Οι ιδέες είναι το πιο δύσκολο και όμορφο πράγμα. Κι όποιος τις πρωτογραπώνει στο νου του ή εξελίσσει εντυπωσιακά κάποιες προϋπάρχουσες προχωρά το ανθρώπινο είδος, συλλήβδην ή στο κομμάτι που του αναλογεί.
Διάβασα το άρθρο της αρθρογράφου του protagon.gr, Ρέας Βιτάλη. Ο τίτλος του ήταν “Τα κομφετί που με πόνεσαν”. Περιγράφει την ιστορία ενός φιλικού της ζευγαριού που μετανάστευσε λόγω επαγγελματικής ευκαιρίας στην Αμερική. Ο ένας τους γιος θα πήγαινε νηπιαγωγείο. Μία μέρα πριν την πρώτη μέρα του σχολείου, ένας φάκελος έφτασε στο σπίτι τους. Περιείχε ένα γράμμα και ένα σακουλάκι με κομφετί. Το γράμμα (στο τέλος του άρθρου θα βρείτε το σύνδεσμο που οδηγεί στο άρθρο του protagon) καλωσόριζε με έναν υπέροχο τρόπο το παιδί στη συναρπαστική ζωή του νηπιαγωγείου που θα ξεκινούσε για όλους, μαθητές και εκπαιδευτικούς την επόμενη μέρα. Καλούσε μάλιστα το παιδί να βάλει το σακουλάκι με το…μαγικό κομφετί κάτω από το μαξιλάρι του το βράδυ για να τον ξεκουράσει και να ξυπνήσει το πρωί ευδιάθετος να ανακαλύψει υπέροχα πράγματα στην πρώτη του μέρα στο νηπιαγωγείο. Στο τέλος υπέγραφε “η δασκάλα σου”.
Να λοιπόν κάτι πανέμορφο που δεν το συνηθίζουμε στην πατρίδα μας. Γράψτε ένα γράμμα. Ποιητικό; Συγκινητικό; Συναισθηματικό; Λιτό; Προσωπικά θα προτιμούσα κάτι “μαγικό”. Σε αυτό θα καλωσορίζετε το μαθητή σας στον υπέροχο κόσμο του πρώτου του σχολείου, του νηπιαγωγείου. Επειδή θα δυσκολευτείτε να έχετε έναν ταχυδρόμο για 30-50-80 σπίτια την παραμονή της πρώτης μέρας στο σχολείο, μπορείτε να το παραδώσετε ακριβώς μετά τον αγιασμό (11 Σεπτεμβρίου) όπου παρίστανται σχεδόν όλα τα παιδιά. Δώστε τους το φάκελο και καλέστε τους να τον διαβάσουν με τους γονείς τους στο σπίτι. Στο φάκελο μπορείτε να βάλετε κάτι ανάλογο του κομφετί. Αλλά πρέπει να είναι απαραιτήτως κάτι…μαγικό, κάτι που λειτουργήσει απολύτως αγχολυτικά και θα καλωσορίζει το παιδί σε έναν νέο, όμορφο κόσμο.
Έτσι ομορφαίνει η γνώμη των ανθρώπων για το σχολείο των παιδιών τους. Έτσι δείχνουμε ότι υπολογίζουμε τους μαθητές μας που μέσα στο άγχος θα έρθουν σε λίγες ώρες στο χώρο του σχολείου, για πρώτη φορά οι περισσότεροι μακριά από τους γονείς τους. Όχι, δε θα είσαι κακός εκπαιδευτικός αν δεν το κάνεις. Αλλά τέτοιες μικρές κινήσεις εκ μέρους του σχολείου, σε προδιαθέτουν τόσο θετικά όσο…ένα σακουλάκι μαγικό κομφετί.
Διαβάστε ολόκληρο το υπέροχο άρθρο της κυρίας Βιτάλη εδώ.
Το δικό σας γράμμα θα μπορούσε να λέει κάτι περίπου σαν κι αυτό (ή κάτι καλύτερο που θα ταιριάζει σε εσάς):
