Γεννήθηκε το 1976 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία και επικοινωνία. Εργάστηκε για σχεδόν μια δεκαετία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 2000 εξέδωσε με το ψευδώνυμο Αλέκα Λάσκου το μυθιστόρημα “Χάρντκορ” που μεταφέρθηκε 4 χρόνια μετά στον κινηματογράφο από τον Ντένη Ηλιάδη. Το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, με τίτλο “Στο πίσω κάθισμα” (εκδ. Ίκαρος, 2016), κέρδισε το βραβείο Public 2017 για το καλύτερο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς ενώ την περίφημη Τριλογία της Αθήνας με ήρωα τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο ολοκλήρωσαν τα δύο επόμενα χρόνια τα βιβλία Αλκυονίδες μέρες και Πόλη στο φως. Εδώ και λίγες εβδομάδες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος το βιβλίο «Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο», πρώτο της νέας σειράς μυστηρίου για παιδιά «Πιτσιμπουίνοι- Τα πρώτα μου μυστήρια» σε εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου. Το μυστήριο κατεβαίνει στις ηλικίες που το αγαπούν περισσότερο και με με πρωταγωνιστή, σε ρόλο ντετέκτιβ, τον Μικρό Μπλε μας εγγυάται μοναδικές στιγμές εξιχνίασης και ανακαλύψεων.
Η συγγραφέας Ευτυχία Γιαννάκη στο ELNIPLEX για τους ευφάνταστους Πιτσιμπουίνους και όχι μόνο.
Συνέντευξη στον Απόστολο Πάππο.
Κυρία Γιαννάκη καλησπέρα και ευχαριστώ για την τιμή.
Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία να συνομιλήσουμε.
Άγκαθα Κρίστι και αργότερα Ρουθ Ρέντελ και Πατρίσια Χάισμιθ διάβασα (συνέντευξη Ε. Ιντζέμπελη, diastixo) ότι ήταν τα πρώτα αστυνομικά μυθιστορήματα που βρέθηκαν στα χέρια σας. Ιστορίες μυστηρίου για μικρότερες ηλικίες, εφήβους ή και μικρά παιδιά, ποια θα λέγατε ότι σας γοήτευσαν;
Τα βιβλία μυστηρίου τρύπωσαν στην αναγνωστική ζωή μου σε σχετικά μεγαλύτερη ηλικία, λίγο πριν την εφηβεία, οπότε οι πρώτες αναφορές μου είναι όντως στην Α. Κρίτσι, την Ρ. Ρέντελ και αργότερα στην Π. Χάισμιθ. Είχαν προηγηθεί βεβαίως οι Μυστικοί Εφτά των παιδικών χρόνων και άλλες παρόμοιες περιπετειώδεις και διασκεδαστικές ιστορίες, καθώς βεβαίως και τα βιβλία της Ζ. Σαρή, όπως «Ο θησαυρός της Βαγίας», όπου στήνεται ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού στην Αίγινα και υπάρχουν θραύσματα αστυνομικής πλοκής. Στις πρώτες επαφές μου με τον γρίφο γύρω από ένα έγκλημα θα πρέπει να αναφέρω τα έργα του Γ. Μαρή, αρχικά από τις τηλεοπτικές μεταφορές τους, καλοκαίρι, στη βεράντα του εξοχικού τα λεγόμενα ήσυχα βράδια, μαζί με τους παππούδες και τον αδερφό μου. Θυμόμαστε και οι δύο ακόμη ότι πολλά καλοκαίρια ψάχναμε τον δικό μας εξαφανισμένο Τζον Αυλακιώτη. Δεν τον βρήκαμε ποτέ.
