Η βαριεστημένη, τυπική ζωή εν μέσω καλοκαιριού δυο δίδυμων αδερφιών μιας ευκατάστατης και νεοαστικής οικογένειας, του Χρήστου και της Βικτώριας, πλησιάζει στο τέλος της. Οι δυο τους δεν υποπτεύονται με τίποτα όσα θα ακολουθούσε η ανακοίνωση του πατέρα τους. “Λοιπόν, την Κυριακή που μας έρχεται θα πάμε μια μικρή εκδρομή”. Και που; “Δεν έτυχε να σας το πούμε μέχρι τώρα αλλά ο πατέρας σας έχει μια γιαγιά που κατοικεί τριακόσια χιλιόμετρα από δω, στο Βροχερό Βουνό”.
Δε θα ήταν ευγενικό να μην επισκεφτούν τη γιαγιά του Βροχερού Βουνού από τη στιγμή που εκείνη δήλωσε την ξεκάθαρη πρόθεσή της να αφήσει το σπίτι της κληρονομιά στα δύο αδέρφια. Οι γονείς τους τούς αφήνουν κάπου που άνετα θα το ονόμαζες “μέση του πουθενά”. Κανείς δε φαίνεται για να τους παραλάβει, χάνουν και οι δύο τα γυαλιά τους, το κινητό δεν έχει σήμα και κάποια στιγμή ένας λύκος τους οδηγεί μυστυριωδώς αλλά με ασφάλεια στο παράξενο σπίτι της γιαγιάς. Μιας γιαγιάς κοφτής, σχεδόν εχθρικής, αρκούντως αυστηρής και σίγουρα αινιγματικής. Παράξενα φαγητά για τα παιδιά, οικιακές δουλειές για δυο παιδιά που είχαν μάθει να σέρνονται στους καναπέδες, αυστηρές εντολές και οδηγίες, μια ζωή πιο βαρετή κι από την προηγούμενη τους υποσχόταν μερικές θλιβερές μέρες που θα έμοιαζαν τριπλάσιες σε χρόνο.
Ω, ναι. Το πλάνο μοιάζει να τηρείται με ευλάβεια. Τα παιδιά έχουν υποστεί το σοκ που χρειάζονταν. Θέλουν να γυρίσουν το γρηγορότερο δυνατό πίσω, στο σπίτι τους, στον πολιτισμό που έμαθαν. Γιατί η γιαγιά δεν έχει τίποτε να τους προσφέρει παρά μια αλλόκοτη πίεση και κινήσεις ελαφρώς στρατιωτικού χαρακτήρα. Το ενδιαφέρον της για τα εγγόνια της μοιάζει υποτυπώδες ενώ οι παράξενες συναντήσεις της δημιουργούν ένα ακόμα υπόστρωμα ψυχολογικής εσωστρέφειας για τα δύο παιδιά. Αυτές δεν τις λες διακοπές για κανέναν. Να είμαστε εξηγημένοι.
Τα δυο αδέρφια θα προσπαθήσουν να δραπετεύσουν. Ο κόσμος γύρω τους, από τα μονοπάτια μέχρι το πηγάδι μοιάζει το λιγότερο οχυρωμένος πίσω από κάποια μυστικά. Και τότε έρχονται οι πραγματικές διακοπές. Στην εξωτική, ονειρεμένη και τουριστική Αλάστρα! Εκεί όπου όλοι οι σύγχρονοι αστέρες του Χόλιγουντ παραθερίζουν τα καλοκαίρια.
Stop. Rewind. Στην μυστηριώδη Αλάστρα που δε γνωρίζει κανείς σε αυτόν τον κόσμο ως τότε. Ένα βιβλίο. Πας ποτέ διακοπές χωρίς βιβλίο; Η γιαγιά τους είχε απαγορεύσει κατηγορηματικά να διαβάσουν ένα βιβλίο που γραφόταν… μόνο του κάθε βράδυ. Μα οι πολλές ώρες που εξαφανιζόταν από το σπίτι, θα δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία να το ανοίξουν. Κι ύστερα δειλά δειλά να το ξεφυλλίσουν. Κι λίγο μετά να αρχίσουν να το διαβάζουν. Και κατόπιν να αρχίσουν να βυθίζονται στις σελίδες, τους ήρωες, τον κόσμο του. Έναν κόσμο παράξενων πλασμάτων της θάλασσας, του Κάτω Κόσμου, ανθρώπινων μορφών και τοπίων ενός κόσμου τόσο διαφορετικού από τον δικό τους και συνάμα… για δες… τόσο ίδιο. Έναν κόσμο όπου μόλις έχει ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στους ανθρώπους και στις τρεις φυλές των πλασμάτων, εκείνα του Δάσους, της Θάλασσας και του Κάτω Κόσμου.
