Μεγάλο θέμα έχουν αυτοί οι Σκανδιναβοί, βρε παιδιά. Μερικά από τα μεγαλύτερα μαστόρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας κατοικοεδρεύουν σε εκείνες τις 4-5 δημοκρατίες με το βαρύ χειμώνα και τη μεγάλη νύχτα.
Αυτή η Καμίλα Λάκμπεργκ, η «Σκανδιναβή Αγκάθα Κρίστι» όπως την λένε, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια αντίτυπα σε περισσότερες από 60 χώρες ανά τον κόσμο, είναι η πιο εμπορική συγγραφέας της Σουηδίας και η έκτη σε όλη την Ευρώπη. Δύσκολα νούμερα αυτά για να τα πετύχεις και δύσκολο εκδοτικός οίκος της Ελλάδας με το περιορισμένο αγοραστικό κοινό να κάνει 10.000 πρώτη έκδοση το βιβλίο σου και αυτό να το βλέπεις σε εκατοντάδες χέρια, παντού.
Τι κάνει την Λάκμπεργκ πετυχημένη; Δεν έχω καθαρή απάντηση, η Μάγισσα είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο της που διάβασα. Νομίζω ότι καταρχάς στήνει εξαιρετικά όλο το περιβάλλον στο οποίο ετοιμάζεται να τοποθετήσει την ιστορία της. Έπειτα, έχει μια βαθιά κινηματογραφική λογική, σα να σκέφτεται με εικόνες, την οποία κατορθώνει να μετατρέψει σε λογοτεχνία, να σε εγκλωβίσει μέσα στην αφήγησή της και μέσα από μια ομολογουμένως δεξιοτεχνική πλοκή, να σε κάνει «αρρωστάκι» της ιστορίας της.
Η υπόθεση εν ολίγοις: Στην αγαπημένη της συγγραφέα Φιελμπάκα, στις δυτικές ακτές της Σουηδίας, στις παρυφές του δάσους, μια ευτυχισμένη οικογένεια συγκλονίζεται όταν φτάνει η είδηση ότι η τετράχρονη Νία έχει εξαφανιστεί. Καλοκαίρι, ήλιος, εφιάλτης.
«Ήταν αδύνατον να πεις τι ζωή είχε μπροστά του το κοριτσάκι. Ποια θα γινόταν. Τι δουλειά θα έκανε, ποιον θ’ αγαπούσε, αν θα πενθούσε, θα έχανε ή θα κέρδιζε. Αν θα αποκτούσε παιδιά και τι σόι άνθρωποι θα έβγαιναν. Ούτε καν να φανταστείς δεν μπορούσες πώς θα έμοιαζε ως ενήλικη. Στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων τίποτα δεν ήταν ακόμη ολοκληρωμένο. Το χρώμα των ματιών της εναλλασσόταν μεταξύ γαλανού και πράσινου, τα μαλλιά της που ήταν σκούρα όταν γεννήθηκε είχαν τώρα ξανθύνει, αν και υπήρχε μια δόση κόκκινου εκεί ανάμεσα στο ξανθό, και το χρώμα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει ξανά.»
Τριάντα χρόνια πριν, στο ίδιο αγρόκτημα, είχε εξαφανιστεί ένα συνομήλικο της Νία κορίτσι, η Στέλλα Στραντ. Η Στέλλα αργότερα βρέθηκε δολοφονημένη. Για τη δολοφονία της καταδικάστηκαν δύο 13χρονες φίλες, η Μαρί και η Χέλεν.
Η Χέλεν εξακολουθεί να μένει στη Φιελμπάκα, έχοντας μια ήσυχα ζωή, πέρα από το παρελθόν της. Η Μαρί είναι πλέον μια διάσημη σταρ του Χόλιγοντ. Και η Μαρί επιστρέφει στη Φιελμπάκα πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια…
«Τώρα η Μαρί Βαλ είχε επιστρέψει. Η διάσημη σταρ του Χόλιγουντ ήταν στη Φιελμπάκα για να παίξει σε μια ταινία για την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η κοινωνία της μικρής πόλης βούιζε από τις φήμες. Όλοι γνώριζαν ένα από τα δυο κορίτσια, ή τις οικογένειές τους, και όλοι είχαν συγκλονιστεί εκείνο το απόγευμα του Ιουλίου του 1985 όταν βρέθηκε το πτώμα της Στέλλας στη λιμνούλα.»
Η αναζήτηση της Νία ξεκινά.
«Δεν ξέρω τι να πιστέψω, Πάτρικ. Κανένας από τους δύο δεν έχει δει το κοριτσάκι μετά τις οχτώ χτες, και είναι ακόμη πολύ μικρό. Μόλις τεσσάρων χρόνων. Αν ήταν κάπου κοντά, θα εμφανιζόταν κατά τη διάρκεια της σημερινής μέρας. Θα ερχόταν σπίτι μόλις πεινούσε, αν μη τι άλλο. Οπότε πρέπει να χάθηκε κάπου. Ή…»
Η φράση του έμεινε μετέωρη.
