Η συγγραφέας Σοφία Μαντουβάλου γράφει για το “Αύγουστος είναι…“, το αφιέρωμα του ELNIPLEX στον μήνα που αδειάζει τις πόλεις και γεμίζει τις αναγνώσεις και τις στιγμές.
Θερινές παραμυθολογίες εν μέσω καύσωνα
Μια βροχούλα κατακαλόκαιρο, θα ήταν ότι ζητάει η ψυχή μας. Όμως η δροσιά εξ’ ουρανού δεν είναι ευχής έργο. Είναι θέλημα θεού. Μόνο ο κυρίαρχος της φύσης, Δίας, αυτός που δίνει το φωτεινό χρώμα στον ουρανό, αυτός μπορεί και να του το στερήσει. Γιατί το νερό του ουρανού είναι θέληση του θεού των σκοτεινών νεφών, της καταιγίδας, της βροντής και της αστραπής. Κάθε παράκληση προς των ουράνιο θεό για να αποτρέψει τον καύσωνα του θέρους, πέφτει στο κενό. Ακόμα και τα καλύτερα βόδια να θυσιάσουμε στη χάρη του, η Μοίρα μας το καλοκαίρι παραμένει καυτερή. Ο υπέρτατος ρυθμιστής του σύμπαντος έχει καλή καρδιά, αλλά δεν επεμβαίνει στις αποφάσεις της Μοίρας γιατί αυτό θα έφερνε αταξία στο σύμπαν.
Περιμένοντας λοιπόν εναγωνίως τις αύρες και τα μελτέμια, ας αξιοποιήσουμε τις αυπνίες μας λόγω καύσωνα και ας αποδεχτούμε την πρόσκληση των άστρων σε ένα καλοκαιρινό ολονύχτιο ταξίδι.
Ξαπλωμένοι σε κάποιο ακρογιάλι του Αιγαίου ή ακόμα και στο μπαλκόνι μας στην πόλη ας αφεθούμε στη μαγεία του ουρανού: Την έκταση των άστρων.
Είναι η ώρα που ο ήλιος, το υπέρλαμπρο αστέρι της ημέρας, τυφλώνεται από τους εχθρούς του για να ξαναβρεί όμως πάλι το φως του την αυγή. Μετά τη δύση του Ήλιου, το άστρο της εσπέρας εμφανίζεται ολόλαμπρο στον ουρανό. Ο νυχτερινός φύλακας του ιερού της Αφροδίτης, Ο Έσπερος ή Εωσφόρος, αυτός ο ωραίος δαίμονας με τα χρυσά μαλλιά, περιμένει πώς και πώς τον ερχομό της νύχτας, για να μας οδηγήσει στην αγκαλιά των εραστών ή των συζύγων μας. Γιατί ο Έσπερος δεν είναι άλλος από τον πλανήτη της θεάς του έρωτα: το άστρο της Αφροδίτης που το βράδυ ρίχνει τον έναν στην αγκαλιά του άλλου. Είναι το ίδιο άστρο με άλλο όνομα, που πετάει μπροστά από το άρμα της Αυγής για να αναγγείλει τον ερχομό του φωτός. Οι εραστές πρέπει να βιαστούν. Το άστρο της Αυγής, ο φωσφόρος, προαναφέρει τον ερχομό του ήλιου και η ζέστη δεν ευνοεί τον έρωτα.
Ο φόβος και ο τρόμος των αστεριών, είναι ο Ωρίωνας, ο κυνηγός των άστρων, ο λαμπερός γίγαντας που βγαίνει από την Ανατολή και διασχίζει τον ουρανό με την απαστράπτουσα πανοπλία του και το χρυσό του ξίφος. Μπροστά στη δύναμή που έχει το φως του τα άλλα άστρα χάνουν τη λάμψη τους, ωχριούν και τρέπονται σε φυγή. Μόνο μπροστά στο άστρο της ημέρας ο Ωρίωνας χάνει την απαστράπτουσα ομορφιά του.
Όσο προχωρεί το καλοκαίρι γίνεται και πιο τεμπέλης και δεν ξυπνάει πριν από τα μεσάνυχτα. Το λαμπρό αστέρι που τον συνοδεύει κατά τα μέσα του καλοκαιριού είναι ο Σείριος ο σκύλος του Ωρίωνα, του μεγάλου κυνηγού. Όσοι αγαπούν τους σκύλους ας μη βιαστούν να τον συμπαθήσουν πριν ακούσουν τα κατορθώματά του. Η βλάστηση ξεραίνεται και πεθαίνει, οι πηγές στερεύουν, τα σκυλιά λυσσάνε και οι άνθρωποι υποφέρουν από τον καύσωνα και τις αρρώστιες. Το μεγαλύτερό του θύμα είναι οι Κυκλάδες. Οι κάτοικοί τους προσφέρουν θυσίες στον Σείριο στις κορυφές των βουνών και ζητάνε τη βοήθεια του Δία. Ο θεός τους ακούει και διατάζει να πνεύσουν τα μελτέμια που δροσίζουν το αρχιπέλαγος επί σαράντα μέρες. Οι αύρες δίνουν τέλος στον καύσωνα, όμως το κυνήγι των άστρων δεν έχει τέλος. Ιστορίες γεμάτες ερωτικό πάθος ακολουθούν την κυρίαρχη της νύχτας, Σελήνη, που γεμάτη μυστήριο διατρέχει τον Αυγουστιάτικο ουρανό με φορεσιές αντάξιες μιας θεάς.
