Σ’ ένα ψηλό λόφο κάτω από μια γέρικη ελιά γεννήθηκε ο Ασιρού, ένα παράξενο πλάσμα τόσο ξεχωριστό και μοναδικό σ’ όλο τον κόσμο. Η κορυφή του λόφου έφτανε ως τα σύννεφα και πιο πάνω, όσο για την ελιά πως φύτρωσε εκεί πάνω κανείς δεν γνώριζε, μα και κανείς δεν την είδε ποτέ. Κάθε βράδυ που σουρούπωνε και έπεφτε πυκνό σκοτάδι ο Ασιρού περίμενε να βγει το πρώτο αστέρι. Πόσο του άρεσε να μετρά τ’ αστέρια ώσπου έχανε το μέτρημα και ξεκινούσε πάλι από την αρχή. Έμενε ξάγρυπνος για να κοιτάζει τους σχηματισμούς των αστεριών στον ουρανό, που έμοιαζαν σα ζωγραφιές. Άλλωστε τ’ αστέρια
ήταν η μόνη του συντροφιά. Ο Ασιρού έπαιζε τη φλογέρα του, που είχε σκαλίσει από ένα κλαδί της ελιάς του κι έκανε όνειρα κάθε φορά που έβλεπε ένα αστέρι να λάμπει πιο πολύ από τα’ άλλα. Μόνη του συντροφιά τα’ αστέρια και έπαιζε μουσική για να τα βλέπει να χορεύουν όλο το βράδυ. Ώσπου ένα βράδυ που ο αέρας σκόρπισε τα σύννεφα και το φεγγάρι είχε ανέβει πολύ ψηλά, ο Ασιρού είδε πέρα απ’ τον ψηλό λόφο, τ’ αστέρια του να λάμπουν στον πάτο της λίμνης. Μέσα στη λίμνη γυαλίζουν τ’ αστέρια του σαν διαμάντια! Μα πως έπεσαν μέσα στη λίμνη κι αν δεν ξέρουν κολύμπι; Κι αν στο νερό χάσουν τη λάμψη τους; Ο Ασιρού ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας, να περπατήσει σε μονοπάτια άγνωστα και να ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα. Ήρθε η ώρα ν’ αποχωριστεί την αγαπημένη του ελιά, αλλά κι εκείνη είχε καταλάβει. Τη στιγμή του αποχωρισμού, που ο Ασιρού τύλιξε με τα χέρια του την ελιά, για πρώτη φορά μίλησε και είπε:
“Στην πρώτη φωνή της άσπρης κουκουβάγιας, όλα κοιμούνται κι ονειρεύονται.
Στην δεύτερη φωνή, μην ξεχαστείς.
Στην τρίτη φωνή, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια…”
Ο Ασιρού στον δρόμο του θα συναντήσει άλλα πλάσματα της φύσης, ποντικούς που λένε παραμύθια, σκαντζόχοιρους που δεν ξέρουν πόσα αγκάθια έχουν στην πλάτη τους και την άσπρη κουκουβάγια που φανερώνει λόγια μυστικά και θα μοιραστεί την αγωνία του για τ’ αστέρια. Μέχρι τότε το μόνο που γνώριζε ήταν τ’ αστέρια που έλαμπαν στον ουρανό. Ο Ασιρού θα ακούσει ιστορίες για φεγγάρια και ουρανούς, για δράκους, για τόπους μακρινούς, όμως θα συνεχίσει το ταξίδι του. Στο τέλος του ταξιδιού θα συναντήσει ένα άλλο πλάσμα και θα μοιραστεί μαζί του την αγωνία του για τ’ αστέρια. Ήταν πράγματι τ’ αστέρια στον πάτο της λίμνης; Όταν ξημερώσει θα ακουστεί η Τρίτη φωνή της κουκουβάγιας και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ο Ασιρού δεν είναι πια μονάχος, βρήκε συντροφιά και τώρα κάθε φορά που βλέπει κάποιο αστέρι στον ουρανό κάνει όνειρα και δεν είναι πια μονάχος.
Το βιβλίο ανήκει στην σειρά διαβάζω ιστορίες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και διακρίθηκε με το βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» 2012 του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, στην κατηγορία βιβλίου με ιστορία βραχείας φόρμας.
Η Εύη Γεροκώστα μας αφηγείται με μοναδικό τρόπο μια ιστορία που εξάπτει τη φαντασία των μικρών μας φίλων και κεντρίζει το ενδιαφέρον τους. Πως γεννήθηκε ένα τέτοιο πλάσμα όπως ο Ασιρού και γιατί να τον λένε έτσι; Πως βρέθηκε μόνος του στον λόφο; Έχει ανθρώπινη μορφή αλλά μοιάζει περισσότερο με ξύλινη κούκλα. Πραγματεύεται την αέναη αναζήτηση της ταυτότητας αλλά και την ανάγκη του ανθρώπου να ονειρεύεται.
Η εικονογράφηση του Ανδρέα Κούρτη με σκουρόχρωμες αποχρώσεις του γκριζοπράσινου και του βαθυκόκκινου με φόντο τα σύννεφα και τ’ αστέρια μας μεταφέρει σε ονειρική ατμόσφαιρα. Οι σκιές των δέντρων μοιάζουν με μορφές που καθρεπτίζονται στα νερά της λίμνης. Η ιστορία του Ασιρού προσφέρεται για κουκλοθέατρο και μπορεί να συναντήσει κι άλλα πλάσματα στο ταξίδι του. Αφήστε τα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν και να αναδιηγηθούν την ιστορία με το δικό τους τρόπο. Μια ιστορία που θα γοητεύσει μικρούς και μεγάλους και θα σας κάνει να ονειρεύεστε με μάτια ανοιχτά!
Δείτε την οπτικοποίηση του παραμυθιού εδώ
Βραβείο “Πηνελόπη Μαξίμου” του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Αστέρια στον πάτο της λίμνης |
| Συγγραφέας: | Εύη Γεροκώστα |
| Εικονογράφηση: | Ανδρέας Κούρτης |
| Σειρά: | Διαβάζω ιστορίες |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Ιανουάριος 2010 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-501-215-1 |
