Πώς είναι να έχεις για συμμαθητή και μάλιστα να κάθεται δίπλα σου στο θρανίο έναν πειρατή; Έναν πειρατή με γάντζο στο χέρι, καλυμμένο μάτι, πειρατικό καπέλο και να τον λένε Μπελαμή;
Δεν το λες και συνηθισμένο! Μόνο που ο Νίκος το συνήθισε γρήγορα. Τον καλωσόρισε και ένιωσε συμπάθεια για το νέο του συμμαθητή. Δε συνέβη το ίδιο όμως και με τους άλλους συμμαθητές τους καθότι ένα παιδί σαν τον Μπελαμή δεν περνά κι απαρατήρητο. Κι άρχισαν οι μπελάδες για τον Μπελαμή. Τον κορόιδευαν με κάθε λογής πείραγμα κι ευτυχώς που υπήρχε ο Νίκος να τον υπερασπίζεται όπως μπορούσε. Μα ο Μπελαμής ήταν κανονικός πειρατής. Ζούσε σε πειρατικό καράβι αραγμένο στο λιμάνι κι είχε γνώσεις κι ενδιαφέροντα κάπως διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Όταν οι συμμαθητές του κατάλαβαν ότι ήταν πραγματικός πειρατής κι όχι μασκαράς για τις απόκριες, τότε οι κοροϊδίες έδωσαν τη θέση τους στο φόβο.
Ο Νίκος πάντως δεν τον φοβόταν καθόλου. Ίσα ίσα! Μάθαινε από αυτόν ένα σωρό πειρατικά φοβερά και καταπληκτικά! Και τον βοηθούσε με κάθε τρόπο! Αλλά οι συμμαθητές τους ήταν αμετακίνητοι. Στο φόβο τους γαντζωμένοι. Έτσι, μπήκε σε εφαρμογή το τελευταίο μεγάλο σχέδιο: ο Μπελαμής κάλεσε όλους τους συμμαθητές του σε ένα μεγάλο πάρτι στο…σπίτι του, το πειρατικό καράβι! Κι εκεί, πέρασαν τόσο διαφορετικά καλά (όχι! δε θα σας πω τι έγινε στο καράβι) που ο φόβος εξανεμίστηκε και η εκτίμηση προς τον διαφορετικό συμμαθητή ήρθε και θρόνιασε στην τάξη του Νίκου και του Μπελαμή…
Στην τάξη που διδάσκετε (αν είστε εκπαιδευτικός) ή πηγαίνει το παιδί σας (αν είστε γονιός) είναι μάλλον απίθανο να έρθει κάποιος πειρατής πλην της ημέρας του ετήσιου αποκριάτικου πάρτι. Ωστόσο, θα έρθουν δεκάδες διαφορετικά παιδιά, από αυτή τη χώρα, από άλλη χώρα, με αυτό το χρώμα, με άλλο χρώμα, με ωραία ρούχα, με πιο παλιά ρούχα, με τις συνήθειες του δικού σας παιδιού, με τις κραταιές συνήθειες της χώρας σας, με άλλες συνήθειες, όχι πάντα κατανοητές. Θα έρθουν παιδιά με 2 γονείς, με 1 γονιό, με τέσσερις γονείς (δε διαβάσατε λάθος), με καλό σπίτι ή από “καλό” σπίτι, με…δίχως σπίτι ή με ένα απροσδιόριστο σπίτι. Ας είμαστε όλοι “Νίκοι”. Ας δώσουμε αγάπη στο “Μπελαμή” που θα κάτσει δίπλα μας, που θα θέλει ο,τι κι εμείς: φίλους, παιχνίδι, αγάπη, ευκαιρίες, κατανόηση.
Παρέα με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις μας πως “ο,τι δε μπορούμε να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε με την τρέχουσα λογική μας, πρέπει ή να το περιθωριοποιούμε κοροιδεύοντάς το ή να το φοβόμαστε”, πρέπει να στείλουμε στα σκουπίδια (ίσως στον κάδο που υπάρχει στο λιμάνι, κοντά στο πειρατικό του Μπελαμή) και το προκάτ μίσος μας για όλους τους ανθρώπους που έχουν έναν ανεξήγητο (αλλά σε καμία περίπτωση ενοχλητικό ή προσβλητικό προς τον δικό μας) κόσμο, προέλευση, συνήθεια και άλλες μικρότερες παραμέτρους.
Κι ακόμα κι αν κάποιος έχει γάντζο στο χέρι…
Το κείμενο του Αντώνη Παπαθεοδούλου εντελώς ανατρεπτικό, διασκεδαστικό και ξεκούραστο. Με μια αντισυμβατική ιστορία μας πετά μέσα από πειρατικά κανόνια όσα ήθελε να μας προβληματίσουν την ίδια ώρα που χαμογελάμε με τον φοβερό συμμαθητή του Νίκου. Εντυπωσιακές σε αριθμό και έναυσμα για αναζητήσεις οι πειρατικές και θαλασσινές λέξεις που τρυπώνουν με τρόπο φυσικό στο κείμενο. Απόλυτα συμβατή ιστορία για ηλικίες 4-9 ετών. Στα 4-5 μας το διαβάζουν, στα 6-7 διαβάζουμε μόνοι μας.
Η εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια…πειρατική, σχεδόν αχρωματική, με νότες του κόκκινου και του γκρι και φόντο λευκό, με σκίτσα που χώνονται μέσα στις λέξεις και τις πιάνουν σαν σε κατάρτι. Με έμφαση στα πρόσωπα και τα συναισθήματα που εκπέμπουν σε κάθε σελίδα. Εκεί είναι ο μεγάλος πόντος και της ιστορίας άλλωστε.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Έχω για συμμαθητή έναν πειρατή |
| Συγγραφέας: | Αντώνης Παπαθεοδούλου |
| Εικονογράφηση: | Ναταλία Καπατσούλια |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, 2013 |
| Σειρά: | Πετάει πετάει |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-484-450-0 |
