Ο χρόνος…!
Πόσο δύσκολο, αλήθεια, είναι να γίνει αντιληπτός στα παιδιά και ίσως όχι μόνο σ’ αυτά!
Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να οριοθετήσουμε αυτή την έννοια μέσα από τις εναλλαγές της ημέρας και της νύχτας και την περιοδικότητα των εποχών, μόνο που τελικά πήγαμε κάπου αλλού…Ξεφύγαμε τελείως θα έλεγα…Κάπως έτσι έγινε, απλά.
Οι μέρες και οι νύχτες. Το φως και το σκοτάδι. Το φως που διαλύει όλα όσα φοβόμαστε και το σκοτάδι που τα αποκαλύπτει…
-Τι κάνουμε στο φως της ημέρας; Τι βλέπουμε;
Οι απαντήσεις: οι γνωστές δραστηριότητες της καθημερινότητας, χωρίς να λείψουν όμως και οι πιο ρομαντικές
-Βλέπουμε τον ήλιο, τους ανθρώπους και όλα όσα αγαπάμε, τα λουλούδια…
-Τη νύχτα; Πώς φαίνεται ο κόσμος γύρω μας στο σκοτάδι; Ίδιος όπως την ημέρα; Βλέπουμε; Και τι;
Εδώ υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία, πέρα από το κλασικό κοιμόμαστε!
-Βλέπουμε με το φωτάκι στο δωμάτιο μας, δε βλέπουμε τίποτα και φοβόμαστε, είναι πιο άγρια τη νύχτα, δεν είναι, γιατί έξω στους δρόμους έχει φώτα και βλέπουμε, δεν είναι εντελώς σκοτάδι…ώσπου ένα παιδάκι είπε: “βλέπουμε όταν κοιμόμαστε, στον ύπνο μας.” Και ένα άλλο συμπλήρωσε: “Ναι! Βλέπουμε όνειρα και άσχημα όνειρα!”
Ναι, λοιπόν, βλέπουμε στον ύπνο μας. Όνειρα και άσχημα όνειρα… και είμαστε σε πλήρη δράση και ετοιμότητα! Ζούμε αυτή την άλλη ζωή, τη μυστική, την κρυμμένη.
Εκφράσαμε λοιπόν τις επιθυμίες και τους φόβους, που μας επισκέπτονται σ’ αυτή την άλλη ζωή που ζούμε τα βράδια με τα βλέφαρα κλειστά. Μιλήσαμε για τους εφιάλτες μας και τα όνειρά μας και αφού τα καταγράψαμε, τα ζωγραφίσαμε…Να το αποτέλεσμα!