Ο Χρήστος και η Βικτώρια μπαίνουν μέσα στην ιστορία. Από το παράξενο πηγάδι που μοιάζει με κλειδαρότρυπα κι ήταν κι αυτό στην απαγορευμένη λίστα της γιαγιάς. Οι κίνδυνοι είναι διαρκείς. Στον κόσμο της Αλάστρας θα συναντήσουν όλα όσα αγνοούσαν στο δικό τους κόσμο. Αδιαφορία, απληστία, προσπάθεια για επικράτηση και υπεροχή, συγκρούσεις εξουσίας, τρόμο και δυστυχία, ελπίδα και προσπάθεια για δικαιοσύνη. Και κάποια στιγμή, μια μαγική ώρα που καταλαβαίνεις ότι οι συμπτώσεις παραείναι πολλές, αντιλαμβάνονται ότι η Νίκη και ο Ίστρος, οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές της ιστορίας, μοιάζουν υπεροβλικά στη Βικτώρια (=Νίκη) και στον Χρήστο (Χρ-Ίστ-ρ-ο), θα ταυτιστούν μαζί τους και θα μπουν μέσα στο βιβλίο. Τόσο μέσα που θα αμφιβάλλεις στιγμές στιγμές αν διαβάζεις την Αλάστρα του Γ. Παναγιωτάκη ή την Αλάστρα της γιαγιάς Κυβέλης Παρωρίτη.
Μυημένος στον κόσμο των εικόνων, του κινηματογράφου και των video games, ο συγγραφέας (άρτι βραβευθείς από τον Αναγνώστη για το βιβλίο του “Παράσταση για κλάματα”) Γιώργος Παναγιωτάκης συνθέτει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα φαντασίας που καμαρώνει πάνω στα θεμέλια της αλληγορίας και των παράλληλων κόσμων. Η πλοκή και ο τρόπος που ο ένας κόσμος γαντζώνεται από τον άλλον, που οι ήρωες της Αλάστρας βγαίνουν σα σκιές πίσω από το περίγραμμα των δύο παιδιών αλλά και ο τρόπος που ένας μυθικός κόσμος αγκιστρώνεται στον δικό μας, τον πραγματικό ντε, είναι θα έλεγα σχεδόν δεξιοτεχνικός. Αυτό το σφιχταγγάλιασμα κόσμων, προσώπων, γεγονότων και βιβλίων διέπεται από μια θαυμαστή ταχύτητα που ενώ τη νιώθεις να σε τρέχει, δε σε αγχώνει, δε σε φορτώνει με στοιχεία που δε μπορείς να απορροφήσεις ως αναγνώστης αλλά – κι αυτό είναι θαρρώ ένα επίτευγμα του συγγραφέα- με μια θαυμαστή ισορροπία στην πλοκή, στην αγωνία (“και μετά τι θα γίνει;”), στην κουρύφωση, στη λύση. Εκτός από τα κινηματογραφικά και game πλάνα και περιγραφές (που φαίνονται ιδιαιτέρως μελετημένα), διέκρινα και μια διείσδυση στην ιδιαοσυγκρασία μεγάλου μέρους εκείνου του παράξενου πλάσματος που across the world το φωνάζουν έφηβο.
Ο συγγραφέας έχει εξομολογηθεί στον ιστότοπο των εκδόσεων Πατάκη: “…Ετούτη η ανάγκη για περιπέτεια, δράση και ταξίδια σε άγνωστους και επικίνδυνους τόπους είναι δύσκολο να ικανοποιηθεί στην πραγματική ζωή. Κάπως έτσι, δοκίμασα να κάνω κάτι άλλο. Να γράψω εγώ μια ιστορία που θα μπορούσε να συνεπάρει κάποιον και να τον κρατήσει καθηλωμένο στην πλοκή της. Μια ιστορία, δηλαδή, από εκείνες που μου αρέσει να διαβάζω… Ξεκίνησα, λοιπόν, να χτίζω στο μυαλό μου τον φανταστικό και αρκετά πολύπλοκο κόσμο της Αλάστρας. Να ανακαλύπτω τα πλάσματα που τον κατοικούν, τις δυνάμεις που τον εξουσιάζουν και τα προβλήματα που τον βαραίνουν. Στην πορεία κατάλαβα και κάτι άλλο. Πως ο κόσμος της Αλάστρας δεν ήταν παρά ένας αντικατοπτρισμός, μια αντανάκλαση του δικού μας κόσμου. Γιατί και αυτός, παρ’ ότι συχνά μοιάζει πεζός και ανάλατος, κρύβει μέσα του ομορφιά και μαγεία. Κρύβει και προβλήματα που για να τα λύσουμε πρέπει να εξοπλιστούμε με κουράγιο, εξυπνάδα και εντιμότητα.”
Έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο ανοίγει ένα καινούριο κεφάλαιο στα ελληνικά μυθιστορήματα (νεανικής) φαντασίας όπου κάποιος χωρίς να θέλει να αντιγράψει τον Τόλκιν και τους άλλους μεγάλους μύστες των φανταστικών κόσμων, πλάθει ένα περιβάλλον οπωσδήποτε ελκυστικό. Για εφήβους, νέους, και ας μου επιτραπεί, όχι μόνο αυτούς…
Από τις εκδόσεις Πατάκη.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Αλάστρα- Το βιβλίο των δύο κόσμων
|
| Συγγραφέας: | Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης |
| Εξώφυλλο: | Μιχάλης Διαλυνάς |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Απρίλιος 2015 |
| Σελίδες: | 336 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-6218-3 |
