Τίτλος: Διαλεχθῶμεν ἑλληνικῶς (Α’ κύκλος μαθημάτων της αρχαίας ελληνικής γλώσσης)
Συγγραφέας: Ειρήνη Μαυροπούλου
Για μαθητές 6-12 ετών
ISBN: 978-618-80165-0-7
Εκδόσεις: ΔΙΑΛΕΧΘΩΜΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ (fronein.gr)
Εντάξει, μην περιμένετε από εμάς να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ της ελληνικής γλώσσας. Για το πόσο πλούσια και σημαντική είναι. Για τις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει στην έκφραση και την απόδοση νοημάτων. Για το πόσο πολύ τρφοδότητσε όλες τις περίφημες “ινδοευρωπαϊκές” γλώσσες. Αυτά και άλλα πολλά μπορεί να τα βρει και να τα βιώσει κανείς μελετώντας απλά την γλώσσα που μιλάει τώρα, τη γλώσσα των προγόνων του. Όσο κι αν άλλαξε η ελληνική γλώσσα, όσο κι αν νοθεύεται περιστασιακά από διάφορες (α)δόκιμες ξενόφερτες, δεν παύει να μοιάζει καταπληκτικά με τη γλώσσα των προ 2-3 χιλιετιών ανθρώπων που έζησαν στο γεωγραφικό χώρο που ζούμε εμείς σήμερα. Κι αυτή η νομή είναι πραγματικά μοναδική.
Το βιβλίο “Διαλεχθῶμεν ἑλληνικῶς” μου το χάρισε η φίλη Ασημένια που πηγαίνει τα παιδιά της κάθε Παρασκευή για μάθημα αρχαίων ελληνικών στην Αθήνα. Με χαρά, καθώς άρχισα να το ξεφυλλίζω, είδα την αγαπημένη μου αρχαία ελληνική γλώσσα (παλιός τριτοδεσμίτης βλέπετε) να μην προσεγγίζεται με σκληρό, διδακτικό κείμενο, αλλά να γίνεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια να επικοινωνήσει στα παιδιά την γλώσσα με τρόπο ιδιαιτέρως πιο ζωντανό. Εικόνες, πλαίσια, κάποια γραφικά, εξανεμίζουν εκείνη την ψυχρή προσέγγιση που θυμόμαστε στα σχολικά μας βιβλία.
Τα μαθήματα διαρθρώνονται σε αρκετά σύντομα και περιεκτικά κεφάλαια από τα απλούστερα στα συνθετότερα ενώ είναι προφανής σε πολλά σημεία η πρόθεση να καταδειχθή η σύνδεση της νέας με την αρχαία γλώσσα. Είναι εξαιρετικό να βλέπεις μικρά παιδιά να “παίζουν” και να μαθαίνουν με την αρχαία ελληνική γλώσσα, αυτό το χρυσοφόρο καράβι που ακόμα πλέει στα νερά της ιστορίας χιλιετίες τώρα. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο στο περιεχόμενο. Υπήρχαν και 1-2 πραγματάκια που δε μου άρεσαν όπως το ότι αδυνατώ να καταλάβω τι δουλειά έχει σε ένα τέτοιο βιβλίο το πολύ μεταγενέστερο νηπιακό, ξεπερασμένο ποιηματάκι “Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό”. Ίσως έχω άλλη αντίληψη για την αρχαία Ελλάδα και να αρμενίζω εγώ στραβά σε αυτό το θέμα.
Αυτά τα 1-2 πραγματάκια ασφαλώς δεν ακυρώνουν την σημαντική αυτή προσπάθεια. Εμπιστευθείτε τα παιδιά σας στον υπαρκτό παράδεισο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Όχι από προγονολατρεία και αρχαιολαγνεία μα για τα ξεκάθαρα οφέλη στη νοητική (τουλάχιστον) συγκρότητη του νέου ανθρώπου.
