«Είσαι πολύ όµορφη! Από που ήρθες;» ρώτησε ο Πίτι, το κίτρινο πουλάκι, µία καταγάλανη σταγόνα βροχής που γλίστρησε σαν χάδι επάνω στα φτερά του.
«Έρχοµαι από τα σύννεφα που στολίζουν ψηλά τον ουρανό», είπε η σταγόνα.
«Ώωω! Έρχεσαι από πολύ ψηλά! Όµως, γιατί κατέβηκες, εδώ, στη γη;»
«Ήρθα να ποτίσω τα λουλούδια, τα δέντρα, το χώµα. Όταν φανεί ο ήλιος και ζεσταθώ πολύ θα γυρίσω πάλι στο µπαµπά µου. Ο µπαµπάς µου είναι το πιο µεγάλο και το πιο αστείο από όλα τα σύννεφα!»
«Αλήθεια; Θα µε πάρεις µαζί σου; Το όνειρό µου είναι να ταξιδέψω στον ουρανό, στα σύννεφα και τον ήλιο,
αλλά δεν µπορώ!»
«Και βέβαια µπορείς. Εσύ έχεις φτερά!»
«Tα φτερά µου δε µε κρατούν για να φτάσω ως εκεί!»
«Καλά τότε! Έλα µαζί µου…»
Έτσι ξεκινάει το ταξίδι του Πίτι, του μικρού κίτρινου πουλιού προς τον ουρανό, τη γνώση και την αυτοπεποίθηση. Θα βιώσει την ανασφάλεια. Θα αναρωτηθεί αν μπορεί. Θα απογοητευτεί. Θα δειλιάσει και θα καταφύγει σε εύκολες λύσεις. Ο αετός, το αερόστατο, ένας γλάρος είναι ιδανικές λύσεις να ταξιδέψει ψηλά στον ουρανό δίχως να ρισκάρει.
Όμως, τίποτα και κανείς από αυτούς δεν του χαρίζει αυτό που αναζητεί: μια όμορφη βόλτα στα ψηλά σκαλοπάτια του ουρανού. Κι αυτό θα το καταφέρει μονάχα όταν πιστέψει ότι μπορεί, όταν προσπαθήσει με όλες τους τις δυνάμεις προσανατολισμένες στο στόχο του. Κι όταν συμβαίνει αυτό στη ζωή, έρχονται όχι μόνο μερικά ανεπανάλητπα ταξίδια αλλά και οι πιο ξεχωριστές συναντήσεις, που σου στοιχειώνουνε το νου.
Το τελευταίο βιβλίο της Κάτιας Πινό καταπιάνεται με αυτήν την πανταχού παρούσα ανασφάλεια του νέου πλάσματος να βρει το βηματισμό του, τις ικανότητές του, το προσωπικό του τρόπο και πέταγμα στο στίβο της ζωής που δε διδάσκεται εύκολα από κανέναν. Τα όνειρα μένουν τέτοια αν δεν τα υπηρετήσει σφοδρά η θέλησή σου. Και κυρίως είναι εκείνο “του Κισσού το πλάνο ψήλωμα” που έλεγε ο Δροσίνης
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
Σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Αυτό κάνει ο Πίτι. Προσπαθεί να ανέβει μόνος. Όχι με την πρώτη, είπαμε. Ολιγωρεί, δειλιάζει, το γυροφέρνει στο νου του. Αλλά μονάχος καταφέρνεις πραγματικά τα ομορφότερα. Κι αυτή την αυτάρκεια πρέπει να την περάσουμε ως αξία στα παιδιά μας.
Ωραία ιστορία αυτοπεποίθησης, αυτάρκειας και εμπιστοσύνης στον εαυτό το νέο βιβλίο της Κάτιας Πινό. Μαζεμένο, κρατημένο στην έκταση που του πρέπει, ισορροπημένο στην εξέλιξή του και με την ευαισθησία που διακρίνει την θεματολογία και τη γραφή της. Ιδιαιτέρως ζωντανές οι διαλογικές στιγμές του βιβλίου και όμορφο το παραθυράκι που ανοίγει στον ορίζοντα του αναγνώστη η τελευταία φράση του βιβλίου για…τον μαγικό κόσμο που ανοίγει μπροστά του η γνώση του πια να πετά αβοήθητος.
Η εικονογράφηση της Ν. Παπαδοπούλου έχει κάποιες καλές στιγμές και κάποιες λιγότερο ενδιαφέρουσες.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Θα τα καταφέρω μόνος μου |
| Συγγραφέας: | Κατερίνα Ψωρομύτη (Κάτια Πινό) |
| Εικονογράφηση: | Νανά Παπαδοπούλου |
| Εκδόσεις: | Κόκκινη Κλωστή Δεμένη |
| ISBN: | 978-618-80218-6-0 |