Οι δυο υποθέσεις ίσως και να συνδέονται. Αυτό πιστεύει η Έρικα, η σύζυγος του επιθεωρητή Πάτρικ, που ερευνά την υπόθεση της Στέλλας στα πλαίσια συγγραφής του επόμενου βιβλίου της. Συνδέονται; Και εκείνος ο καταυλισμός προσφύγων από τη Συρία; Και εκείνη η παλιά ιστορία του 17ου αιώνα με τις ετεροθαλείς αδερφές; Πόσο πίσω γυρίζει η αναζήτηση της μικρής Νία; Μήπως στο ανελέητο κυνήγι μαγισσών του 17ου αιώνα;
«Ο κόσμος δεν μιλούσε για τίποτ’ άλλο πέρα από την επιτροπή κατά της μαγείας που είχε συστηθεί και που τώρα φυλάκιζε μάγισσες σε όλο το Μπόχουσλεν και τις έσερνε στα δικαστήρια. Ουσιαστικά ήταν κάτι που γινόταν σε όλη τη χώρα, αντιμετώπιζαν αυτές τις σατανικές γυναίκες με τα σκληρότερα μέσα, καταπώς λεγόταν. Η Έλιν ανατρίχιασε. Μάγισσες και μάγοι. Ταξίδευαν σε συνάξεις στο Μαύρο Βουνό και έκαναν συμμαχίες με τον ίδιο τον Σατανά. Και μη χειρότερα.»
Η σουηδική κοινωνία και δη μια φιλήσυχη επαρχία της μπαίνει στο μικροσκόπιο της Μάγισσας και της Καμίλα Λάγκμπεργκ η οποία με φοβερή δεξιοτεχνία ζωγραφίζει σελίδα σελίδα το συντηρητικό πρόσωπο μιας τυπικής επαρχίας, των νέων της που ξεσπούν ή εσωτερικεύουν τα πάντα, των γονιών τους, των φορέων της κοινωνίας. Οι αντιδράσεις των κατοίκων της Φιελμπάκα μόλις πληροφορούνται τις εξαφανίσεις και τις δολοφονίες παιδιών είναι πραγματικά εκκωφαντικές όταν θέμα συζήτησης μεταξύ των κατοίκων γίνονται τυπικές καθημερινές συνήθειες των γειτόνων.
Η Λάγκμπεργκ δυναμώνει την ένταση σταδιακά, σκιαγραφεί όλο και με εντονότερα χρώματα την ιδιοσυγκρασία, τις συμπεριφορές, τα κίνητρα, τις κλωστές που κινούν τα χέρια των ανθρώπων της Φιελμπάκα, την τυπολογία των μεταξύ τους σχέσεων, ματαιώσεων και κατακερματισμών. Ένας αληθινός λαβύρινθος συσχετισμών όπου μίτος δεν υπάρχει και εσύ, αναγνώστη, θα κρατήσεις τον δικό σου για να βγεις από το σκοτεινό τείχος της Λάγκμπεργκ.
«Μας μισούν πολύ» είπε ο Αντνάν. «Δεν το καταλαβαίνω. Έρχονται τη νύχτα και θέλουν να μας κάψουν χωρίς να τους έχουμε κάνει κάτι. Και ναι, ξέρω τι λες πάντα. “Φοβούνται”. Αλλά όταν πετάς μια δάδα σε ένα σπίτι και ελπίζεις ότι η φαμίλια εκεί μέσα θα καεί επειδή είναι από άλλη χώρα, δεν είσαι φοβισμένος. Κάτι άλλο είσαι…»
«Μετανιώνεις;» έκανε ο Χαλίλ.
Ο Αντνάν έμεινε καθιστός για αρκετά λεπτά, και σιωπηλός, και ο Χαλίλ ήξερε ότι σκεφτόταν τον ξάδερφό του, αυτόν που είδε να τον πυροβολούν και να τον σκοτώνουν, τον θείο του που έχασε το πόδι του σε μια έκρηξη. Φώναζε τα ονόματά τους τις νύχτες.
Η απάντηση έπρεπε να είναι απλή, αλλά δεν ήταν πια. Όχι μετά την Αμίνα.
Ο Αντνάν κατάπιε.
«Όχι, δεν μετανιώνω. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Όμως συνειδητοποίησα ένα πράγμα».
«Ποιο πράγμα;» ρώτησε ο Χαλίλ εκεί που κάθονταν στο σκοτάδι.
«Ότι δεν θα έχω πια πατρίδα».
Από το πάνω πάτωμα ακούστηκε πιο δυνατή η χαρούμενη μουσική του τηλεοπτικού προγράμματος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η μάγισσα |
| Συγγραφέας: | Camilla Lackberg |
| Μετάφραση: | Γρηγόρης Κονδύλης |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Σεπτέμβριος 2017 |
| Σελίδες: | 848 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-1074-0 |
