Η περίοδος της αποκριάς είναι μια περίοδος γλεντιού, διασκέδασης, ξεφαντώματος και παιχνιδιού για μικρούς και μεγάλους. Σχεδόν σε κάθε περιοχή της Ελλάδας αν κάνει κανείς μια μικρή έρευνα θα ανακαλύψει έθιμα, άλλα ξεχασμένα κι άλλα που τα κρατούν ακόμα οι κάτοικοι ζωντανά αναβιώνοντάς τα στις αποκριάτικες εκδηλώσεις τους. Εμείς ξεχωρίσαμε κάποια από αυτά που θεωρούμε ότι εύκολα μπορούμε να τα εισάγουμε στην τάξη μας, διασκεδάζοντας παραδοσιακά με τα παιδιά. Σας προτείνουμε λοιπόν να παίξετε:
Την καμήλα
Πρόκειται για ένα έθιμο που συναντάμε στο Μενίδι αλλά και στην Λαμία. Η κατασκευή της καμήλας απαιτούσε μια μεγάλη νεκροκεφαλή αλόγου, μερικές προβιές προβάτων, ομοιόμορφες ή ύφασμα γεμάτο πολύχρωμες χάντρες και φούντες, σκοινί, τέσσερα ψηλά καδρόνια, μερικά χλωρά καλάμια, για το σχήμα του κορμιού της καμήλας. Το χαρακτηριστικό που έδινε ζωντάνια στην Καμήλα, ήταν το κροτάλισμα της μασέλας της χάρη στον ειδικό μηχανισμό (καρούλια), και το στριφογύρισμα του λαιμού και του κεφαλιού της από τους καμηλιέρηδες που κρυμμένοι κάτω από το ύφασμα κουνούσαν την καμήλα και ταυτόχρονα, βαμμένοι και μασκαρεμένοι πείραζαν τον κόσμο και τον καλούσαν κάτω από την καμήλα για να μοιραστούν αστεία και κεράσματα, με τη συνοδεία μουσικής.
Με ένα ύφασμα λοιπόν, ένα χάρτινο κεφάλι αλόγου και πολύ κέφι μπορούμε να παίξουμε την καμήλα.
Την Χάσκα
Σύμφωνα με το έθιμο της «Χάσκας» ολόκληρη η οικογένεια καθόταν οκλαδόν σε κύκλο γύρω από τον παππού. Ο παππούς γυρνούσε γύρω από τον εαυτό του, κουνώντας ένα αυγό βρασμένο, καθαρισμένο και κρεμασμένο με μια κλωστή σε ένα ξύλινο κοντάρι μπροστά στα στόματα των μελών της οικογένειας. Με αυτό τον τρόπο ο καθένας απ’ αυτούς προσπαθούσε να πιάσει το αβγό με τα δόντια. Όποιος το καταφέρει, λένε ότι είναι τυχερός! Το έθιμο αυτό μας υπενθυμίζει με αστείο τρόπο τη νηστεία που πρέπει να τηρηθεί στο μεσοδιάστημα μεταξύ αποκριάς και Πάσχα καθώς συνοδευόταν από τα λόγια: «Με αυγό κλείνει το στόμα το βράδυ της Αποκριάς και με αβγό ανοίγει πάλι το βράδυ της Ανάστασης»
Δείτε και την αναβίωση του εθίμου σε αυτόν τον σύνδεσμο.
Τα “αλευρομουντζουρώματα” του Γαλαξιδίου
Αυτό το έθιμο δεν χρειάζεται συστάσεις καθώς το “αλευρομουντζούρωμα” είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά έθιμα της Αποκριάς, που κρατά από τις αρχές του 1800. Η Καθαρά Δευτέρα στο Γαλαξίδι μόνο “καθαρή” δεν είναι, αφού από το μεσημέρι και μετά γιορτάζεται με αλληλομουντζουρώματα και αλευρώματα, με κυνηγητά και πειράγματα από ομάδες μεταμφιεσμένων με κάρβουνο, που παλιότερα φορούσαν προβιές και κουδούνια. Μη μου πείτε ότι δεν δελεάζεστε να το παίξετε; Μπορούμε να βγούμε στην αυλή και να αλευρομουντζουρωθούμε μέχρι τελικής πτώσεως!
Την Τράτα
Έθιμο παρμένο από το νησί της Σκύρου,είναι η τράτα. Οι ψαράδες με βαμμένα τα πρόσωπά τους με φούμο σε ανάμνηση ίσως των πειρατών οι οποίοι για χρόνια ταλαιπώρησαν το νησί, επιδίδονται σε αυτοσχέδια θεατρικά δρώμενα, σάτιρα και αστεία.
Μπορούμε λοιπόν κι εμείς να βάψουμε τα πρόσωπά μας να θυμηθούμε περιστατικά που συνέβησαν στην τάξη μας, να κάνουμε αστεία και πειράγματα και να δώσουμε παραδοσιακές αποκριάτικες ευχές:
« Τ΄ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα. Πέθανε ο κρέος πέθανε, ψυχορραγεί ο τύρος, σηκώνει ο πράσος την ουρά και ο κρέμμυδος τα γένια». Ή «τ΄ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα, τ΄ ακούσατε μαρ΄ ούλες; για λάχανα και βρούβες».
Καλό ξεφάντωμα!
