Είχε προηγηθεί το Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν, εκεί όπου ο Ντάνκαν άνοιξε την κασετίνα του να πάρει τα κραγιόνια του και βρήκε ένα πακέτο με γράμματα από τα χρώματα και παραλήπτη τον ίδιο. Το κόκκινο παραπονιόταν για τον φόρτο εργασίας, το μοβ για τη μεγάλη ποσότητά που χάνεται έξω από τις γραμμές, το μπεζ έχει βαρεθεί να το φωνάζουν σκούρο κίτρινο ή ανοιχτό καφέ, το γκρι θεωρεί υπερβολή να χρωματίζει μόνο του όλους τους ελέφαντες, ενώ τα δικά τους προβλήματα έχουν και τα υπόλοιπα χρώματα. Τον απείλησαν μάλιστα ότι θα παραιτηθούν από την εργασία τους…
Στην καινούρια τους ιστορία Η μέρα που τα κραγιόνια γύρισαν σπίτι, ο Ντάνκαν λαμβάνει με το ταχυδρομείο ένα μυστηριώδες πακέτο με καρτ ποστάλ. Καρτ ποστάλ πρώτη:
“Αγαπητέ Ντάνκαν,
δε ξέρω αν με θυμάσαι. Είμαι το βυσσινί κραγιόνι. Με είχες χρησιμοποιήσει μονάχα μια φορά, για να χρωματίσεις το κακάδι μιας πληγής. Τέλος πάντων… Με έχασες δυο χρόνια πριν στον καναπέ κι έπειτα κάθισε επάνω μου ο πατέρας σου και με έσπασε στα δυο. Είμαι σίγουρος ότι δε θα επιβίωνα, αν δεν βρισκόταν ο συνδετήρας να με περιθάλψει. Τώρα πια είμαι καλά, γι’ αυτό έλα να με πάρεις. Μπορεί να έρθει μαζί μου και ο συνδετήρας; Είναι, άλλωστε, αυτός που με κρατάει ενωμένο.
Με εκτίμηση Το εγκαταλελειμμένο κραγιόνι σου
Βυσσινί Κραγιόνι”
Όπως καταλαβαίνετε τα χρώματα έχουν προβλήματα: το ανοιχτό πράσινο βαρέθηκε να χρωματίζει μόνο τον αρακά,το κόκκινο ηλεκτρίκ έχει πέσει στην πισίνα του ξενοδοχείου και είναι ακόμα εκεί, το τυρκουάζ κόλλησε σε μια άπλυτη κάλτσα μέσα στο στεγνωτήριο και ούτω καθεξής. Και τώρα όλα ζητούν από τον Ντάνκαν να τα βρει και να τα βοηθήσει να επιστρέψουν σπίτι τους, δηλαδή στο κουτί με τα κραγιόνια…
Ο υπερκαλλιτέχνης Όλιβερ Τζέφερς εικονογραφεί μοναδικά τον ευρηματικό κόσμο του κινηματογραφιστή και συγγραφέα Ντρου Ντειγουόλτ, ο οποίος με ακόμα περισσότερο (καλό) χιούμορ δομεί ένα ιδιαιτέρως έξυπνο κόνσεπτ επιστροφής των κραγιονιών, ένα σίκουελ που θα λέγαμε ξεπερνά το πρώτο βιβλίο της σειράς σε σπιρτάδα, διεισδυτικότητα και δυναμική.
Να θυμίσουμε ότι το πρώτο βιβλίο (Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν) βρέθηκε για έναν ολόκληρο χρόνο στην κορυφή της λίστας με τα bestseller των New York Times, το δεύτερο βιβλίο βρέθηκε επίσης έναν χρόνο στην ίδια λίστα, ενώ και το τρίτο βιβλίο που θα έρθει στην Ελλάδα σε μερικούς μήνες (Legend of rock paper scissors) έχει μπει ήδη στην εν λόγω λίστα.
Ο Ντέιγουολτ και ο Τζέφερς δημιουργούν μια άκρως διαφορετική και ουσιαστική ιχνηλάτηση των χρωμάτων, της φύσης τους, της χρήσης τους, ασφαλώς εκ διαμέτρου αντίθετη με διδακτισμούς και αναλύσεις, συνδέοντας τα χρώματα με αντικείμενα, συνήθειες, πράξεις, παραλείψεις και παράλληλα οικοδομώντας εντός του παιδιού συναισθήματα για τα εγκαταλελειμμένα κραγιόνια που δύσκολα μετά την ανάγνωση ενός τέτοιου βιβλίου θα βρεθούν το ίδιο παρατημένα στην τύχη τους.
Οι καρτ ποστάλ, η μίξη φωτογραφιών και σχεδίων, οι απλές γραμμές, το πλήθος γραμματοσειρών, χρωμάτων και αντιθέσεων του Τζέφερς από τη μια και ο σπιρτόζικος, ανάλαφρος, απενοχοποιημένος, χρωματισμένος λόγος του Ντέιγουολτ φτιάχνουν ένα θαυμάσιο βιβλίο που θα αποσαφηνίσει όσο λίγα τη μαγεία των χρωμάτων.
Εκδόσεις Ίκαρος.
Το Soundtrack του βιβλίου
Pat und Patachon- Eric Frantzen Chor & Orchester
Μάνος Χατζιδάκις – για την Αντιγόνη του Jean Anouilh
Somebody That I Used To Know-Gotye
Come With Me (kashmir instrumental )- Puff Daddy
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η μέρα που τα κραγιόνια γύρισαν σπίτι |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | The day the come home |
| Συγγραφέας: | Ντρου Ντειγουόλτ |
| Εικονογράφηση: | Όλιβερ Τζέφερς |
| Μετάφραση | Φίλιππος Μανδηλαράς |
| Εκδόσεις: | Ίκαρος, Απρίλιος 2020 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 25,4 Χ 25,4 |
| ISBN: | 978-960-572-329-3 |