Πλοκή, χαρακτήρες, ανατροπές, αφήγηση, πρωτοτυπία. Όλα έχουν τη σημασία τους. Τι είναι όμως αυτό που σας γοητεύει περισσότερο ως α) αναγνώστρια και κυρίως ως β) συγγραφέα σε μια αστυνομική ιστορία;
Στο παιδικό μυστήριο με γοητεύει το γεγονός ότι μπορεί κανείς να φυτέψει σχήματα που υπάρχουν και στην λεγόμενη αστυνομική λογοτεχνία των ενηλίκων, ντύνοντάς τα όμως με ένα κουκούλι που θα τα κάνει προσβάσιμα σε τόσο μικρές ηλικίες. Να πω εδώ ότι με ενδιαφέρει, συγγραφικά τουλάχιστον, το μυστήριο για πολύ μικρές ηλικίες, σε παιδιά που χρειάζονται ακόμη ενδεχομένως τη διαμεσολάβηση ενός ενήλικα για να διαβάσουν την ιστορία. Η πλοκή, η ανατροπή, το σασπένς, οι δυνατοί χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα είναι όλα παρόντα, αλλά σε άλλες αναλογίες και σίγουρα με ισχυρό μπόλιασμα του χιούμορ και της φαντασίας ενός εύπλαστου κόσμου που έχει κάποιους από τους περιορισμούς του κόσμου των ενηλίκων, αλλά ταυτόχρονα έχει τα ρευστά όρια του κόσμου των παιδιών. Μια ακόμη σημαντική διαφορά είναι ότι οι ενήλικες θα διαβάσουν μια φορά την ιστορία αναζητώντας την λύση και συνήθως δεν θα επανέλθουν γι’ αυτό απεχθάνονται το λεγόμενο spoiler, αλλά τα μικρά παιδιά θα διαβάσουν και θα ξαναδιαβάσουν την ιστορία, παρόλο που γνωρίζουν την κατάληξη. Άρα, μια σημαντική διαφορά είναι ότι αυτές οι ιστορίες δεν δομούνται μόνο γύρω από την αποκάλυψη της λύσης και εμπράκτως έχει μεγαλύτερη σημασία η διαδρομή, από την «Ιθάκη».
Εδώ και λίγες εβδομάδες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος μια νέα σειρά με τίτλο «Πιτσιμπουίνοι- Τα πρώτα μου μυστήρια». Τι θέλετε να πείτε μέσω αυτής της σειράς; Να φέρετε το «μυστήριο» στα μέτρα των μικρών αναγνωστών;
Ήθελα σε έναν κόσμο που είναι γεμάτος μυστήριο, όπως είναι ο κόσμος των παιδιών αυτής της ηλικίας, να προσθέσω μερικές ιστορίες που διαχειρίζονται αυτό το μυστήριο, χωρίς να αφαιρούν ταυτόχρονα κάτι από την μαγεία του. Ήθελα να καθρεφτίσω αυτόν τον κόσμο και τον κόσμο της δικιάς μου παιδικής ηλικίας, τον λεγόμενο χαμένο παράδεισο, σαν να μην έχει χαθεί και να μην πρόκειται να χαθεί ποτέ. Το φανταστικό νησί του Πίτσι Πίστου και οι κάτοικοί του είναι μια ουτοπία μυστήριου που αναζητούμε μικροί και μεγάλοι, πραγματική και φανταστική, σε ίσες δόσεις.
Γιατί γοητεύει το μυστήριο σε αυτές τις ηλικίες;
Το μυστήριο γοητεύει σε όλες τις ηλικίες, για την ακρίβεια μεγαλώνοντας επιμένουμε να αναζητάμε το μυστήριο ακόμη κι εκεί που γνωρίζουμε πλέον ότι δεν υπάρχει. Είναι λεπτή η κλωστή που μας δένει με τον κόσμο και τους περιορισμούς του. Δενόμαστε ισχυρότερα μαζί του μέσω του μυστηρίου με τον οποίο τον ντύνουμε, τελικά επανεφευρίσκοντάς τον.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς λοιπόν φέρει τον τίτλο «Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο». Θέλετε να μου μιλήσετε για αυτό το μυστηριώδες άδειασμα της λίμνης;
Τα πιτσιμπουίνια, που μοιάζουν στους πιγκουίνους, τα ονόματά τους μάλιστα παραπέμπουν σε υπαρκτά είδη, ζουν στο Πίτσι Πίτσου. Το πιο ασφαλές, αλλά και το πιο μυστήριο νησί στον κόσμο. Ο μικρός Μπλε και η παρέα του στο σχολείο έχουν γυμναστική που περιλαμβάνει προπόνηση και βουτιές στη λίμνη του νησιού, τη Λίμνη Λαμπίκο. Φτάνοντας όμως εκεί, όλο χαρά, διαπιστώνουν ότι η Λίμνη δεν έχει σταγόνα νερό. Τότε ξεκινάει και το κυνήγι για την επίλυση του μυστηρίου, φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή με την πρώτη μέθοδο που χρησιμοποιείται σε αυτές τις περιπτώσεις και δεν είναι άλλη από την ερώτηση. Την κατάλληλη ερώτηση που θα σε οδηγήσει στη λύση, μέσα από ένα διασκεδαστικό σχήμα βεβαίως, γεμάτο, εκπλήξεις και ανατροπές.
