαιρέτησα την μαμά που τηλεδούλευε, πήγαμε έξω από κρεβατοκάμαρα, ευτυχώς ο μπαμπάς κοιμόταν, κάναμε στάση κουζίνα να πιούμε νερό, γιατί από το τρέξιμο είχαμε διψάσει. Το παιδί κυνηγούσε το σήμα, εγώ την εικόνα του και οι δύο μαζί το υποτιθέμενο μάθημα.
Α ναι! Προχθές γνώρισα την γιαγιά και τον παππού του Γιαννάκη. Καλοί άνθρωποι μου φάνηκαν. Προσπαθούσαν για τα βασικά. Να καθίσει ο Γιαννάκης στην καρέκλα του. Όχι με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα. Ο Γιαννάκης δεν καθόταν δευτερόλεπτο στην τάξη, τώρα θα κάτσει;; Είχε τα θέματα του κι αυτός, αλλά δεν προλάβαμε να τα δούμε , πόσο μάλλον να τον βοηθήσουμε.
Την Πέμπτη κάναμε μάθημα και με την “Lucky” . Όχι δεν είναι παιδί, είναι σκυλάκι, το λαμπραντόρ της οικογένειας! Άκουσε φωνές το ζωντανό, είδε και κίνηση, μιας και είχαμε σηκωθεί να χορέψουμε και να χοροπηδήσουμε και ήρθε κι αυτό! Χαρά που έκανε! Και τα παιδιά επίσης…εγώ πάλι, καταλαβαίνετε την χαρά μου.
Πάντως μην νομίζετε ότι εμείς «αποκλείουμε» παιδιά από την μόρφωση. Κάνουμε μάθημα και στα μικρότερα αδελφάκια, ξαδελφάκια της οικογένειας, που είναι στο σπίτι! Η ηλικία τους δεν έχει σημασία. Δύο χρονών είναι; Τριών χρονών είναι; Ευκαιρία να κάνουν την ύλη του νηπιαγωγείου. Θα είναι έτοιμα σε κανα δύο χρονάκια που θα έρθουν σχολείο!
Στέλνω τέλος, αγωνιστικούς χαιρετισμούς στον γονιό! Που παίρνει γεύση από την δημιουργική αναρχία της τάξης. Που πρέπει να είναι δίπλα στο νήπιο, να βοηθά να ανοιγοκλείσει μικρόφωνα, να πατήσει annotation, να ησυχάζει το άλλο μωρό, να τρέχει να φέρει μολύβι, μαρκαδόρο και χαρτί, να απαντήσει και στις ερωτήσεις του/της εκπαιδευτικού, διακριτικά, χωρίς υποτίθεται να ακούγεται. Εμείς πάλι, υποτίθεται, δεν καταλαβαίνουμε καθόλου, όταν το παιδί παίρνει την βοήθεια του κοινού.
Όσο για τους συναδέλφους; Ε! ας περιοριστούμε στα γνωστά. Είμαστε πολυεργαλεία, κάνουμε λειτούργημα, πάντα και για όλα βρίσκουμε λύσεις, ξεπερνάμε τον εαυτό μας κλπ.
Ή μήπως πάλι όχι; Θα το σκεφτώ αργότερα, τώρα πάω για τηλεμάθημα. Μπορεί να είμαι τυχερή και να με βγάλουν βόλτα έξω στο μπαλκόνι σήμερα.
* Η Μαίρη Τρύφων είναι προϊσταμένη 9ου Νηπιαγωγείου Π.Φαλήρου και Υπεύθυνη Δημοτικών Βιβλιοθηκών του Δήμου Π.Φαλήρου
