Τίτλος: Έλα να πετάξουμε μαζί
Συγγραφέας: Κάτια Πινό
Εικονογράφηση: Μάνος Συγγελάκης
Εκδόσεις: Βεργίνα (Φεβρουάριος 2011)
ISBN: 978-960-8280-93-9
Ο Τζαπάρ είναι ένας 9χρονος από το Μπαγκλαντές που ονειρεύεται να έρθει στην Ελλάδα για να φάει επιτέλους γλυκό ψωμί. Η φτώχεια κι η ανέχεια έκαναν τον μικροκαμωμένο Τζαπάρ να μοιάζει με 6χρονο.
Το όνειρό του έγινε πραγματικότητα. Ήρθε στην Ελλάδα κι αμέσως έπιασε δουλειά. Σε κάποιο φανάρι να καθαρίζει τα τζάμια των διερχόμενων αυτοκινήτων. Πολλές οι δυσκολίες για τον Τζαπάρ που αγνοούσε τι θα πει «σχολείο» μα το ονειρευόταν, που έβλεπε στις βιτρίνες βιβλία με ακαταλαβίστικα γράμματα και έφτιαχνε δικές του ιστορίες, που ποθούσε όσο τίποτα να αγοράσει κάποια στιγμή ένα δικό του, ολόδικό του βιβλίο.
Τα Χριστούγεννα, στο παγοδρόμιο που στήθηκε στην πλατεία, θα τον σημαδέψουν. Πρώτα στο πρόσωπο και το σώμα από την επίθεση κάποιων «ζόρικων» στους οποίους μάλλον δεν φτούραγε το χρώμα του που πρόδιδε την καταγωγή του. Έπειτα, από το γλυκό χαμόγελο και χάδι της μικρής Αλέξιας, μια ξανθιάς νεράιδας που περαστική από το παγοδρόμιο, έκανε τη ζωή του ένα παραμύθι, εκείνο που θα ονειρευόταν ο κάθε Τζαπάρ που έρχεται έντιμα και με όνειρα σε μια ξένη γη.
Η Αλέξια θα του χαρίσει πατίνια, θα του χαρίσει έναν αγώνα, θα του χαρίσει τη δυνατότητα να κερδίσει ένα βραβείο μα πάνω απ’ όλα θα του χαρίσει ένα διαβατήριο, νόμιμο και σφραγισμένο, για μια άλλη ζωή, μια ζωή που δεν είχε ποτέ φανταστεί αλλά μάλλον είχε κάθε μέρα ονειρευτεί.
Η Αλέξια είναι το χέρι που γυρεύουν όλοι οι άνθρωποι για να σηκωθούν όταν είναι πεσμένοι. Είναι η νεράιδα που, αναίτια, απροσδόκητα, μπαίνει στη ζωή σου και σου ανοίγει μια πόρτα, δίχως να της το ζητήσεις, δίχως να σου το χρωστά. Είναι εκείνος ο παλιός από μηχανής θεός που ξεκλειδώνει το δωμάτιο όπου βρίσκεται κλεισμένη η μαγεία στη ζωή σου. Αυτή είναι το πρόσωπο που καθηλώνει στο βιβλίο της Κάτιας Πινό. Γιατί ο Τζαπάρ, είναι ο Τζαπάρ που όλοι έχουμε δει σε κάποιο φανάρι, σε κάποια δουλειά «χαμάλικη», σε κάποια γωνιά πάλης και αγωνίας. Είναι ο μικρός που ονειρεύεται, που δεινοπαθεί, που θα ζήσει μια ζωή που του υπόσχεται η στατιστική του 95% όσων περπάτησαν τα βήματά του πριν απ’ αυτόν. Αλλά εκείνη είναι η πριγκίπισσα που γυρεύει η ζωή σου καθώς λιπόθυμος μετράς αν τις περισσότερες γροθιές τις έφαγες στο στομάχι ή το πρόσωπο. Και είναι η δική της παρουσία και ύπαρξη που απογειώνει, στα δικά μου μάτια, αυτήν την ιστορία.
«Έλα να πετάξουμε μαζί». Ο τίτλος κρύβει μια πρόκληση (έλα), μια δράση με επιθυμία (να πετάξουμε) και το πιο μαγικό επίρρημα του κόσμου (μαζί). Κάπου εκεί αποκρυπτογραφείται ένα από τα απλά, μαγικά νοήματα της ζωής. Πρόσκληση στο όνειρο, για το μαζί.
Ενδιαφέροντα πολλά από σκίτσα του Μάνου Συγγελάκη στην εικονοράφηση.
Από τις εκδόσεις Βεργίνα, το καλύτερο κατά τη γνώμη μου βιβλίο της Κάτιας Πινό που τιμήθηκε γι’ αυτό της το πόνημα με έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2011.
Ας αφήσουμε την Κατερίνα Ψωρομύτη ή Κάτια Πινό (όποτε της αρέσει) ενίοτε να συστηθεί:
“Είμαι νηπιαγωγός, και λατρεύω τα παιδιά και τα παραμύθια.
Ξεκίνησα να γράφω ιστορίες για παιδιά και παραμύθια κάπου μεσα στο 2009. Από τότε, τέσσερα ανέκδοτα έργα μου έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς: “Κάνε μια ευχή κι εγώ θα την πραγματοποιήσω” (Α’ Βραβείο από την Ενωση λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος). “Τέσσερεις σοφοί με ποδήλατο” (Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών), “Τα πιο ξεχωριστά γενέθλια του 6″ (Β’ βραβείο από Εταιρία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού του Κερατσινίου) και “Ινκι Πίνκι φωνούλες με χρώματα” (Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών). Το 2012, το πρώτο μου βιβλίο “Έλα να πετάξουμε μαζί” τιμήθηκε με Έπαινο από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Το Δεκέμβρη του 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παρρησία το δεύτερο βιβλίο μου “Το κόκκινο μπαλόνι της Μασκαρούς Χαράς“.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη το τρίτο βιβλίο μου “Θα τα καταφέρω μόνος μου“; ενώ σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα.
Εργάζομαι σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία ενώ στο παρελθόν δίδαξα σε ιδιωτική σχολή βρεφονηπιοκόμων με την επωνυμία “Αττικό Κολέγιο”.
Έχω δραστηριοποιηθεί στον τομέα του παιδαγωγικού παιχνιδιού αλλά και στον χώρο του παιδικού θεάτρου.”