Πού βρίσκεται το νησί Πίτσι Πίτσου;
Οι συντεταγμένες του στον χάρτη παραμένουν μυστικές. Θα χρειαστεί κανείς να διαβάσει τις ιστορίες των Πιτσιμπουίνων για να αρχίσει να το εντοπίζει.
Δε σας κρύβω ότι γέλασα πολύ (κι εγώ και τα παιδιά της τάξης στην οποία διδάσκω) με το όνομα «Πιτσιμπουίνοι». Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από την επινόηση ενός τόσο πετυχημένα αστείου ονόματος;
Οι πρώτοι Πιτσιμπουίνοι στον κόσμο υπήρξαμε μάλλον εγώ κι ο αδερφός μου. Ήταν ένα χαϊδευτικό παρατσούκλι που είχε επινοήσει η μητέρα μας για να διασκεδάζουμε. Ακόμη μέχρι σήμερα είμαστε οι μικροί Πιτσιμπουίνοι της μάλλον, παρόλο που μεγαλώσαμε και αυτές οι ιστορίες είναι μια βουτιά στις δικές της αφηγήσεις.
Πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ όταν απευθύνεσαι σε παιδιά; Διαφέρει η χρήση του στο ενήλικο κοινό;
Το χιούμορ είναι κομβικό στοιχείο σε μια αφήγηση για παιδιά και το κλειδί που αν, αν το αξιοποιήσει κανείς επιτυχημένα, θα ξεκλειδώσει τελικά τη μυστήρια καρδιά, το μυστήριο μυαλό και την μυστήρια παιδική φαντασία.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα των Πιτσιμπουίνων; Τι θα περιμένουμε από τη σειρά;
Η πρώτη ιστορία συστήνει τους ήρωες, τον κόσμο τους, την πρώτη και βασική μέθοδο των ερωτήσεων και της επαγωγικής λογικής. Θα ακολουθήσουν ιστορίες που θα αξιοποιούν επιπλέον τεχνικές και θα φέρνουν όλο και πιο κοντά το μυστήριο, το Πίτσι Πίτσου και τους κατοίκους του στους μικρούς αναγνώστες.
Έχοντας εργαστεί για χρόνια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τι θεωρείτε ότι ευθύνεται κατά κύριο λόγο για το μικρό ποσοστό αναγνωστών στη χώρα μας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακριβώς στο νου μου το ποσοστό των ανθρώπων που διαβάζουν, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα πόσοι είναι ή πόσο διαβάζουν. Γνωρίζω ότι η καθημερινότητα του καθενός τον απορροφά για χίλιους δυο λόγους και με χίλιους δυο τρόπους, υπάρχουν ένα σωρό που έχει κανείς να κάνει και το βιβλίο απαιτεί κόπο και χρόνο, μια πιο ενεργητική συμμετοχή από πολλές άλλες μορφές αξιοποίησης ενδεχομένως του περιορισμένου ούτως ή άλλως ελεύθερου χρόνου. Ίσως εκεί είναι ο ρόλος της παιδείας, να ανοίξει το παράθυρο στον κόσμο των ιστοριών με όρους σύγχρονους, μεταφέροντας την αντίληψη ότι το διάβασμα δεν είναι καταναγκασμός, αλλά ο τρόπος να κατανοήσει κανείς τον εαυτό του και τον κόσμο σε μεγαλύτερο βάθος και να αλλάξει τελικά την ζωή του και την ζωή των γύρω του. Οι ιστορίες μας είναι η κιβωτός των εμπειριών και της γνώσης μας. Στον κατακλυσμό της πληροφορίας, ίσως είναι μια καλή ιδέα να δοκιμάσεις να επιβιβαστείς σε αυτή την κιβωτό, εκτός κι αν είσαι δεινός κολυμβητής, αλλά και πάλι θα σε γλιτώσει από πολύ κόπο αυτή η απόφαση.
Η «Τριλογία της Αθήνας» (Στο πίσω κάθισμα, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο φως) έχει πλέον ολοκληρωθεί. Θα επανέλθει ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος ή χτίζετε το προφίλ ενός νέου ερευνητή;
Ο πιο νέος ερευνητής μου είναι ο Μικρός Μπλε και ζητά κι αυτός την προσοχή μου. Ο παλιός βεβαίως είναι αλλιώς και προς τον παρόν έχει τον τρόπο του να επιστρέφει. Τρίτος δεν χωράει αυτή τη στιγμή στη συγγραφική ζωή μου.
https://www.elniplex.com/%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%bd%ce%b7-%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%bf-%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%cf%85%cf%84%cf%85%cf%87%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bd%ce%ac%ce%ba%ce%b7/
